Το θαύμα της ανθρώπινης θέλησης...

είναι το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν και της Έλεν Κέλερ, δύο κοριτσιών με προβλήματα όρασης και ακοής. Δασκάλα η μία και μαθήτρια η άλλη, μέσα από πολλές δυσκολίες περπάτησαν τον δύσκολο δρόμο που οδηγεί στη δυνατότητα όχι μόνο της ανθρώπινης επικοινωνίας, αλλά και δημιουργίας.

Με αφορμή την παράσταση "Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν" που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Μπρόντγαιη, μίλησα στο μυρμηγκάκι για τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, το δικαίωμα όλων στη ζωή, την αγάπη, το όνειρο... Είπαμε, πως όπως όλοι οι άνθρωποι δε μοιάζουν στο χρώμα του δέρματος ή τα χαρακτηριστικά του προσώπου και του σώματος, όπως δε μοιάζουν στη γλώσσα που μιλούν ή στη θρησκεία που πιστεύουν, έτσι μπορεί να διαφέρουν και στον τρόπο που επικοινωνούν και εκφράζονται. Το μυρμηγκάκι έμαθε πως τα παιδάκια που δεν μπορούν να μιλήσουν με το στόμα και να αρθρώσουν λόγο όπως εμείς, μιλούν με τα χέρια τους... Διαβάσαμε λίγο από το βιβλίο "Η ιστορία της ζωής μου" της Έλεν Κέλερ και είπαμε πως ο Θεός δίνει στον κάθε άνθρωπο διαφορετικές ικανότητες και διαφορετικά ταλέντα. Η τυφλή και κωφάλαλη πρωταγωνίστρια έμαθε "να μιλά" πέντε γλώσσες, μορφώθηκε στα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, έγινε συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων για ψήφο, εργασία και μόρφωση.

Να ποια θέλω να είναι παραδείγματα για το μικρό μου μυρμηγκάκι - οι άνθρωποι που παλεύουν για "θαύματα"...

Όσον αφορά στη θεατρική παράσταση, το έργο ήταν ωραίο δοσμένο και οι ερμηνείες των ηθοποιών αξιοπρεπέστατες. Ξεχώριζε το νεαρό κορίτσι που έπαιζε την Έλεν Κέλερ, η ερμηνεία του οποίου ήταν συγκλονιστική. Το μόνο αρνητικό ήταν το ίδιο το θέατρο, το οποίο κατά την άποψή μου ήταν παραμελημένο. Ήμασταν με το παλτό μας σε όλη τη διάρκεια του έργου γιατί κρυώναμε, ενώ υπήρχε η μυρωδιά της "κλεισούρας". Το εισιτήριο κοστίζει 18 & 15 ευρώ για φοιτητές. Σημαντικό είναι το γεγονός οτι η είσοδος για τους ανέργους είναι δωρεάν. 

Σε κάθε περίπτωση είναι ένα όμορφο, συγκινητικό και κυρίως διδακτικό έργο, ένα έργο για όλη την οικογένεια και ιδιαίτερα για τα νεαρά παιδιά.

Αν ήταν λίγο μεγαλύτερο το μυρμηγκάκι μου, σίγουρα θα το παίρναμε μαζί!

Παιδική τούρτα στα γρήγορα

Επειδή είναι ωραίο και τα απλούστερα πράγματα να μας γεμίζουν χαρά και το καθετί να ομορφαίνει τη ζωή μας, προσπαθώ συνειδητά προς αυτή την κατεύθυνση, με όλες τις ατέλειες και τα λάθη μου. Θαρρώ, πολύ περισσότερο πρέπει να προσπαθεί κανείς όταν έχει στο σπίτι μικρά παιδιά, που δε χρωστούν σε τίποτε και σε κανέναν να εισπράττουν τη μαυρίλα που τους κληροδοτούμε.

Περιμέναμε στο σπίτι κάποιους αγαπημένους φίλους μας και το μικρό μου μυρμηγκάκι κι αυτό τη λιλιπούτεια παρέα του. Και καθώς τα παιδιά αγαπούν τη σοκολάτα, είπαμε να φτιάξουμε για γλυκό ένα χορταστικό κέικ σοκολάτας.

Βρήκαμε μια εύκολη και νοστιμότατη συνταγή για κέικ σοκολάτας (κάντε την οπωσδήποτε!) στο www.sintagespareas.gr την οποία περιλούσαμε με λιωμένη κουβερτούρα. 

Να το, λοιπόν όπως το φτιάξαμε:

Σύμφωνα με την παρακάτω συνταγή:

Τι χρειαζόμαστε:

·                                 2 φλ. ζάχαρη

·                                 1 3/4 φλ. αλεύρι

·                                 3/4 φλ. κακάο

·                                 1 ½ κ.γ. μπέικιν πάουντερ

·                                 1 ½ κ.γ. μαγειρική σόδα

·                                 1 κ.γ. αλάτι

·                                 2 βανίλιες

·                                 2 αβγά

·                                 1 φλ. γάλα

·                                 ½ φλ. λάδι

·                                 1 φλ. βραστό νερό

Πως το κάνουμε:

1.      Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170°. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε μια φόρμα.

2.      Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε τη ζάχαρη, το αλεύρι, το κακάο, το μπέικιν, τη σόδα, το αλάτι και τις βανίλιες και ανακατεύουμε.

3.      Προσθέτουμε τα αβγά, το γάλα, το λάδι και ανακατεύουμε με το μίξερ σε μέτρια ταχύτητα για 2'.

4.      Τέλος προσθέτουμε το βραστό νερό και ανακατεύουμε. Το μείγμα θα είναι πολύ νερουλό, μη σας πειράξει, έτσι πρέπει να είναι

5.      Ρίχνουμε το μείγμα στη φόρμα και ψήνουμε για 50-70 λεπτά ή μέχρι το μαχαίρι ή η οδοντογλυφίδα να βγαίνουν καθαρά.

6.      Βγάλτε το από το φούρνο και αφήστε για 10' να κρυώσει κάπως πάνω σε σχάρα. Μετά ξεφορμάρουμε και αφήνουμε να κρυώσει τελείως.

Για την κάνουμε λίγο πιο παιχνιδιάρικη είπαμε με τη μικρή να τη διακοσμήσουμε τη μισή με τριμμένο μπισκότο (χώμα) και την άλλη μισή με καρύδα βαμμένη πράσινη (χορτάρι). Επάνω βάλαμε τα πλαστικά μας ζωάκια. 

Να, κάπως έτσι:

Για πρώτη φορά που επιχειρήσαμε την τούρτα-φάρμα πήγε καλούτσικα, αλλά οι ιδέες και οι δημιουργίες είναι τόσες πολλές και τόσο λαχταριστές, που όρεξη να έχεις κανείς να εξασκείται. 

Ορίστε λίγες εικόνες για έμπνευση από το pinterest:

http://pinterest.com/pin/187954984418296267/

http://pinterest.com/pin/253820128970678067/

http://pinterest.com/pin/2181499790730061/

Καλές Γλυκοδημιουργίες!

Γωνιά μελέτης & δημιουργίας

ή το μικρό μου μυρμηγκάκι αποκτά το πρώτο του γραφείο.

Το μικρό τραπεζάκι (των 5 ευρώ) που είχαμε από το ΙΚΕΑ, δεν βόλευε πια τη μικρή μου εκκολαπτόμενη ζωγράφο, τραγουδίστρια, αμαζόνα, γιατρό (όπως λέει οτι θα γίνει όταν μεγαλώσει) και από καιρό θέλαμε να της πάρουμε ένα κανονικό γραφειάκι. Αυτό μας άρεσε πολύ και γιατί έχει μια μικρή κλίση που τη διευκολύνει στη ζωγραφική της, αλλά και γιατί ανοίγει το καπάκι του, ώστε μέσα να βάζει το μυρμηγκάκι όλα του τα σύνεργα (μπλοκ ζωγραφικής, μπογιές κλπ.). 

Το συνδυάσαμε με το λιλιπούτειο καναπεδάκι που έχει από πιο μικρή, πάνω στο οποίο το μυρμηγκάκι κουρνιάζει με τα βιβλία του (πετώντας κάτω όλα τα μαξιλαράκια της μαμάς) ή βάζει επάνω τις κούκλες της και τους κάνει μάθημα - αχ αυτή η κυρά δασκάλα...

Επίσης, κάτι που της άρεσε πολύ -και τελικά είναι τα μικρά πράγματα που αρέσουν στα παιδιά μας- ήταν το βαζάκι με τα λουλούδια. Αυτό την εντυπωσίασε. Μου λέει "μαμά, μου έβαλες και λουλούδια!". Δεν το περίμενα οτι θα της αρέσουν τόσο, αλλά να που με εξέπληξε ευχάριστα. Τα συγκεκριμένα δεν είναι αληθινά, αλλά σίγουρα καθώς μεγαλώνει δε θα παραλείπω να της βάζω φρέσκα λουλούδια στο δωμάτιό της.

Λέτε να μάθει εκεί και τα πρώτα της γράμματα;

Φορμάκια με νόημα

Τώρα τελευταία λόγω των μωρών που περιμένουμε, μπαίνω στο pinterest και χαζεύω διάφορα μωρουδιακά. Από βρεφικά δωμάτια και κούνιες, μέχρι παπουτσάκια και πιπίλες. Το τι μπορεί να δει κανείς είναι απίστευτο. Κάτι που με κάνει και γελάω πολύ είναι τα μωρουδίστικα φορμάκια που πάνω έχουν τυπωμένες διάφορες ρήσεις, λογάκια, ποιηματάκια όλα τόσο έξυπνα και εμπνευσμένα που πραγματικά σε αφήνουν άφωνο.

Λοιπόν, να μερικά που ξεχώρισα μέσα από τις βόλτες μου στο pinterest.com 

Ήμουν μέσα για εννιά μήνες... 

Δεν είσαι μάγκας αν δεν έχεις κάνει τσισάκια πάνω στο μπαμπά και στη μαμά...

Να και το φορμάκι των μωρών της κρίσης που μαζεύουν χρήματα για το Πανεπιστήμιο...

Αν έχεις διδυμάκια είναι καλή ιδέα για να τα ξεχωρίζεις.

Με ξύπνησες, με παίρνεις τώρα αγκαλίτσα...

Η μαμά μου όταν μεγαλώσω θέλει να γίνω γιατρός, αλλά είναι μυστικό...

Κακάκια... πάλι τα έκανα!

Πρόσεχε, μαμά μου οδηγεί μηχανή!

Κάναν καλή δουλειά η μαμά κι ο μπαμπάς...

Οι μπαταρίες των μωρών και οι δικές μας... ποτέ το ανάποδο

Πριν από εννέα μήνες η μαμά μου διάβασε τις "50 αποχρώσεις του γκρι"

Ουπς!

Πήγαμε-Είδαμε

Το Σάββατο πήγαμε στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και είδαμε παράσταση με μαριονέτες και γιγαντόκουκλες από τις "Αθηναϊκές Μαριονέτες" [http://edu.ime.gr/]. Τρεις Μύθοι του Αισώπου παρουσιάστηκαν, "ο ψεύτης βοσκός" που ήταν και η πιο γνωστή, "ο βοριάς κι ο ήλιος" και "ο Ερμής κι ο ξυλοκόπος". 

Τα πρακτικά:

Η πρόσβαση στο ΙΜΕ ήταν εύκολη, αν και σε εμάς πέφτει λίγο μακριά. Επίσης, έχει υπόγειο χώρο στάθμευσης, γεγονός που διευκολύνει ιδιαίτερα εάν πάμε με αυτοκίνητο. Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού είναι ένας πολύ όμορφος χώρος, τόσο στο εσωτερικό του, όσο και στην εξωτερική αυλή.  Η τιμή του εισιτηρίου ήταν επίσης λογική, 8 ευρώ για το παιδί και 4 για τον συνοδό. 

Η ουσία:

Η παράσταση δεν ήταν άσχημη. Τα σκηνικά ήταν όμορφα και οι κούκλες καλοφτιαγμένες. Οι άνθρωποι που έπαιζαν ευπρεπέστατοι. Ίσως βέβαια να έπρεπε να απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες και όχι να προτείνεται για παιδιά από τριών ετών.  Το μυρμηγκάκι που κλείνει τα 3 τον άλλο μήνα, έχει ξαναπάει σε παιδική θεατρική παράσταση και που γενικά είναι ώριμο παιδάκι ήταν στο όριο. Αρχικά κάθισε μόνη της στην καρέκλα, αλλά κατά τη διάρκεια θέλησε να την πάρω αγκαλιά. 

   Οι ιστορίες είχαν να κάνουν κατά κύριο λόγο με την απάτη, την κλεψιά ή το ψέμα - οι πρωταγωνιστές δε μιας ιστορίας ήταν ο Κλέψας και ο Κλέψαντος. Αν και θα ήταν πιο χρήσιμο για κάποιους ενηλίκους το δίδαγμά κατά της κλεψιάς και του ψέματος, στο τρίχρονο κοινό της παράστασης άφησε μάλλον την ιδέα του οτι το κακό, είτε αυτό είναι το ψέμα, είτε είναι η απάτη  δεν είναι καλό και τιμωρείται. Στο τέλος της παράστασης καλούσαν όσα παιδάκια ήθελαν να ανέβουν στη σκηνή να πιάσουν τις κούκλες. Κι αυτό ήταν ένα ωραίο σημείο. Το μυρμηγκάκι βέβαια ενθουσιάστηκε με κάτι σταφύλια που είχαν για σκηνικό!

Γυρίζοντας στο σπίτι, ρώτησα το μυρμηγκάκι αν της άρεσε η παράσταση. "Λίγο" μου είπε. "Δεν είχε πολλά ζωάκια" συνέχισε. Κι ίσως αυτό να είναι τελικά και το μυστικό που θα έκανε ένα θεατή αυτής της ηλικίας να αγαπήσει μια παράσταση. 

Η κρεμάστρα

Τα οφέλη της άσκησης είναι γνωστά και αποδεδειγμένα. Ο καθιστικός, όμως, τρόπος ζωής ολοένα και μας απομακρύνει από αυτή και τις ευεργετικές της δράσεις. Ιδιαίτερα εγώ (αλλά και ο Δημήτρης) μετά το μυρμηγκάκι μειώσαμε κατά πολύ κάποιες καλές μας συνήθειες, όπως το να πηγαίνουμε στο γήπεδο της γειτονιάς μας για περπάτημα. Τη μεγαλύτερη δε απόσταση με τα πόδια να φανταστείτε την είχα διανύσει την τελευταία εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου (χρόοονια πριν) για να πάρει θέση το ζουζουνάκι μου: Πεύκη-Μαρούσι πήγαινε-έλα "παρακαλώ οι κοιλιά σας προηγείται"!

Έκτοτε περιοριζόμαστε αρχικά στις βόλτες με καρότσι και τώρα τελευταία με το μυρμηγκάκι να περπατάει πιασμένη από το χέρι μας (και μετά να θέλει αγκαλιά) και πάντα Άνοιξη & Καλοκαίρι (ε, και Φθινόπωρο- έτσι που μας τα έχουν κάνει τώρα οι εποχές). Το χειμώνα, όμως, πέφτουμε σε μία τέλεια αδράνεια. Χειμερία νάρκη κανονική. Λες και είμαστε μια μικρή οικογένεια καφέ αρκούδων (που ξεχειμωνιάζει δίπλα σ' έναν ξύλινο μπουφέ).

Έτσι, λοιπόν, πήραμε απόφαση φέτος να βάλουμε άσκηση και το χειμώνα στο πρόγραμμα. Μα πώς; Να πάμε γυμναστήριο κάπως αδύνατο (ούτε με πιστολιές δε βγαίνω από το σπίτι σαν μπω μέσα μετά τη δουλειά). Να πηγαίνουμε για τρέξιμο και περπάτημα κι η μύτη μας να βγάζει σταλακτίτες κι αυτό απίθανο. Οπότε καταλήξαμε στην ιδέα της γυμναστικής κατ οίκον. 

Με περηφάνια & συγκίνηση συνάμα σας παρουσιάσουμε την ΚΡΕΜΑΣΤΡΑ μας!

Την ονομάσαμε έτσι γιατί μόλις το είπα στη φιλεναδίτσα και κουμπαρούλα μου, μου είπε "ωραία κρεμάστρα πήρατε!" χοχοχο...
Μου άρεσε πολύ και γέλασα (γιατί κακά τα ψέματα στις περισσότερες των περιπτώσεων σε κρεμάστρες καταλήγουν τα όργανα γυμναστικής), αλλά και για να ξορκίσω την αισχρή κατάληξη του οργάνου, το λέμε από εδώ και πέρα "Κρεμάστρα".
"Πάω να κάνω λίγη κρεμάστρα", μου λέει ο Δημήτρης. (χα,χα)

Κι όχι μόνο εμείς... Το μυρμηγκάκι να δείτε πως τη χρησιμοποιεί!

Το μυρμηγκάκι χτίζει σώμα! (χι,χι)

Εσείς τι κάνετε για να κρατιέστε σε φόρμα;;;