Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

Πήγαμε-Είδαμε: τον "Δον Κιχώτη"

Ο Δον Κιχώτης παίζεται στο θέατρο Παλλάς αυτή την περίοδο και καθώς η Καλομοίρα μας πρόσφατα διάβασε το αγαπημένο αυτό βιβλίο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, σε μια εξαιρετική έκδοση διασκευασμένο για παιδιά δημοτικού, αποφασίσαμε πως θα ήταν καλή ιδέα να πάμε να το δούμε και στο θέατρο. 
   Άλλωστε η παράσταση φαινόταν από τις καλύτερες της χρονιάς, με καλούς ηθοποιούς και σε ένα όμορφο θέατρο που είναι γνωστό και για τις καλές παραγωγές που οργανώνει.



Έτσι ένα απόγευμα κατεβήκαμε με το μεγάλο μυρμηγκάκι στην ηλιόλουστη ακόμα Αθήνα και με παρέα τις αγαπημένες μας φίλες, τη Γιωργία και τη Βασιλικούλα, απολαύσαμε μια καλή παράσταση.

   Το Παλλάς ωραίο ως θέατρο όπως προείπα, μπαίνεις και αισθάνεσαι όμορφα. Το έργο ξεκίνησε πολύ δυναμικά, ο Γ. Στάνκογλου εξαιρετικός να ενσαρκώνει τέλεια τον Δον Κιχώτη με το ονειροπόλο -ίσως και λίγο τρελό- βλέμμα του ήρωα. Ψηλός κι ευθυτενής, γεμάτος όρεξη για περιπέτειες, μάχες και κατακτήσεις. Ο Δ. Πιατάς υπέροχος στο ρόλο του Σάντσο Πάντσα του γελαστού και αισιόδοξου, αν και ρεαλιστή, ακολούθου. Τα "κρομμύδια" που έλεγε αντί για "κρεμμύδια" όπως είναι το σωστό και του το υποδείκνυε πάντα με αριστοκρατικό ύφος ο Δον Κιχώτης, το κάναμε σλόγκαν με το Καλομοιράκι, το λέμε και γελάμε :-). Τους δύο πρωταγωνιστές πλαισίωνε ένας καταπληκτικός θίασος που τραγουδούσαν, χόρευαν κι έκαναν ακροβατικά. Να σημειώσουμε βέβαια και τη νεραϊδένια ομορφιά της Δουλτσινέας, πολλή καλή στο ρόλο της παίζοντας ζωντανά βιολί επί σκηνής. Και η Σ. Γιαννάτου καλή και με όμορφη φωνή.
   Τα σκηνικά ήταν καλοδουλεμένα. Ειδικά η σκηνή με τους ανεμόμυλους, η καλύτερη σκηνή όλου του έργου κατά τη γνώμη μου και ίσως και η μόνη που προσέγγιζε πιο πιστά το έργο, ήταν μαγευτική! Επίσης, τα κοστούμια όμορφα, πλούσια, εντυπωσιακά. Η μουσική που έντυνε την παράσταση κι αυτή πολλή καλή.
   Ως προς την απόδοση του έργου, το ζουμί του αν μπορούμε να πούμε, ε αυτό ξέφευγε λιγάκι. Το Καλομοιράκι είπε όταν βγήκαμε "δεν είχε πολύ σχέση με το βιβλίο". Όντως, εκτός από μια δυο σκηνές και τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα το έργο δεν αποτελεί πιστή μεταφορά του έργου του Θερβάντες. Έχει πολλά ακροβατικά και την παρεμβολή στο έργο ενός τσίρκου που δεν έχει σχέση με την ιστορία του Δον Κιχώτη. Τα παιδιά που θα πάνε να  δουν το έργο καλό είναι να γνωρίζουν έστω και σε γενικές γραμμές την ιστορία του ήρωα, αλλιώς υπάρχει ενδεχόμενο να μπερδευτούν κάπως. 

   Είναι νομίζω θέμα προσωπικού γούστου το να μας αρέσει ή όχι μία παράσταση που δεν είναι πιστή μεταφορά του έργου του εκάστωτε συγγραφέα. Για μένα έχει να κάνει και με το έργο, δηλαδή κάποια έργα δε μου αρέσει να τα αλλάζουν οι σκηνοθέτες, θέλω να είναι πιστή μεταφορά, ενώ σε άλλα δε με πειράζει- είμαι πιο ανοικτή. Ενίοτε, είναι και θέμα διάθεσης ή θέμα στιγμής. Ίσως είμαι λίγο πιο αυστηρή όταν πρόκειτα για παιδικές παραστάσεις, καθώς τα παιδιά είναι ακόμα άγουροι θεατές, δεν έχουν την ικανότητα πάντα να κρίνουν σφαιρικά ή ειδικά, να απομονώνουν ή να διυλίζουν εικόνες ή νοήματα -αν και πιστεύω έντονα στην κρίση των παιδιών-.

   Όμορφες εικόνες, μια γλυκιά ανάμνηση και αρκετή "τροφή" για συζήτηση θα μας αφήσει το έργο αυτό...






   

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

Αρχίζει το μέτρημα...

Σε λίγες μέρες έρχεται ο Δεκέμβριος- τελευταίος μήνας του χρόνου-  ο μήνας των Χριστουγέννων. 

Κι εμείς από τότε που μεγάλωσε το μυρμιγκάκι μετράμε τις μέρες από την πρώτη Δεκεμβρίου μέχρι τα Χριστούγεννα με εκπληξούλες και μικρά δωράκια, αναμένοντας τη μέρα της γέννησης του Χριστού μας! 
   Τώρα που έχουμε δύο μυρμηγκάκια και το μικρό είναι πια αρκετά μεγάλο ώστε να καταλαβαίνει τι γίνεται, ανοίγουν εναλλάξ τα μικρά κουτάκια που κρύβουν μέσα τους "μυστικά". 
   Για φέτος φρόντισε η θεία Φωτεινή - λέγε με και Πόλυ- και μας έφτιαξε ένα τέλειο σπιτάκι. Είναι στα μάτια μου όπως θέλω να είναι το σπιτικό μου, γεμάτο αγάπη, με οικογένεια και φίλους, ζεστό και χαρούμενο, χρωματιστό.

Κι εδώ βλεπουμε την αρχιτεκτονική του- πρόσοψη, κάτοψη κλπ. χιχι


Τα κορίτσια ήδη το "καλοβλέπουν". Εντάξει, η Δέσποινα έκανε και κάποιες απόπειρες αποδόμισής του, με φιλική πάντα διάθεση... :-)


Τα υλικά είναι απλά και όλοι τα έχουμε στο σπίτι μας: χαρτόνια, κύλινδροι από χαρτί υγείας, αυτοκολλητάκια και όρεξη για δημιουργία.


Λίγες μέρες έμειναν ακόμα και μετά αρχίζουμε μέτρημα 1, 2, 3 ... μέρες για τα Χριστούγεννα!





Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 2017

Σπιτικές Καραμέλες

Με αφορμή τα γενέθλια της νεραϊδούλας μας το Μάρτη σύσσωμη η ομάδα, ο Δημήτρης (ο αλχημιστής- εκτελεστικό όργανο όταν πρόκειται για "χημείες" κι αυστηρές δοσολογίες), τα κορίτσια ( οι γκρούπις) κι εγώ (η πετάω την ιδέα) έφτιαξε ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ!

Καραμελίτσες σπιτικές, αγνές και όμορφες...

Η συνταγή που ακολουθήσαμε είναι:

  • 200 γρ. γλυκόζη
  • 200 γρ. νερό
  • 500 γρ. ζάχαρη
  • χρώμα ζαχαροπλαστικής

Η διαδικασία παρασκευής έχει ως εξής:

  • Ρίχνουμε τη ζάχαρη με το νερό και τη γλυκόζη σε μια κατσαρόλα. Αν θέλουμε να τις κάνουμε χρωματιστές ρίχνουμε και το χρώμα ζαχαροπλαστικής πχ. εμείς τις κάναμε πράσινες.
  • Βάζουμε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά και αφήνουμε το μείγμα να βράσει.
  • Αν έχουμε θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής παρακολουθούμε να φτάσει η θερμοκρασία στους 150° C.
  • Αν δεν έχετε κι είστε amateurs όπως εμείς -χιχι- παίρνουμε λίγη καραμέλα με ένα κουταλάκι και τη ρίχνουμε σε ένα ποτήρι με κρύο νερό. Αν κρυσταλλώνει και τη βλέπουμε πως γίνεται σκληρή, τότε είναι έτοιμη, αν όχι συνεχίζουμε το βρασμό.
  • Όταν το μείγμα είναι έτοιμο, αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε να ηρεμήσει η καραμέλα για 1 λεπτό.
  • Κατόπιν ρίχνουμε το μείγμα σε μια λαδόκολλα και αρχίζουμε να δίνουμε σχήμα στις καραμέλες μας.
Πηγή: http://www.glykesistories.gr/vima-vima/3794/Gleifitzouria-spitika

Εμείς όταν το μείγμα δεν έκαιγε πια κι ήταν εύπλαστο σαν πλαστελίνη, το πιάσαμε με τα χέρια και το κάναμε λουριδίτσες, τις οποίες κόψαμε σε κομματάκια καραμέλας με το ψαλίδι.

Κάπως έτσι



Τις βάλαμε σε βαζάκια,


αλλά καλύτερα πρώτα να τις τυλίξετε με λαδόκολλα γιατί αλλιώς γρήγορα θα κολλήσουν μεταξύ τους.




Εμείς τις κάναμε πράσινες λόγω του θέματος που κυριαρχούσε στη γιορτούλα μας, αλλά και κόκκινες είναι πολύ εντυπωσιακές. Επίσης να αναφέρω πως την ίδια συνταγή ακολουθήσαμε όταν καραμελώσαμε μήλα. Όπως αναφέρει κι η συνταγή στην πηγή της με τον ίδιο τρόπο φτιάχνονται και όμορφα γλειφιτζούρια. Ακόμα στα στάδια του βρασμού μπορεί κανείς να προσθέσει και κάποιο άρωμα με λίγο χυμό, όπως λεμόνι ή πορτοκάλι, ή ακόμα και κανέλα.


Όπως και να χει όμως είναι υπέροχες!

Χρόνια Πολλά Καλομοίρα!

Πολύς ... πάρα πολύς καιρός πέρασε από τότε που το μεγάλο μυρμηγκάκι μας έκλεισε τα εφτά της χρόνια και μόλις τώρα καταφέρνω να γράψω δυο λόγια για εκείνη τη μέρα.

Το κορίτσι μας μεγαλώνει- ανθίζει θα έλεγα σα λευκό κρινάκι, ήσυχο μα τόσο μυρωδάτο κι όμορφο... Προσπαθώ να ζω την κάθε μέρα, να ρουφώ κάθε στιγμή κοντά της κι εκείνη όλο και με ξεπερνάει, όλο και γίνεται πιο σπουδαία, πιο σοφή, πιο δυνατή. Κάθε μέρα!

Το θέμα που διάλεξε για τη γιορτή της ήταν οι νεράϊδες κι αλήθεια δε θα της ταίριαζε καλύτερα κάτι άλλο, αφού κι εκείνη αέρινη, ονειρική και λουλουδένια είναι.


Στολίσαμε με πολλή χαρά και πάλι τους περισσότερους χώρους του σπιτιού, μα πιο πολύ το δωμάτιό της




Φτιάξαμε και τα σημαιάκια μας...



Γενικότερα, κάναμε πάλι τις κατασκευές μας, τις χαρτοκοπτικές μας, τις διακοσμήσεις μας, τα σκέρτσα μας - τα νάζια μας κι όλα μας τα καλά.


Όλες οι μικρές νεράϊδες φόρεσαν στεφάνια και λουλούδια στα μαλλιά, γιατί σε κάθε καρέκλα μια λουλουδένια στέκα περίμενε τις μικρές της φίλες.



Και έσβησε το κοριτσάκι μας τα κεράκια των έβδομων γενεθλίων της στην πανέμορφη νεραϊδένια τούρτα της



Είναι η νεράϊδα μας και μια νεραϊδένια γιορτή της άξιζε! 

...και για εμάς που αρνούμαστε σε πείσμα των καιρών να μεγαλώσουμε μέσα μας, ένα είναι το μυστικό- τούτη η έκφραση: