24 Δεκεμβρίου

Να τα πούμε;;;;

Καλήν εσπέραν άρχοντες αν είναι ορισμός σας
Χριστού τη Θεία γέννηση να (μ)πω στ’ αρχοντικό σας.
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη
οι ουρανοί αγάλλονται χαίρε η φύσις όλη.
Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων
κι ο Βασιλεύς των ουρανών κι ο Ποιητής των όλων.
Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι το «Δόξα εν Υψίστοις»
και τούτο άξιον εστί η των ποιμένων πίστις.

Εκ της Περσίας έρχονται τρεις Μάγοι με τα δώρα
άστρον λαμπρόν τους οδηγεί χωρίς να λείψει η ώρα.
Φθάσαντες εις Ιερουσαλήμ με πόθον ερωτώσι
πού εγεννήθη ο Χριστός να πα’ να τον ευρώσι.
Δια Χριστόν ως ήκουσε ο βασιλεύς Ηρώδης
αμέσως εταράχτηκε κι έγινε θηριώδης,
ότι πολύ φοβήθηκε διά την βασιλείαν
μη του την πάρει ο Χριστός και χάσει την αξίαν.
Κράζει τους μάγους και ρωτά που ο Χριστός γεννάται
στης Βηθλεέμ ηκούσθηκε ως η γραφή διηγάται.
Τους είπε να υπάγουσι και όπου τον ευρώσι
αφού τον προσκυνήσουσι να πα’ να τον ειπώσι
όπως υπάγει και αυτός για να τον προσκυνήσει.

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

23 Δεκεμβρίου

Συμβαίνουν και κάποια μαγειρέματα εδώ ...

22 Δεκεμβρίου

Λαμπάκια παντού!

21 Δεκεμβρίου

Κι ο Santa εδώ κι ο Ρούντολφ εδώ... ποιος έμεινε στο Βόρειο Πόλο τελικά;;;

20 Δεκεμβρίου

Όταν σε φιλοξενούν σε σπίτι γεμάτο κορίτσια!!!

19 Δεκεμβρίου

Στιγμές χαλάρωσης...

18 Δεκεμβρίου

New York New York!

17 Δεκεμβρίου

Κολλήθηκαν κάποια αυτοκόλλητα

από τη Δέσποινα

στο Santa

(δε νομίζω να κάτσει πολύ ακόμα σπίτι μας)

16 Δεκεμβρίου

ΦΥΥΥΥΥΥΓΑΑΑΑΑΑΜΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!!

15 Δεκεμβρίου

Τι μόδα κι αυτή...

14 Δεκεμβρίου

Κι άλλο πότισμα!?!

13 Δεκεμβρίου

Πόση κηπουρική ακόμα;;;

12 Δεκεμβρίου

Και πότισμα γλάστρας παρακάτω:

11 Δεκεμβρίου

Ας βγούμε και λίγο κήπο...

10 Δεκεμβρίου

After party (2)

9 Δεκεμβρίου

After party (1)

8 Δεκεμβρίου

Αγναντεύοντας από το μπαλκόνι μια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα...

7 Δεκεμβρίου

Να εδώ ο Santa την ώρα του μεσημεριανού.

Είναι καλοφαγάς!

6 Δεκεμβρίου

Ώρα για μια βόλτα στην αγορά...

5 Δεκεμβρίου

Κάποιος παίρνει έναν υπνάκο!

4 Δεκεμβρίου

Απολαμβάνοντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια στο πιάνο...

3 Δεκεμβρίου

Κυριακή, ημέρα ξεκούρασης και περισυλλογής...

για όλους!

2 Δεκεμβρίου

Σήμερα Σάββατο σηκωθήκαμε το πρωί με μια λαχτάρα για κάτι γλυκό. Και τι πιο γλυκό και τι πιο Χριστουγεννιάτικο από τα μελομακάρονα. Δε χάσαμε χρόνο. Ο Santa Claus, τα μυρμηγκάκια μου κι εγώ στρωθήκαμε στη δουλειά. Με την καθοδήγηση της γιαγιάς μου που έχει τη συνταγή για τα καλύτερα μελομακάρονα του κόσμου (!) φτιάξαμε "ποιήματα"!

Να, δείτε εδώ πάλι, τσάκωσα το Santa την ώρα που ετοιμαζόταν να δοκιμάσει ένα...

Κι επειδή δεν είμαστε μονοφαγάδες ακολουθεί η συνταγή για μελομακάρονα της γιαγιάς Ελευθερίας.

Μελομακάρονα Της Γιαγιάς Ελευθερίας

Υλικά:

• 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις κ ακόμα λίγο όσο πάρει
• 1 ποτήρι ζάχαρη σωλήνα
• 2 ποτήρια σωλήνα λάδι (1 ελαιόλαδο, 1 ηλιέλαιο)
• 1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ (που το ανακατεύουμε με το αλεύρι)
• 1 κουταλάκι γλυκού κανέλα
• 1 κουταλάκι γλυκού γαρύφαλλο
• 1 ποτήρι σωλήνα πορτοκαλάδα
• 1 κουταλάκι γλυκού σόδα
• 1 ποτηράκι κρασιού κονιάκ

Εκτέλεση:

•  Ρίχνουμε σε ένα μεγάλο μπολ τη ζάχαρη, το λάδι, τα μυρωδικά και αναδεύουμε με το χέρι μας
• Μετά ρίχνουμε τη σόδα μες την πορτοκαλάδα και ανακατεύουμε με προσοχή γιατί η πορτοκαλάδα θα αφρίσει
• Ρίχνουμε σιγά σιγά το αλεύρι και ζυμώνουμε ελαφρά με το χέρι ώστε να γίνει μια ζύμη εύπλαστη αλλά όχι πολύ σφιχτή
• Παίρνουμε και σχηματίζουμε «βαρκούλες» 
• Τρυπάμε ελαφρά από τη μια μεριά του τρίφτη με τα δοντάκια 
• Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 20 λεπτά και μέχρι να δούμε ότι έχουν ροδίσει αλλά όχι καεί
•  Τα βγάζουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν
• Τότε κάνουμε το σιρόπι

Για το σιρόπι

• 1 ποτήρι σωλήνα ζάχαρη
• 1 ποτήρι σωλήνα μέλι
• 2 ποτήρια σωλήνα νερό
• Κανέλα ξύλο
• Γαρύφαλλο μερικά κομματάκια
• Βράζουμε το σιρόπι και μόλις αρχίζει να κοχλάζει το αφήνουμε να βράσει για 5 λεπτά
• Μετά βουτάμε λίγα λίγα τα μελομακάρονα και τα αφήνουμε για μερικά δευτερόλεπτα
• Τα παίρνουμε με μια τρυπητή κουτάλα και τα βάζουμε στην πιατέλα μας
• Πασπαλίζουμε με τριμμένο καρύδι

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

1 Δεκεμβρίου

Καλό Μήνα!

Μετράμε με τον Santa Claus τις μέρες ως την Άγια μέρα των Χριστουγέννων...

Ήρθε πριν λίγες μέρες στο σπίτι μας και από ότι μας είπε θα μείνει όλες αυτές τις μέρες των εορτών μαζί μας. Είναι πραγματικά μεγάλη η χαρά μας! Τα μυρμηγκάκια ειδικά έχουν ξετρελαθεί. Η Καλομοιρίτσα τον παίρνει μαζί της παντού- όταν διαβάζει, όταν κοιμάται, την ώρα που τρώει. Η Δεσποινούλα είναι πιο επιφυλάκτη απέναντί του- είναι και σχεδόν στο ύψος της...

Να, εδώ τον βλέπετε που μας βοηθάει να στολίσουμε το δέντρο μας :-) χιχι 

                                 ή μάλλον χο-χο-χο!

Πήγαμε-Είδαμε: τον "Δον Κιχώτη"

Ο Δον Κιχώτης παίζεται στο θέατρο Παλλάς αυτή την περίοδο και καθώς η Καλομοίρα μας πρόσφατα διάβασε το αγαπημένο αυτό βιβλίο του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, σε μια εξαιρετική έκδοση διασκευασμένο για παιδιά δημοτικού, αποφασίσαμε πως θα ήταν καλή ιδέα να πάμε να το δούμε και στο θέατρο. 

