Λοιπόν, άμα κάνει και περισσέψει τίποτε από φαγητό στο ψυγείο (από μαγειρέματα προηγούμενης μέρας, από τραπέζια κλπ.) ή είναι έτοιμο να βασιλέψει (κοντεύει να λήξει) γίνεται της πίτας.
Καλή συνταγή για ζύμη να υπάρχει (ή αν δεν υπάρχει, πάρε έτοιμη, δεν παρεξηγούμε) και βάλε inside (μέσα) ό,τι υλικά φαντάζεσαι. Έχω βάλει από ζαρζαβατικά (κολοκύθια, μελιτζάνες κλπ.) μέχρι μακαρόνια, ρύζια, κρέατα και δεν συμμαζεύεται.
Εχθές για παράδειγμα, είχαμε κάτι αλλαντικά και λίγο τυρί που έπρεπε να καταναλωθούν. Τι να φτιάξουμε; Έχουμε και το καθημερινό κολατσιό που φτιάχνω για τον Δημήτρη και για μένα (συν το μυρμηγκάκι που ζητάει κολατσιό για να πάει στη γιαγιά του στον από κάτω όροφο, τέλος πάντων) και λέω, δε φτιάχνω κάτι σε πιτούλα; Καλά ως εδώ. Αλλά δεν ξέρω πώς, εχθές την είδα και φουρνάρισσα-Everest της γειτονιάς σας και (ξανά)λέω θα τις κάνω ατομικές τις πιτούλες μου.
- Τι φτιάχνεις μαμά; ρωτάει το μυρμηγκάκι μου.
- Ζαμπονοτυρόπιτες.
- Ζαμπονοτί;;;;;
- Ζαμπονοτυρόπιτες.
Ωραίο ακουγόταν, αλλά που να πει το γλωσσοδέτη το πουλάκι μου. Με τα πολλά, το είπε (η διάνοια).
Ψήθηκαν, το λοιπόν, κι έγιναν ωραίες και λαχταριστές, το σπιτικό μας μοσχοβόλησε. Τις είχα πλάσει μισοφέγγαρο και είχα πατικώσει την άκρη τους με το πιρούνι, ξέρετε τώρα, εμπειρία υπάρχει. Αδέλφια, φωτογραφία μη ζητάτε 11 η ώρα το βράδυ που απόσωσα... βάλτε φαντασία!
Οτι εχει τυρι , ζαμπον και φαντασια δεν μπορει παρα να ειναι τελειο.
ΑπάντησηΔιαγραφή