Γλυκιά Ζωή!

Αύριο θα αφήσω (για πολύ λίγο βέβαια) τη μιρμηγκοφωλίτσα μας και θα πάω στην Κέρκυρα στο πλαίσιο μιας ημερίδας που γίνεται για τους υποψήφιους διδάκτορες. Σκέφτομαι, λοιπόν, από τη μία, δεν είναι και το καλύτερό μου να αφήσω τη μυρμηγκορουτίνα της καθημερινότητάς μου, το γλυκό μου μυρμηγκάκι, τον μπαμπά μέρμηγκα και το ζεστό σπιτάκι μας. Από την άλλη όμως, όλη αυτή η διαδικασία με κάνει να αισθάνομαι και πάλι φοιτήτρια...

   Μου φέρνει γλυκές αναμνήσεις από τα χρόνια των σπουδών μου στην  Κέρκυρα, την ξεγνοιασιά, τις ατελείωτες βόλτες, τους φίλους και τους συμφοιτητές μου, τον πατέρα Παναγιώτη, τα μαθήματα, τις εκδρομές, τον Αγρό, όλα όλα... Λίγα ήταν τα δυσάρεστα της εποχής εκείνης. Κι αυτά ο χρόνος τα έχει σβήσει. Παιδιά ήμασταν. Ακόμα μαθαίναμε. Ακόμα πειραματιζόμασταν με τη ζωή και τους ανθρώπους. Ακόμα κι αν πληγώναμε, σίγουρα δεν το κάναμε από κακό.

   Έχω ωραίες αναμνήσεις από την Κέρκυρα. Ένα νησί και τόπος που δε θυμίζει εύκολα "σπουδές". Θυμίζει θάλασσα, καλοκαίρι, ήλιο, αγάπη. Για μένα ήταν όλα αυτά. Ένα κομμάτι του εαυτού μου. Τα αναπολώ όλα αυτά με αγάπη και χαμόγελο. 

   Όμως, για τίποτε -μα τίποτε των τίποτε-, δε θα άλλαζα τη συνέχεια της ζωής μου, το μετά των όμορφων φοιτητικών μου χρόνων, όλων εκείνων που με προετοίμασαν για να γνωρίσω το μέρμηγκα μπαμπά μας και να κάνουμε μαζί οικογένεια. Αυτό είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο επίτευγμά μου. Αυτό που θέλει κότσια και προσπάθεια διαρκή. Μα όπως και να'χει, εμείς θα το παλεύουμε για πάντα "για μια ζωή - γλυκιά ζωή"...

Υ.Γ. Τι συνειρμό έκανε πάλι ο εγκέφαλος του ποιητή (!)

Ντο Ρε Μι

Όταν ήμουν ακόμα έγκυος στο μυρμηγκάκι, έδινε η εφημερίδα δώρο μια ολόκληρη συλλογή με παιδικά τραγούδια. Κι ήταν όλα τους ένα κι ένα. Έτσι αποφασίσαμε να τα συγκεντρώσουμε για να έχουμε μια καλή μουσική "μαγιά" για όταν θα ερχόταν το μυρμηγκάκι. 

Η συλλογή περιλάμβανε:

- "Εδώ Λιλιπούπολη" Μάνου Χατζιδάκη

- "Ο Μορμόλης" Γιάννη Σπανού

- "Κάτω από ένα κουνουπίδι" Μάνου Λοϊζου

- "Άρες Μάρες Κουκουνάρες" Φώντα Λαδή

- "Τα παραμύθια της γαλάζιας γραμμής" Θάνου Μικρούτσικου

- " Η Αλίκη στη χώρα των Ψαριών" Γιώργου Κατσαρού-Γιάννη Ξανθούλη

- "Κοιμήσου Αγγελούδι μου" (Νανουρίσματα)

Καθώς η γιαγιά μου είναι νηπιαγωγός, έχουμε και κάποια τραγούδια δικά της, όπως το "Ήχος μύθος σαν ενώσουν...", ενώ αγαπημένοι φίλοι μας έκαναν δώρο μουσικούς δίσκους, όπως το "Lyllaby Classics volume 2" με κομμάτια κλασσικής μουσικής.

Με όλα αυτά τα μουσικά "εργαλεία", λοιπόν, αλλά και το δυνατότερο όλων, τη φωνούλα μας, το μικρό μυρμηγκάκι έχει γίνει κι αυτό μουσικόφιλο και τραγουδιάρικο. Καθώς αγαπούμε και την παράδοση, ένα από τα πλέον αγαπημένα μας τραγούδια είναι η "Γκελιώ", που δεν είναι άλλο από το "ένα νερό κυρά-Βαγγελιώ". Επίσης, αγαπούμε "έλα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε", "το φεγγάρι κάνει βόλτα στης αγάπης μου την πόρτα" και τελειωμό δεν έχουν, γιατί είμαστε και τραγουδο-οικογένεια, όπως είπαμε, όλα τα τραγουδάμε, λύπες και χαρές.

  Ιδιαίτερες είναι οι στιγμές που πιάνω το μυρμηγκάκι να σιγοτραγουδάει μόνο του στίχους από κάποιο αγαπημένο της τραγούδι. Αυτή η τρυφερή, λεπτή φωνούλα που βγάζει τα λογάκια είναι ένα θαύμα. Πρόσφατα, εντάξαμε στο πρόγραμμά μας και τον αγαπημένο Φρερεζάκο. Ο Φρερεζάκος, όπως τον λέει το μυρμηγκάκι δεν είναι άλλο από το γνωστό γαλλικό τραγουδάκι "Frere Jacques".

   Προχθές, γυρνώντας από την εκδρομούλα μας τιμήσαμε δεόντως το "Κουνουπίδι" που θα το ακούσαμε ίσαμε και τεσσεράμισι φορές και λίγες λέω. Από αυτό το cd ξεχωρίζουμε το "Σπουργίτι" και σας το αφιερώνουμε:

Το άσμα συνοδεύεται από το αγαπημένο μας βιβλίο: "Το σπουργίτι με το κόκκινο γιλέκο" της Γαλάτειας Γρηγοριάδου Σουρέλη.

Καλή Ακροανάγνωση!

Α Α (ή αλλιώς Ανοιξιάτικες Αποδράσεις)

Τώρα που ο καιρός το επιτρέπει, οι εκδρομούλες εκτός της πόλης είναι ιδανικές ευκαιρίες για ξεκούραση και γνωριμία με τη φύση. Ακόμα και αν δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας και με μια μέρα μακριά από την πόλη, τη φασαρία και τη ρύπανση, η ψυχή και το σώμα μας αναζωογονούνται. Όσο για τα παιδιά... αυτά κι αν το χαίρονται! 

Γιατί τα λέω όλα αυτά;..

Εχθές η μυρμηγκο-οικογένεια έκανε την πρώτη της ανοιξιάτικη εκδρομούλα και πραγματικά περάσαμε καταπληκτικά. Πήγαμε στο χωριό που μας περίμεναν ο παππούς κι η γιαγιά γεμάτοι καλούδια, είχαν κρεμάσει και την κουνίτσα της μικρούλας μας, η οποία την περισσότερη ώρα την πέρασε κουνάμενη! Τις άλλες ώρες βόλταρε εδώ εκεί κατενθουσιασμένη, μάζευε πορτοκαλάκια, λεμονάκια και μανταρινάκια με τα χεράκια της, ενώ κάθε δυό βήματα αναφωνούσε "μαμά, είδα ένα μυρμήγκι", "μαμά, κοίτα μια μύγα" και γενικά αναπτύξαμε όλη την εντομολογία και βοτανική του αγρού και του κάμπου.

  Επιστρέψαμε σπίτι το βράδυ, αποκαμωμένοι από τη γλύκα της εξοχής, με γεμάτες μπαταρίες οξυγόνου και φυσικά... κατακόκκινα μάγουλα!

Πείτε το "Ελλάδα"

Πηγή: http://onebigphoto.com/meanwhile-in-san-francisco/

Συνωμοσίες του Μάρτη

Ξέχασα το σημαντικότερο...
Χθες η πρώτη μέρα της Άνοιξης!
Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης!

Τι όμορφη συγκυρία. Η άνοιξη να οπτικοποιεί την ποίηση κι η ποίηση να γιορτάζεται στην αγκαλιά της...

Ινδιάνοι

Το μικρό μυρμηγκάκι έχει αδυναμία στους Ινδιάνους!

Ω, ναι… παρότι κοριτσάκι μία από τις καλύτερες στιγμές της ημέρας της είναι το βράδυ, όταν ξαπλώνουμε όλοι μαζί κι ο Δημήτρης μας λέει το αγαπημένο μας παραμύθι, «Το Μικρό Βουβαλάκι». Το παραμύθι είναι αποκύημα της φαντασίας του Δημήτρη, του οποίου τι άλλο θα είχαν θέμα τα παραμύθια του από πολεμιστές ινδιάνους!

   Έτσι λοιπόν κομμάτι της καθημερινότητάς μας έχει γίνει η οικογένεια του Καθιστού Βούβαλου και της Καθιστής Βουβάλας, με τα δυο παιδάκια τους, το μικρό Βουβαλάκι και τη Ροζ Βουβαλίτσα. Η φυλή τους είναι η φυλή των Σίου, αρχηγός της οποίας είναι η Πράσινη Αγελάδα. Πόσες περιπέτειες περνά το μικρό βουβαλάκι και η οικογένειά του για το χατίρι της μικρής μας κάθε βράδυ…

   Για να κάνουμε το παραμύθι πιο αληθινό βρήκαμε (μετά από αρκετό ψάξιμο είναι η αλήθεια) και playmobil ινδιάνους που μας ταίριαξαν γάντι, γιατί η αποτελούνταν από τέσσερα μέλη, όσα και η φανταστική μας οικογένεια, συν έναν αρχηγό, τη δική μας, δηλαδή, Πράσινη Αγελάδα.

   Βέβαια, χρειάζονταν κι ένα σπιτικό και όντως βρήκαμε και ωραιότατη σκηνή Ινδιάνων, καθώς όμως ήταν ιδιαίτερα ακριβή, προτιμήσαμε να φτιάξουμε μία μόνοι μας.

Ιδού και οι Ινδιάνοι μας μπροστά στη σκηνή τους:

Για την κατασκευή της σκηνής χρησιμοποιήσαμε ένα φύλλο τσόχας σε πορτοκαλί χρώμα και κατόπιν τη διακοσμήσαμε. Φυσικά, δεν παραλείψαμε να ράψουμε και το οικόσημο της οικογένειας, ένα μεγάλο κόκκινο «Β».

Meet the Fish

Για τα γενέθλια του μικρού μας μυρμηγκιού, ο παππούς και οι γιαγιάδες του έφεραν τρία όμορφα μικρά χρυσόψαρα σε γυάλα. Μόλις τα είδε το μυρμηγκάκι μου με βλέμμα γεμάτο απορία μου είπε: "Μαμά, θα τα φάμε;". Τι να πεις, άμα έρθουν μεγαλύτερες πείνες θα το σκεφτούμε παιδάκι μου... Ξέρει πως καθαρίζουμε και τηγανίζουμε μικρά ψαράκια σαν κι αυτά, όπως τους γαύρους για παράδειγμα, οπότε σου λέει, τι κι αν αυτά είναι χρωματιστά, για φαΐ θα είναι!

  Τα ψαράκια μας έχουν ονόματα σοφιστικέ (ή αλλιώς φυτό-ονόματα), είναι ο "Νους" από τους μύθους του Αισώπου, η "Γνώση" και το "Μυαλό". Αν άφηναν εμένα το πιθανότερο είναι να τα βάφτιζα Κατίνα, Μαριγώ και Κίτσο, αλλά τα βάφτισαν οι γιαγιάδες, οπότε το αποτέλεσμα ήταν ευπρεπέστερο. 

Στην αρχή που δε μας ήξεραν καλά, πέρναγαν τον περισσότερο χρόνο τους στον πυθμένα της γυάλας, ανάμεσα στο "ναυάγιο" όπως το αποκαλούμε. Τώρα πια μας έχουν μάθει, οπότε είναι πιο παιχνιδιάρικα. Το μυρμηγκάκι πια δεν θέλει να τα φάει και επιδίδεται με ζήλο στο καθημερινό τάισμά τους. Στα μάτια της δεν είναι τρία μικρά και ασήμαντα χρυσόψαρα, αλλά γενναία μεγαλόσωμα ψάρια του σκοτεινού βυθού. Μου είπε προχθές υπερήφανη: "Δεν είναι χρυσόψαρα μαμά, είναι σκυλόψαρα!".

  Πάντως, το καθάρισμα των σκυλόψαρων έχει αναλάβει ο μπαμπάς μέρμηγκας, με έναν άκρως ακτιβίστικο τρόπο: χωρίς να τα τοποθετήσει σε άλλο σκεύος, τα πάει στη μπανιέρα, τους αδειάζει το περισσότερο νερό και το ξαναγεμίζει με καθαρό, επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία δυο-τρεις φορές. 

Δεν ξέρω αν είναι από συνήθεια ή από φιλοζωία, πάντως αρχίζουμε να αγαπούμε αυτά τα μικρά πορτοκαλιά σκυλόψαρα...

Η Πόλη μου

Μπήκα να ρίξω μια ματιά στην ιστοσελίδα του «Συλλόγου των Αθηναίων», ως μέλος ενεργό κι ως υπερήφανη απόγονος ενδόξου οικογενείας προεπαναστατικής, βεβαίως-βεβαίως… Ανάμεσα σε άλλα βρήκα κι ένα σύντομο φωτογραφικό αφιέρωμα στην πόλη κι επέλεξα μερικές προς τέρψη της παρέας μας. Οι τρεις πρώτες είναι αρκετά πριν το 1900, λίγο μετά την ανακήρυξή της ως επίσημη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Οι επόμενες είναι μεταγενέστερες (από το 1950 κι έπειτα). Στα χρόνια που μεσολάβησαν, η Αθήνα γνώρισε πολέμους, λιμούς, κινήματα και μεγάλα κύματα προσφύγων. Όλα τα δέχθηκε η πόλη ετούτη, ακόμα κι εκείνα που την πλήγωσαν ίσως κι ανεπανόρθωτα. Άλλα τα δέχθηκε, τα αγάπησε και τα ενσωμάτωσε, άλλα τη άφησαν ανήμπορη και λαβωμένη, άλλα την έβγαλαν ακόμα πιο όμορφη. 

Ο Λυκαβηττός και το Θησείο όπως φαίνονταν από το λόφο των Νυμφών

Η σημερινή Βουλή (τότε το Παλάτι) και η Ακρόπολη

Οι στύλοι του Ολυμπίου Διός και η πύλη του Ανδριανού, όπως φαίνονταν από την Ακρόπολη. Ακόμα δεν έχει χτιστεί το Παναθηναϊκό στάδιο

Η Αθήνα τη νύχτα. Το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο ζωή με πολλούς κινηματογράφους, θέατρα και κόσμο που κυκλοφορεί και απολαμβάνει τη ζωή, μετά τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν.

Και κάτι επίκαιρο: παρέλαση της 25ης Μαρτίου

Το Αστεροσκοπείο των Αθηνών και η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας

Το Ζάππειο

Όσο για τη σύγχρονη πόλη;.. Θα υπάρχει πάντοτε γι' αυτήν μια δεύτερη ευκαιρία!

Πηγή: http://www.syllogostonathinaion.gr/

Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν

Ο σταυρός ήταν όργανο ατιμωτικής τιμωρίας και φρικτού θανάτου. Οι Ρωμαίοι καταδίκαζαν στην ποινή της σταυρώσεως τους πιο μεγάλους εγκληματίες.

  Σήμερα ο Σταυρός κυριαρχεί σ' ολόκληρη τη ζωή των πιστών χριστιανών, σ' ολόκληρη τη ζωή της Εκκλησίας μας, σαν όργανο θυσίας, σωτηρίας, χαράς, αγιασμού και χάριτος. "Όπως γράφει ο ιερός Χρυσόστομος, "αυτό το καταραμένο και αποτρόπαιο σύμβολο της χειρότερης τιμωρίας, τώρα έχει γίνει ποθητό και αξιαγάπητο". Παντού το Βλέπεις. "Στην αγία Τράπεζα, στις χειροτονίες των Ιερέων, στη θεία λειτουργία, στα σπίτια, στις αγορές' στις ερημιές και στους δρόμους' στις θάλασσες, στα πλοία και στα νησιά' στα κρεβάτια και στα ενδύματα' στους γάμους, στα συμπόσια' στα χρυσά και τ' ασημένια σκεύη' στα κοσμήματα και στις τοιχογραφίες... Τόσο περιπόθητο σ' όλους έγινε το θαυμαστό αυτό δώρο, ή ανέκφραστη αυτή χάρη.

  Όπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του, μέσα κι έξω από το ναό, θα δει το σημείο του σταυρού. Σαν ορατό, σχηματικό σύμβολο, αλλά και σαν ιερή χειρονομία. Το σημείο του σταυρού δεσπόζει στη ζωή της Εκκλησίας από τότε πού πάνω στο σταυρό καρφώθηκε και πέθανε για τη σωτηρία του κόσμου ο ίδιος ο Θεός, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, το όργανο αυτό της τιμωρίας έγινε όργανο σωτηρίας. "... Ου γαρ έτι καταδίκης εστί τιμωρία, αλλά τρόπαιον εδείχθη ημίν σωτηρίας", λέει ένα τροπάριο. Το αντικείμενο της αισχύνης έγινε ή δόξα της Εκκλησίας. Της κατάρας το σύμβολο, έγινε "αράς της αρχαίας λύτρον". Της οδύνης και του θανάτου το ξύλο, έγινε "χαράς σημείον" και "ζωής ταμείον". Και όλα αυτά επειδή πάνω στο ξύλο του σταυρού, μαζί με το πανάχραντο σώμα Του, ο Κύριος κάρφωσε και τις αμαρτίες μας.

Ο σταυρός του Χριστού μας συμφιλίωσε με τον ουράνιο Πατέρα, από τον Όποιο μας είχε χωρίσει ο διάβολος, εξαπατώντας τους προπάτορες. Ο σταυρός του Χριστού μας άνοιξε τη βασιλεία των ουρανών, αφού μέχρι τη σταύρωση Εκείνου ο Άδης κατάπινε αχόρταγα ακόμη και τους δικαίους. Γι' αυτό έχει τόση δύναμη και χάρη, τη δύναμη και τη χάρη του Χριστού, πού, όταν σταυρώθηκε, τη μεταβίβασε με τρόπο μυστικό και ακατάληπτο στον τίμιο σταυρό Του.

Ο Σταυρός έγινε το σύμβολο του ίδιου του Χριστού!

Εχθές ήταν η τρίτη Κυριακή των Νηστειών, η «Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης» όπως ονομάζεται. Μετά από τη μεγάλη Δοξολογία στον όρθρο, ο Σταυρός μεταφέρεται σε μια σεμνή πομπή στο κέντρο του ναού και παραμένει εκεί όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, οπότε στο τέλος κάθε ακολουθίας γίνεται προσκύνηση του Σταυρού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα του Σταυρού, που κυριαρχεί στην υμνολογία αυτής της Κυριακής, παρουσιάζεται όχι μέσα στα πλαίσια του πόνου, αλλά της νίκης και της χαράς.

  Βρισκόμαστε στη μέση της Μεγάλης Σαρακοστής. Από τη μια πλευρά η φυσική και πνευματική προσπάθεια, αν είναι συστηματική και συνεχής, αρχίζει να μας γίνεται αισθητή, το φόρτωμα να γίνεται πιο βαρύ, η κόπωση πιο φανερή. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια και ενθάρρυνση. Από την άλλη πλευρά, αφού αντέξουμε αυτή τη κόπωση και έχουμε αναρριχηθεί στο βουνό μέχρι αυτό το σημείο, αρχίζουμε να βλέπουμε το τέλος της πορείας μας και η ακτινοβολία του Πάσχα γίνεται πιο έντονη.

  Η Σαρακοστή είναι η σταύρωση του εαυτού μας, είναι η εμπειρία - περιορισμένη βέβαια - που αποκομίζουμε από την εντολή του Χριστού που ακούγεται στο ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής: <<όποιος θέλει να με ακολουθεί, ας απαρνηθεί τον εαυτό του ας σηκώσει το σταυρό του, και έτσι ας με ακολουθεί>> (Μαρκ.8,34).

  Αλλά δεν μπορούμε να σηκώσουμε το σταυρό μας και ν' ακολουθήσουμε το Χριστό αν δεν ατενίζουμε το Σταυρό που Εκείνος σήκωσε για να μας σώσει. Ο δικός Του Σταυρός είναι εκείνος που δίνει νόημα αλλά και δύναμη στους άλλους. Αυτό μας εξηγεί το συναξάρι της Κυριακής.

  Στη διάρκεια της νηστείας των σαράντα ημερών, κατά κάποιο τρόπο, και μείς σταυρωνόμαστε, νεκρωνόμαστε από τα πάθη, έχουμε την πίκρα της ακηδίας και της πτώσης, γι' αυτό υψώνεται ο τίμιος και ζωοποιός Σταυρός, για αναψυχή και υποστήριξή μας. Μας θυμίζει τα πάθη του Κυρίου και μας παρηγορεί.. Είμαστε σαν τους οδοιπόρους σε δύσκολο και μακρινό δρόμο που, κατάκοποι, κάθονται για λίγο να αναπαυθούν. Με το ζωοποιό Σταυρό γλυκαίνει την πίκρα που νοιώθουμε από τη νηστεία, μας ενισχύει στη πορεία μας στην έρημο έως ότου φθάσουμε στην πνευματική Ιερουσαλήμ με την Ανάστασή Του.. Επειδή ο Σταυρός λέγεται Ξύλο Ζωής και είναι εκείνο το ξύλο που φυτεύτηκε στον Παράδεισο, γι' αυτό και οι θείοι Πατέρες τοποθέτησαν τούτο στο μέσο της Σαρακοστής, για να μας θυμίζει του Αδάμ την ευδαιμονία και την πτώση του από αυτή, να μας θυμίζει ακόμα ότι με τη συμμετοχή μας στο παρόν Ξύλο δεν πεθαίνουμε πια αλλά ζωογονούμαστε!

Άρον τον Σταυρόν σου και ελθέ οπίσω μου!

Ήταν κάποτε ένας νέος που δεν ήταν ποτέ ευχαριστημένος κι όλο παραπονιόταν για τις δυσκολίες που είχε στη ζωή του, τον Σταυρό δηλαδή που κουβαλούσε. Ο φύλακας Άγγελός του τον άκουγε στωικά, ώσπου μια μέρα άκουσε το παρόπονό του και του είπε:

- «Αφού ο Σταυρός που κουβαλάς σου φαίνεται ότι είναι δυσβάσταχτος και δεν είναι της αρεσκείας σου, διάλεξε άλλο Σταυρό, όποιον θέλεις». Και έφερε τον νέο σε μια πεδιάδα γεμάτη από Σταυρούς κάθε είδους και κάθε μεγέθους.

Ο νέος έτρεξε εδώ, έτρεξε εκεί, είδε πολλούς Σταυρούς και στο τέλος πλησίασε έναν ο οποίος ήταν στολισμένος με χρυσό και διαμάντια.

- «Είναι ο Σταυρός ενός πλούσιου, πάρτον αν θέλεις» είπε ο Άγγελος.

Ο νέος προσπάθησε να τον βγάλει από το έδαφος που ήταν καρφωμένος, αλλά δεν μπορούσε. Δοκίμασε πάλι και πάλι, αλλά δεν κατόρθωνε να τον κινήσει ούτε χιλιοστό. Τόσο βαρύς ήταν. Έτσι εγκατέλειψε την προσπάθεια. Προχώρησε πιο πέρα κι εκεί είδε έναν άλλο Σταυρό, αργυρό και αστραφτερό.

- «Αγαπητέ Άγγελε, επιθυμώ να έχω αυτόν το Σταυρό», φώναξε ο νέος και τον πήρε. Όμως, τα αιχμηρά άκρα του Σταυρού εκείνου έγδερναν τους ώμους του νέου κι έτσι μετά από λίγο τον άφησε. Δοκίμασε κι άλλους κι άλλους Σταυρούς, μα κανένας δεν του έκανε. Άλλοι ήταν μεγάλοι, άλλοι δυσανάλογοι, άλλο αιχμηροί. Απογοητευμένος, τότε ο νέος, γύρισε στον Άγγελό του και του είπε:

- «Δε θα με βοηθήσεις; Βλέπεις ότι κανείς από αυτούς τους Σταυρούς δεν είναι για μένα κι έχω εξαντληθεί και δεν μπορώ να ψάξω άλλο».

Στην άρνηση του Αγγέλου, ο νέος έστρεψε το κεφάλι του και τα μάτια του αντίκρισαν ένα μικρό ξύλινο Σταυρό. Ο νέος τότε τον άρπαξε και καθώς ήταν ο ελαφρύτερος από όσους είχε δοκιμάσει τον έβαλε στον ώμο του και αναφώνησε:

- «Βρήκα επιτέλους τον κατάλληλο Σταυρό κι αυτόν θέλω να πάρω».

Τότε ο Άγγελος του είπε:

- «Τέκνον μου, πάρε αυτόν τον Σταυρό, γιατί αυτός είναι ο καταλληλότερος για εσένα. Εκείνος ο Οποίος τον διάλεξε για σένα γνωρίζει καλά. Είναι ο Σταυρός τον οποίο κουβαλούσες μέχρι τώρα, παρά τα τόσα παράπονα και τις διαμαρτυρίες σου. Παρά την λίγη σου γενναιότητα και εμπιστοσύνη στο Πρόσωπό Του. Πάρτον και πάλι, αλλά αυτή τη φορά με ευγνωμοσύνη και αγάπη και κουβάλησέ τον μέχρι τέλους, γιατί αυτός ο Σταυρός είναι ο ίδιος που είχες εξαρχής και αυτός θα σε οδηγήσει ασφαλώς εκεί που πρέπει»!

Πηγές:

http://www.monipetraki.gr/

http://www.egolpion.com/shmeio_stavrou.el.aspx

Αναμνήσεις που δε σβήνουν...

Πάντα υπάρχει κάτι που σου θυμίζει κατευθείαν τα πρώτα χρόνια στο σχολείο, κάτι μικρό κι ασήμαντο, αλλά για τον καθένα μοναδικό. Στην περίπτωσή μου δεν είναι άλλο από τις "γόμες". Θυμάμαι με νοσταλγία την αδυναμία που είχα στο συγκεκριμένο σχολικό αξεσουάρ, ένα "κουσούρι" που νομίζω μου έχει μείνει ακόμα και σήμερα. Η γόμα ειν το αδύνατο σημείο μου κι αυτό είναι μείο μου κι αυτό είναι μείο μου... (που λέει και ο λαϊκός αοιδός). Χαραγμένα για πάντα στη μνήμη μου είναι δε τα λεγόμενα "γομίδια". Με τη συμμαθήτριά μου και καλύτερη φίλη μου στο Δημοτικό, την Έλενα, καθημερινά παρήγαμε τόνους χρωματιστών γομιδίων, τα οποία στοιβάζαμε σε ομοιόμορφους μαλακούς λοφίσκους, σβήνοντας ακατάπαυστα επάνω στο ταλαίπωρο θρανίο που αν είχε φωνή θα βόγκαγε σίγουρα για τα φρικτά βασανιστήρια.

  Τις καλύτερες γόμες μας, αυτές που μας άρεσαν περισσότερο ούτε που τις ακουμπούσαμε, βέβαια. Κι αν τολμούσε κανείς να κάνει το μοιραίο λάθος και να σβήσει κάτι με αυτές μουτζουρώνοντάς τες, τότε αλίμονό του του φτωχού. Έχω ακόμα γόμες φυλαγμένες από την εποχή εκείνη και θυμάμαι ποιος μου είχε πάρει την καθεμία. Η πρόγιαγιά μου η Σοφία, σε αυτή την ηλικία με πήγαινε στο βιβλιοπωλείο κι όλο και κάποιο καλούδι θα μου έπαιρνε... Τις γόμες μου αυτές, φυλάω ακόμα σ΄ενα γυάλινο βάζο στο γραφείο μου... τις αναμνήσεις μου για πάντα στην καρδιά μου!

Μπισκοτένια Γλειφιτζούρια

Μία από τις λιχουδιές που έφτιαξα για τα γενέθλια της μικρής, ήταν τα «μπισκοτένια γλειφιτζούρια». Ήταν η πρώτη φορά που επεδίωξα την κατασκευή τους κι είχα αγωνία για το αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά, δεν ήταν καθόλου δύσκολα στην εκτέλεση, ούτε χρονοβόρα ήταν και το αποτέλεσμα σε δικαίωνε 100%.

Οι συνταγές και οι φωτογραφίες που είχα βρει στο διαδίκτυο κατά την αναζήτησή μου ήταν πάρα (μα πάρα) πολλές! Είναι τα λεγόμενα “cookies on a stick” αν θέλετε να χαζέψετε την ποικιλία γεύσεων, χρωμάτων και σχεδίων. Η παρέα των μπισκοτογλειφιτζουροκατασκευαστών είναι τεράστια και περιλαμβάνει τόσο επαγγελματίες του είδους, όσο και ταλαντούχους ερασιτέχνες. Εγώ για την ώρα (γιατί επιδέχομαι βελτίωσης) ανήκω σε μία υποκατηγορία των δεύτερων. Είμαι ερασιτέχνης, αλλά το ταλέντο μου (;) θέλει ακόμα δουλειά. Και για του λόγου του αληθές, φάτε μάτια «μπισκοτογλειφιτζουράκια» λαχταριστά:

Μια πολλή καλή συνταγή στα ελληνικά είναι από την ιστοσελίδα μαγειρικών συνταγών με τίτλο «Συνταγές της Παρέας». Σε αυτή τη διεύθυνση [http://www.sintagespareas.gr/sintages/cookies-on-a-stick-se-ksilaki.html] θα βρείτε τη συνταγή που χρησιμοποίησα κι εγώ με κάποιες παραλλαγές, καθώς τα ήθελα νηστίσιμα τα μπισκοτάκια μου. Ουσιαστικά, φτιάχνεις τα αγαπημένα σου μπισκότα (με τη δική σου συνταγή) και έπειτα τους βάζεις και το ξυλάκι. Υπάρχουν ειδικά ξυλάκια για αυτή τη δουλειά. Ο άσχετος, όμως, (εγώ δηλαδή) χρησιμοποιεί και ξυλάκια για σουβλάκια, μόνο που τότε στο ψήσιμο βγαίνουν τα καλαμάκια κάπως μελαψά (λεπτομέρειες). Έπειτα, αφού ψήσουμε τα μπισκοτάκια, όπως και θα κάναμε σε κάθε περίπτωση, τα αφήνουμε να κρυώσουν και τα βουτάμε σε σοκολάτα που έχουμε λιώσε σε μπεν μαρί ή τέλος πάντων διακοσμούμε κατά βούληση. Ξέχασα, επίσης, να πω ότι και το σχήμα που δίνουμε στα μπισκοτάκια μας είναι προσωπική μας υπόθεση. 

   Τα δικά μου, για παράδειγμα, τα βούτηξα στη σοκολάτα και μετά τους έβαλα χρωματιστά τρουφάκια. Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι τα πιο έντονα χρώματα (πορτοκαλοκίτρινα) έδειχναν πιο όμορφα με το πέρασμα της ώρας. Όσο για το σχέδιο, διάλεξα το καλούπι λουλουδάκι. Υπάρχει τίποτε πιο όμορφο τώρα την άνοιξη από ένα όμορφο μπουκετάκι με νόστιμα μπισκοτογλειφιτζουρολούλουδα;

Πηγές:

- http://this-istheyear.blogspot.com/2009/07/ill-take-my-cookies-on-stick-please.html 

- http://www.kaboodle.com/reviews/etsy-sugarandflour-sugar-cookie-fairy-wands-cookie-on-a-stick-you-choose-the-shape

- http://www.nanamoonshop.com/2011/04/simple-spring-cookies-on-stick.html

- http://bigfatcook.com/tipsntricks/foodydoo/world-of-cookie-pops/

- http://bekicookscakesblog.blogspot.com/2012/02/how-to-make-cookie-pops.html

- http://mymommysplace.com/blog/2008/05/18/the-cookies-i-made-for-the-reception-after-julias-piano-recital/

- http://dinnerwithjulie.com/2011/02/13/stained-glass-heart-cookies-stick/

Θα 'θελα να 'χα πολλά παπάκια... ε, παιδάκια!

Πάρτι Γενεθλίων

Με τον απόηχο των γενεθλίων της μικρής μας ακόμα να κρατεί καλά:

- Μαμά ήρθαν οι καλεσμένοι μου: η Ντοντόρα (Θοδώρα), η Μαλία, η Ελευτελία… παίξαμε, φάγαμε, σβήσαμε την τούρτα… ωλαία πελάσαμε!

και με την προσμονή των επόμενων γενεθλίων:

-         Πόσο χρονών έγινες αγάπη μου;

-         Εφτά!

βρίσκουμε σιγά-σιγά τους κανονικούς μας ρυθμούς.

Η Κυριακή που μας πέρασε ήταν μια ξεχωριστή μέρα για το μικρό μυρμηγκάκι, κι αυτό γιατί έζησε την πρώτη της παιδική γιορτούλα. Συνήθως, κάναμε γιορτές – γενέθλια οικογενειακά, είπαμε, όμως με τον Δημήτρη τα δεύτερα γενέθλιά της να τα γιορτάσει με τις φίλες της.

Κι αρχίσαμε τις προετοιμασίες. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να της διοργανώσω μια όμορφη γιορτούλα, τόσο για εκείνη, όσο και για τις μικρές φίλες της κι ας είναι ακόμα μικρούλα. Εδώ και καιρό προσπαθούσα να εντοπίσω όμορφες και υλοποιήσιμες ιδέες, τόσο από πρακτικής, όσο και από οικονομικής άποψης. Το πρώτο που αποφάσισα ήταν να φτιάξω την τούρτα της, τα γλυκίσματα και τα κεράσματα μόνη μου (ωραία εμπειρία, δε λέω, αλλά οι πατουσίτσες μου την πλήρωσαν για τα καλά. Τέλος πάντων.). Μάλιστα, καθώς η Hello Kitty είναι από τα αγαπημένα της παιχνίδια, είπαμε να την "χρησιμοποιήσουμε" δημιουργικά.

Δεν ήταν, λοιπόν, μόνο για το μυρμηγκάκι η πρώτη φορά. Ήταν και για μένα το πρώτο παιδικό πάρτι που διοργάνωνα. Είχα, λοιπόν, αγωνία για το πως θα περνούσαν τα κορίτσια το χρόνο τους,  ήθελα όμορφα, διασκεδαστικά, αλλά ταυτόχρονα και δημιουργικά. Με αυτές τις σκέψεις αποφασίσαμε να εντάξουμε στο πλαίσιο της γιορτούλας και κάποιες δραστηριότητες. Έτσι, αφιερώσαμε την πρώτη ώρα σε χειροτεχνίες και έπειτα περάσαμε στο τραπέζι για το κέρασμα και την κοπή της τούρτας.

Όλα τα κορίτσια ήταν βέβαια μεγαλύτερα από το μυρμηγκάκι, πηγαίνουν τα περισσότερα στο δημοτικό κι έτσι μπορεί κανείς να τα απασχολήσει με τέτοιου είδους δραστηριότητες. Για να ελευθερώσουν, λοιπόν, οι μικρές δεσποινίδες μας την καλλιτεχνική τους φύση, προμηθευτήκαμε τα κατάλληλα υλικά για την κατασκευή καρτών και κοσμημάτων: χαρτιά, χαρτόνια, χάντρες, μαρκαδόρους γκλίτερ, κουμπιά, λουλουδάκια, αυτοκόλλητα, κορδόνια, κλπ. και πέσαμε με όρεξη στη δημιουργία.

Κατόπιν, αφού τοποθέτησα τα κεράσματα στο τραπέζι (είχαμε πιτσάκια, πατατοπιτάκια, σπανακοπιτάκια, μπισκότα σε ξυλάκια κλπ), μαζεύτηκαν όλα τα κορίτσια γύρω από το μυρμηγκάκι και έσβησε τα κεράκια του!

Να πάρουμε, όμως, φωτογραφικώς τα πράγματα από την αρχή.

Αυτή είναι η πρόσκληση που ετοιμάσαμε για τα κορίτσια:

Εδώ είναι το τραπέζι που περιμένει τις μικρές κυρίες για να χειροτεχνήσουν (καλά, μετά έπρεπε να το βλέπατε «βομβαρδισμένο»:

Κι εδώ είναι το τραπέζι που περιμένει τις μικρές κυρίες για το κέρασμα και την κοπή της τούρτας:

Κι η εορτάζουσα στην κεφαλή εν αναμονή των μικρών κυριών που δεν ξεκόλλαγαν από το καλλιτεχνικό τραπέζι:

Κι η τούρτα μας, βεβαίως βεβαίως:

Να είσαι καλά μυρμηγκάκι μας, γερό, δυνατό κι ευτυχισμένο κι εσύ κι όλα τα μυρμηγκάκια του κόσμου!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Χρόνια Πολλά Μυρμηγκάκι!

Σήμερα γίνεσαι 2 χρονών

«Σκληρά Κορίτσια»

Μία από τις ταινίες που είδαμε τελευταία, είναι «Το κορίτσι με το τατουάζ» (The girl with the dragon tattoo). Ο συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου, ο Stieg Larsson, σουηδικής καταγωγής, με μια τριλογία βιβλίων (το τελευταίο της οποίας ανολοκλήρωτο λόγω αιφνίδιου θανάτου του) επιδιώκει να θίξει το θέμα της γυναικείας κακοποίησης. Ο ίδιος, όταν ήταν έφηβος, έγινε μάρτυρας του βιασμού μιας νεαρής κοπέλας και το ότι δεν κατάφερε να τη βοηθήσει τη στιγμή εκείνη, τον «στοίχειωσε» για το υπόλοιπο της ζωής του. Έκτοτε, αφιέρωσε το έργο του στη διακήρυξη κατά της γυναικείας κακοποίησης και βίας οποιασδήποτε μορφής.

            Η 25^η Νοεμβρίου έχει ανακηρυχτεί η Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών.  Τα στοιχεία, όμως, αφοπλιστικά: στην Ελλάδα, τουλάχιστον δύο (2) γυναίκες το μήνα δολοφονούνται ή ακρωτηριάζονται, κατά κανόνα από τους συζύγους ή τους άνδρες με τους οποίους έχουν συνάψει σχέσεις. Πολύ συχνά δε, θύματα αυτής της βίας είναι και τα παιδιά. Το 2003 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πανελλαδική έρευνα με θέμα την κακοποίηση των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία γενικότερα, από το Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας (ΚΕΘΙ - http://www.kethi.gr/ ). Μερικά από τα συμπεράσματα της έρευνας είναι:

• Το 23,6% των γυναικών δηλώνει ότι γνωρίζει περιπτώσεις κακοποιημένων γυναικών από το συγγενικό / φιλικό περιβάλλον που έχουν υποστεί ή υφίστανται βία από το σύζυγο / σύντροφό τους.
• Αναφορικά με το ιστορικό βίας των γυναικών, από το σύνολο των ερωτώμενων, το 13,3% δηλώνει ότι έχει υπάρξει μάρτυρας σκηνών βίας στην οικογένεια που μεγάλωσε και το 11,2% των γυναικών δηλώνει ότι έχει υποστεί βία στην οικογένεια που μεγάλωσε. 
• Οι γυναίκες σε ποσοστό 39,7% αναφέρουν ότι σε μία από τις προηγούμενες σχέσεις τους, ο πρώην σύζυγος / σύντροφός τους είχε βίαιη συμπεριφορά απέναντί τους. 
• Όσον αφορά στις διάφορες μορφές βίας, καταγράφεται ότι το 56% των γυναικών βιώνουν καταχρηστικές συμπεριφορές του συζύγου / συντρόφου τους, οι οποίες συνδέονται με τη λεκτική ή / και την ψυχολογική βία. 
• Επίσης, το 3,6% των γυναικών αναφέρει ότι ο σύζυγος / σύντροφός τους, τους ασκεί σωματική βία και το 3,5% εξαναγκάζεται από αυτόν σε σεξουαλική επαφή. 
• Από τα θύματα κακοποίησης που εκμυστηρεύτηκαν τη βία του συζύγου / συντρόφου τους, παρατηρούμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία απευθύνθηκε σε μέλη της οικογένειας (60,9%), σε φίλους (46,9%) και σε συγγενείς (35,9%). 

Εξίσου φρικτές είναι και οι διαστάσεις που λαμβάνει το φαινόμενο της παιδικής κακοποίησης. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, κατά τους πρώτους  δέκα μήνες του 2011 η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 δέχτηκε 369 καταγγελίες για 711 παιδιά που βρίσκονταν σε κίνδυνο. Από τις καταγγελίες αυτές το πιο θλιβερό συμπέρασμα είναι πως σε ποσοστό άνω του 90% θύτες των περιστατικών κακοποίησης ήταν οι ίδιοι οι γονείς των παιδιών!

Το πρόβλημα μοιάζει  ιδιαίτερα έντονο στα παιδιά ηλικίας λίγων μηνών έως και 6 ετών, καθώς σε αυτές τις ηλικίες καταγράφεται το 42% των περιστατικών κακοποίησης που καταγγέλθηκαν και έγιναν γνωστά! Από 7-12 ετών το ποσοστό αγγίζει το 31% και από 13-18 ετών το 15%.

Όσον αφορά στο  φύλο δεν προκύπτει ιδιαίτερη διαφοροποίηση. Από τις 711 καταγγελίες που έγιναν οι 301 αφορούσαν αγόρια, οι 306 κορίτσια, ενώ σε 104 περιπτώσεις δεν προσδιορίστηκε το φύλο και η ηλικία.

Οι μορφές της  κακοποίησης που παρατηρήθηκαν  είναι κατά 51% (364 παιδιά) σωματική κακοποίηση, κατά 41% (291 περιπτώσεις) παραμέληση/εγκατάλειψη, κατά 3% εξώθηση σε επαιτεία, ομοίως κατά 3% ψυχολογική και συναισθηματική κακοποίηση και κατά 2% σεξουαλική κακοποίηση!

Όπως καταγγέλλουν οι άνθρωποι που πασχίζουν να πολεμήσουν το κακό, μόνοι τους και με πλήρη απουσία της κρατικής αρωγής, το τελευταίο διάστημα παρατηρείται αύξηση στην παραμέληση παιδιών, κυρίως γιατί όλο και περισσότερες οικογένειες αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.

Αυτή τη στιγμή το Χαμόγελο του Παιδιού διαθέτει 11 σπίτια, στα οποία φιλοξενούνται περίπου 285 παιδιά, ενώ η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 λειτουργεί 24 ώρες τη μέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, είναι δωρεάν και ανώνυμη και στελεχώνεται από έμπειρους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους.

            Στις 19 Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης. Όμως όλες αυτές οι ημέρες είναι μονάχα συμβολικές, εκτός κι αν δραστηριοποιηθούμε για το αντίθετο! Οι φορείς που οργανωμένα προσπαθούν είναι αρκετοί και το μόνο που χρειάζονται είναι η δική μας υποστήριξη. Μακάρι να μπορούσαμε να σταματήσουμε το κακό εν τη γεννέσει του, ώστε κανένα παιδί, καμία γυναίκα, κανένας άνθρωπος να μην αντιμετωπίσει βία οποιουδήποτε είδους. Όμως όσο αδύνατον κι αν ακούγεται αυτό, τόσο δυνατό είναι να παρέχουμε βοήθεια, με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας, σε αυτές τις ευπαθείς ομάδες.

Ένα παιδί πώς μπορείς να το πληγώσεις;

Πηγές:

- http://www.hamogelo.gr/

- http://www.iefimerida.gr/news/

- http://www.kethi.gr/

- http://www.kivotostoukosmou.org/kivotos/

- http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=160368

Σπίτι εξοχικό

Τα τουβλάκια είναι ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια όλης της οικογένειας. Στην αρχή εμείς «χτίζαμε» και το μυρμηγκάκι γκρέμιζε. Όσο περνάει όμως ο καιρός και μεγαλώνει, τόσο καλύτερα παίζει. Καλής ποιότητας και οικονομικά θεωρούμε ότι είναι τα τουβλάκια της ιταλικής εταιρείας Unico, που διατίθενται σε μεγάλη ποικιλία σχεδίων. Τα αγαπημένα μας, καθότι και κοριτσάκια είναι τα τουβλάκια της Hello Kitty. Έχουμε το τρένο με τον σιδηροδρομικό σταθμό της, αλλά και το σχολείο της.  Η συλλογή μας περιλαμβάνει τη γλυκιά γατούλα, τη φίλη της την κουνελίτσα, τον φιλαράκο τους τον αρκουδάκο κι άλλα χαριτωμένα ζωάκια. Σε μικρότερες συσκευασίες μπορεί κάποιος να βρει το αυτοκίνητο ή το τρακτέρ της Hello Kitty. Εμείς ως άνθρωποι της φύσης και της μάνας γης, επιλέξαμε το τρακτέρ.

Το τελευταίο μας απόκτημα είναι το χριστουγεννιάτικο δώρο του παππού Τάτσου κι είναι το εξοχικό σπιτάκι της οικογένειας «Αρκουδούλη»  όπως την ονομάζουμε. Κατοικία πολυτελείας, δεν συζητείται: διώροφη, με τα σαλόνια της, τις κουζίνες, τα υπνοδωμάτια, τους κήπους της…

Το μυρμηγκάκι παίζει με την καρδιά του, φτιάχνει ιστορίες με τον μπαμπά, τη μαμά και τα παιδάκια κι οι διάλογοι του παιχνιδιού της είναι σκέτη απόλαυση. Ο μπαμπάς μας ο χτίστης να είναι καλά, που ακούραστα το χτίζει και το ξαναχτίζει μετά από κάθε «μυρμηγκοσεισμό»!

Το βλέπετε το μικρό μπαλκονάκι του πρώτου ορόφου; Σας προσκαλούμε για καφεδάκι…

Η σύγχρονη "Καλύβα του Μπάρμπα-Θωμά"

Αφιερωμένο...

«Κολίγα γιος του παππού μου ο παππούς
κολίγα γιος του παππού μου ο πατέρας
κι ο παππούς μου κολίγας κι αυτός

Και μονάχα εγώ του πατέρα μου γιος
έναν κλήρο είχα λίγα στρέμματα βιός

Η δουλειά στα χωράφια σκληρή
ντελικάτος εγώ μα ξύπνιος
τα χωράφια χτυπάω στο σφυρί
και στην πόλη ότι βγει είμαι αστός

Κολίγα γιος του παππού μου ο παππούς
κολίγα γιος του παππού μου ο πατέρας
κι ο παππούς μου κολίγας κι αυτός»

…

Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Δίσκος : Μικροαστικά 1973

"Μη μου στενοχωριέσαι"!

«Σαν φτηνό σινεμά»

Εχθές είχαν έρθει στο σπίτι οι αγαπημένοι μας φίλοι και κουμπάροι να δούμε την ταινία της «Θάτσερ» με τη Μέριλ Στριπ.

Κάτσαμε στις αναπαυτικές πολυθρόνες μας, βάλαμε πατατάκια και coca-cola, φτιάξαμε ποπ-κορν, και απολαύσαμε μπέργκερ λαχανικών με μπυρίτσα. Είδαμε το έργο (με κάποια μικρά διαλείμματα ομολογουμένως, γιατί είχαμε και το μικρό ζουζουνάκι) και κουβεντιάζαμε και με την άνεσή μας, χωρίς να μας λέει ο πισινός μας «σσς».

Όσο για το έργο; Κατά τη γνώμη μου, η Μ. Στριπ έπαιξε αριστοτεχνικά για ακόμα μία φορά, το δε μακιγιάζ της κ α τ α π λ η κ τ ι κ ο! Κατά τα άλλα, η ταινία λίγο περνούσε το κλίμα της εποχής και δη το πολιτικό, ενώ περισσότερο προσπαθούσε να προβάλει ένα «συναισθηματικό» κομμάτι της Θάτσερ. Δεν ξέρω πολλά για την ίδια και την πολιτική της, καθώς όταν μεσουρανούσε στο πολιτικό προσκήνιο ήμουν παιδί, αλλά από όσα έχω διαβάσει μεγαλώνοντας, δεν ονομάστηκε τυχαία «σιδηρά κυρία» και για φυσικά δεν έμεινε γνωστή στην ιστορία για τον «συναισθηματισμό» της…

Μπιφτέκια Λαχανικών

Ένα από τα αγαπημένα μας εύκολα γεύματα, ιδιαίτερα την περίοδο της Σαρακοστής είναι τα μπιφτέκια λαχανικών (ή όπως έλεγε μια θεία μου τα "πιφτέκια" χι,χι). Γίνονται γρήγορα, χωρίς πολύ κόπο και είναι ιδανικά για κολατσιό στη δουλειά.

   Συνταγές κυκλοφορούν πολλές. Όμως για νεαρά εργαζόμενα κορίτσια προτείνω μερικά εύκολα βήματα κι από εκεί και πέρα ο καθένας διαμορφώνει τη συνταγή κατά το δοκούν. Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

1) Βράζουμε σε μια κατσαρόλα ό,τι λαχανικό έχουμε και δεν έχουμε (βασικά ό,τι έχουμε) - εγώ συνήθως βράζω ανάμεικτα λαχανικά, με δυο-τρεις πατατούλες κι ένα κρεμμυδάκι. Όμως και τα λαχανικά πάνε με το γούστο.

2. Αφού βράσουν τα περνάμε από το μπλέντερ για να πολτοποιηθούν - να πω την αλήθεια μου, άμα κοιμάται το μυρμηγκάκι (ή βαριέμαι να πλένω το μπλέντερ- τι τεμπέλα) τα λιώνω με τα χέρια (άντε, εσείς πάρτε πιρούνι) . Άλλωστε δεν είναι και πέτρες, βρασμένα λαχανικά είναι.

3. Έπειτα προσθέτουμε τριμμένη φρυγανιά, λίγο λάδι (αν τρώμε), τα μυρωδικά και τα μπαχάρια μας και πάλι κατά βούληση.

4. Ενώνουμε όλα τα υλικά πλάθωντάς τα και φτιάχνουμε ωραία και καλοσχηματισμένα "πιφτεκάκια" (α, ρε θεία).

5. Τα βάζουμε στο φούρνο και τα ψήνουμε - πολλή ώρα δε θέλουν, ίσα ίσα να γρατσανίσουν (που λέμε και στην πόλη).

Αν θέλουμε να τα κάνουμε "μπέργκερ", πέρνουμε τα ψωμάκια μας, βάζουμε κέτσαπ, μουστάρδα, ντοματούλα ή μαρουλάκι και μέσα το μπιφτέκι μας... Απολαύστε!