   Άλλωστε η παράσταση φαινόταν από τις καλύτερες της χρονιάς, με καλούς ηθοποιούς και σε ένα όμορφο θέατρο που είναι γνωστό και για τις καλές παραγωγές που οργανώνει.

Έτσι ένα απόγευμα κατεβήκαμε με το μεγάλο μυρμηγκάκι στην ηλιόλουστη ακόμα Αθήνα και με παρέα τις αγαπημένες μας φίλες, τη Γιωργία και τη Βασιλικούλα, απολαύσαμε μια καλή παράσταση.

   Το Παλλάς ωραίο ως θέατρο όπως προείπα, μπαίνεις και αισθάνεσαι όμορφα. Το έργο ξεκίνησε πολύ δυναμικά, ο Γ. Στάνκογλου εξαιρετικός να ενσαρκώνει τέλεια τον Δον Κιχώτη με το ονειροπόλο -ίσως και λίγο τρελό- βλέμμα του ήρωα. Ψηλός κι ευθυτενής, γεμάτος όρεξη για περιπέτειες, μάχες και κατακτήσεις. Ο Δ. Πιατάς υπέροχος στο ρόλο του Σάντσο Πάντσα του γελαστού και αισιόδοξου, αν και ρεαλιστή, ακολούθου. Τα "κρομμύδια" που έλεγε αντί για "κρεμμύδια" όπως είναι το σωστό και του το υποδείκνυε πάντα με αριστοκρατικό ύφος ο Δον Κιχώτης, το κάναμε σλόγκαν με το Καλομοιράκι, το λέμε και γελάμε :-). Τους δύο πρωταγωνιστές πλαισίωνε ένας καταπληκτικός θίασος που τραγουδούσαν, χόρευαν κι έκαναν ακροβατικά. Να σημειώσουμε βέβαια και τη νεραϊδένια ομορφιά της Δουλτσινέας, πολλή καλή στο ρόλο της παίζοντας ζωντανά βιολί επί σκηνής. Και η Σ. Γιαννάτου καλή και με όμορφη φωνή.

   Τα σκηνικά ήταν καλοδουλεμένα. Ειδικά η σκηνή με τους ανεμόμυλους, η καλύτερη σκηνή όλου του έργου κατά τη γνώμη μου και ίσως και η μόνη που προσέγγιζε πιο πιστά το έργο, ήταν μαγευτική! Επίσης, τα κοστούμια όμορφα, πλούσια, εντυπωσιακά. Η μουσική που έντυνε την παράσταση κι αυτή πολλή καλή.

   Ως προς την απόδοση του έργου, το ζουμί του αν μπορούμε να πούμε, ε αυτό ξέφευγε λιγάκι. Το Καλομοιράκι είπε όταν βγήκαμε "δεν είχε πολύ σχέση με το βιβλίο". Όντως, εκτός από μια δυο σκηνές και τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα το έργο δεν αποτελεί πιστή μεταφορά του έργου του Θερβάντες. Έχει πολλά ακροβατικά και την παρεμβολή στο έργο ενός τσίρκου που δεν έχει σχέση με την ιστορία του Δον Κιχώτη. Τα παιδιά που θα πάνε να  δουν το έργο καλό είναι να γνωρίζουν έστω και σε γενικές γραμμές την ιστορία του ήρωα, αλλιώς υπάρχει ενδεχόμενο να μπερδευτούν κάπως. 

   Είναι νομίζω θέμα προσωπικού γούστου το να μας αρέσει ή όχι μία παράσταση που δεν είναι πιστή μεταφορά του έργου του εκάστωτε συγγραφέα. Για μένα έχει να κάνει και με το έργο, δηλαδή κάποια έργα δε μου αρέσει να τα αλλάζουν οι σκηνοθέτες, θέλω να είναι πιστή μεταφορά, ενώ σε άλλα δε με πειράζει- είμαι πιο ανοικτή. Ενίοτε, είναι και θέμα διάθεσης ή θέμα στιγμής. Ίσως είμαι λίγο πιο αυστηρή όταν πρόκειτα για παιδικές παραστάσεις, καθώς τα παιδιά είναι ακόμα άγουροι θεατές, δεν έχουν την ικανότητα πάντα να κρίνουν σφαιρικά ή ειδικά, να απομονώνουν ή να διυλίζουν εικόνες ή νοήματα -αν και πιστεύω έντονα στην κρίση των παιδιών-.

   Όμορφες εικόνες, μια γλυκιά ανάμνηση και αρκετή "τροφή" για συζήτηση θα μας αφήσει το έργο αυτό...

   

Αρχίζει το μέτρημα...

Σε λίγες μέρες έρχεται ο Δεκέμβριος- τελευταίος μήνας του χρόνου-  ο μήνας των Χριστουγέννων. 

Κι εμείς από τότε που μεγάλωσε το μυρμιγκάκι μετράμε τις μέρες από την πρώτη Δεκεμβρίου μέχρι τα Χριστούγεννα με εκπληξούλες και μικρά δωράκια, αναμένοντας τη μέρα της γέννησης του Χριστού μας! 

   Τώρα που έχουμε δύο μυρμηγκάκια και το μικρό είναι πια αρκετά μεγάλο ώστε να καταλαβαίνει τι γίνεται, ανοίγουν εναλλάξ τα μικρά κουτάκια που κρύβουν μέσα τους "μυστικά". 

   Για φέτος φρόντισε η θεία Φωτεινή - λέγε με και Πόλυ- και μας έφτιαξε ένα τέλειο σπιτάκι. Είναι στα μάτια μου όπως θέλω να είναι το σπιτικό μου, γεμάτο αγάπη, με οικογένεια και φίλους, ζεστό και χαρούμενο, χρωματιστό.

Κι εδώ βλεπουμε την αρχιτεκτονική του- πρόσοψη, κάτοψη κλπ. χιχι

Τα κορίτσια ήδη το "καλοβλέπουν". Εντάξει, η Δέσποινα έκανε και κάποιες απόπειρες αποδόμισής του, με φιλική πάντα διάθεση... :-)

Τα υλικά είναι απλά και όλοι τα έχουμε στο σπίτι μας: χαρτόνια, κύλινδροι από χαρτί υγείας, αυτοκολλητάκια και όρεξη για δημιουργία.

Λίγες μέρες έμειναν ακόμα και μετά αρχίζουμε μέτρημα 1, 2, 3 ... μέρες για τα Χριστούγεννα!

Σπιτικές Καραμέλες

Με αφορμή τα γενέθλια της νεραϊδούλας μας το Μάρτη σύσσωμη η ομάδα, ο Δημήτρης (ο αλχημιστής- εκτελεστικό όργανο όταν πρόκειται για "χημείες" κι αυστηρές δοσολογίες), τα κορίτσια ( οι γκρούπις) κι εγώ (η πετάω την ιδέα) έφτιαξε ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ!

Καραμελίτσες σπιτικές, αγνές και όμορφες...

Η συνταγή που ακολουθήσαμε είναι:

• 200 γρ. γλυκόζη
• 200 γρ. νερό
• 500 γρ. ζάχαρη
• χρώμα ζαχαροπλαστικής

Η διαδικασία παρασκευής έχει ως εξής:

• Ρίχνουμε τη ζάχαρη με το νερό και τη γλυκόζη σε μια κατσαρόλα. Αν θέλουμε να τις κάνουμε χρωματιστές ρίχνουμε και το χρώμα ζαχαροπλαστικής πχ. εμείς τις κάναμε πράσινες.
• Βάζουμε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά και αφήνουμε το μείγμα να βράσει.
• Αν έχουμε θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής παρακολουθούμε να φτάσει η θερμοκρασία στους 150° C.
• Αν δεν έχετε κι είστε amateurs όπως εμείς -χιχι- παίρνουμε λίγη καραμέλα με ένα κουταλάκι και τη ρίχνουμε σε ένα ποτήρι με κρύο νερό. Αν κρυσταλλώνει και τη βλέπουμε πως γίνεται σκληρή, τότε είναι έτοιμη, αν όχι συνεχίζουμε το βρασμό.
• Όταν το μείγμα είναι έτοιμο, αποσύρουμε από τη φωτιά και αφήνουμε να ηρεμήσει η καραμέλα για 1 λεπτό.
• Κατόπιν ρίχνουμε το μείγμα σε μια λαδόκολλα και αρχίζουμε να δίνουμε σχήμα στις καραμέλες μας.

Πηγή: http://www.glykesistories.gr/vima-vima/3794/Gleifitzouria-spitika

Εμείς όταν το μείγμα δεν έκαιγε πια κι ήταν εύπλαστο σαν πλαστελίνη, το πιάσαμε με τα χέρια και το κάναμε λουριδίτσες, τις οποίες κόψαμε σε κομματάκια καραμέλας με το ψαλίδι.

Κάπως έτσι

Τις βάλαμε σε βαζάκια,

αλλά καλύτερα πρώτα να τις τυλίξετε με λαδόκολλα γιατί αλλιώς γρήγορα θα κολλήσουν μεταξύ τους.

Εμείς τις κάναμε πράσινες λόγω του θέματος που κυριαρχούσε στη γιορτούλα μας, αλλά και κόκκινες είναι πολύ εντυπωσιακές. Επίσης να αναφέρω πως την ίδια συνταγή ακολουθήσαμε όταν καραμελώσαμε μήλα. Όπως αναφέρει κι η συνταγή στην πηγή της με τον ίδιο τρόπο φτιάχνονται και όμορφα γλειφιτζούρια. Ακόμα στα στάδια του βρασμού μπορεί κανείς να προσθέσει και κάποιο άρωμα με λίγο χυμό, όπως λεμόνι ή πορτοκάλι, ή ακόμα και κανέλα.

Όπως και να χει όμως είναι υπέροχες!

Χρόνια Πολλά Καλομοίρα!

Πολύς ... πάρα πολύς καιρός πέρασε από τότε που το μεγάλο μυρμηγκάκι μας έκλεισε τα εφτά της χρόνια και μόλις τώρα καταφέρνω να γράψω δυο λόγια για εκείνη τη μέρα.

Το κορίτσι μας μεγαλώνει- ανθίζει θα έλεγα σα λευκό κρινάκι, ήσυχο μα τόσο μυρωδάτο κι όμορφο... Προσπαθώ να ζω την κάθε μέρα, να ρουφώ κάθε στιγμή κοντά της κι εκείνη όλο και με ξεπερνάει, όλο και γίνεται πιο σπουδαία, πιο σοφή, πιο δυνατή. Κάθε μέρα!

Το θέμα που διάλεξε για τη γιορτή της ήταν οι νεράϊδες κι αλήθεια δε θα της ταίριαζε καλύτερα κάτι άλλο, αφού κι εκείνη αέρινη, ονειρική και λουλουδένια είναι.

Στολίσαμε με πολλή χαρά και πάλι τους περισσότερους χώρους του σπιτιού, μα πιο πολύ το δωμάτιό της

Φτιάξαμε και τα σημαιάκια μας...

Γενικότερα, κάναμε πάλι τις κατασκευές μας, τις χαρτοκοπτικές μας, τις διακοσμήσεις μας, τα σκέρτσα μας - τα νάζια μας κι όλα μας τα καλά.

Όλες οι μικρές νεράϊδες φόρεσαν στεφάνια και λουλούδια στα μαλλιά, γιατί σε κάθε καρέκλα μια λουλουδένια στέκα περίμενε τις μικρές της φίλες.

Και έσβησε το κοριτσάκι μας τα κεράκια των έβδομων γενεθλίων της στην πανέμορφη νεραϊδένια τούρτα της

Είναι η νεράϊδα μας και μια νεραϊδένια γιορτή της άξιζε! 

...και για εμάς που αρνούμαστε σε πείσμα των καιρών να μεγαλώσουμε μέσα μας, ένα είναι το μυστικό- τούτη η έκφραση: