Τούρτα από πάνες

Ήθελα από καιρό να φτιάξω μία τούρτα από πάνες (αλλιώς diaper cake), να δω πώς γίνεται κι αν θα τα κατάφερνα. Την αφορμή μου έδωσε το πέμπτο παιδάκι μιας φιλικής μας οικογένειας, η μικρή Μαγδαληνή, που βαπτίστηκε εχθές. Θεώρησα οτι θα ήταν ένα όμορφο και κυρίως πρακτικό δώρο, οπότε πήραμε τα "χρειαζούμενα" και μυρμηγκάκι και μαμά στρωθήκαμε στη δουλειά.

Για την τούρτα μας χρησιμοποιήσαμε:

1. μία βάση από κούτα, την οποία κόψαμε σε στρογγυλό σχήμα και την ντύσαμε με κόλλα ντυσίματος βιβλίων
2. ένα ρολό χαρτιού κουζίνας (το οποίο μετά το αφαιρέσαμε)
3. ένα πακέτο πάνες νούμερο 0 (γιατί η Μαγδαληνή είναι ακόμα πολύ μικρούλα)
4. λαστιχάκια (πολλά)
5. μια πικεδένια κουβερτούλα
6. ένα φορμάκι
7. μια πετσετούλα - γάντι
8. λαδάκι για μωρό
9. κρέμα για μωρό
10. πιπίλα
11. κουδουνίστρα
12. τούλι (ευγενική χορηγία Γεωργίας)
13. κορδέλες
14. καρτούλα

Τα υλικά μας

Επί το έργον

Εδώ τοποθετήσαμε περιμετρικά την κουβερτούλα και κατόπιν αφαιρούσαμε πάνες για να βάλουμε τα πραγματάκια:

Εδώ, βγάλαμε το ρολό χαρτιού και στη θέση του τοποθετήσαμε μία κυλινδρική κουδουνίστρα

Κι εδώ, σε τελικό πια στάδιο με το αμπαλάζ και την καρτούλα του

Να ζήσεις μικρή Μαγδαληνή!

Να είσαι καλοφώτιστη & πάντα ευτυχισμένη!

Σκέψεις για θέμα γιορτής (ενηλίκων)

Σκέψεις για θέμα γιορτής ενηλίκων (λέμε τώρα) και οι ενήλικες δεν είναι άλλοι από τον Δημήτρη και εμένα. Τον Οκτώβρη, βλέπετε, έχουμε και οι δύο τη γιορτή μας κι έτσι όλο και κάποια συγκεντρωσούλα σκεφτόμαστε να κάνουμε για τους αγαπημένους Πειραιώτες (Δημητρο-οικογένεια), τους κουμπάρους μας και λοιπούς στενούς συγγενείς.

Σκεφτόμουν, λοιπόν, φέτος (έχω επηρεαστεί πολύ από το μυρμηγκάκι είναι η αλήθεια) να κάνω λίγο πιο παιχνιδιάρικη τη γιορτούλα μας. Έψαχνα να βρω αστεία ζευγάρια, από καρτούν, παραμύθια, παιχνίδια κλπ. και με τα πολλά κατέληξα στον κύριο και την κυρία Πατάτα. Ήθελα να είναι και κάτι εύκολο, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, αφού είμαι κι εγώ αρχάρια στις γιορτινές προετοιμασίες. Έτσι μου φάνηκαν και αστείοι και εύκολοι στο να διαχειριστούν για πάρτι οι αγαπητοί μας Mr. & Mrs Potato.

Έψαξα και βρήκα και κάποια πράγματα στο διαδίκτυο και πήρα ωραίες ιδέες μπορώ να πω. 

Οι τούρτες για παράδειγμα, μπορούν εύκολα να στολιστούν, ακόμα κι αν βάλεις επάνω το πλαστικό παιχνίδι ομορφαίνουν.

http://potatoheadparty.blogspot.gr/

Έπειτα μπορείς να φτιάξεις κεκάκια ή άλλα κεράσματα με τη φωτογραφία τους επάνω, που δεν είναι δύσκολο να βρεθεί και να εκτυπωθεί.

http://potatoheadparty.blogspot.gr/

Ή να κάνεις και μπουφέ με διαφορετικά είδη από πατατάκια - ποιος άλλωστε δεν αγαπά τα πατατάκια;;;

http://potatoheadparty.blogspot.gr/

Ακόμα και δωράκια  μπορεί να προσφέρει κανείς σαν κι αυτά

http://potatoheadparty.blogspot.gr/

Θα μπορούσαμε να ντυθούμε και πατάτες...

http://www.oopseydaisyblog.com/tag/mr-potato-head

... αλλά μην το κάνουμε και αποκριάτικο!

Πώς σας φαίνεται σαν ιδέα;

Πάνα γιοκ

Το μυρμηγκάκι 12 Σεπτεμβρίου έγινε δυόμιση χρονών ακριβώς. Όπως όλα τα παιδάκια στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, έτσι και το δικό μου, έχει καταφέρει τους σημαντικότερους άθλους. Είναι πια ένα νήπιο, ένα μικρό ανθρωπάκι που αγωνίζεται να κατακτήσει τον κόσμο. Το περπάτημα και η ομιλία αποτελούν ορόσημα. Εμείς περάσαμε στο επόμενο βηματάκι που είναι η διακοπή της πάνας. 

Η εμπειρία μας:

Από πολύ νωρίς είχαμε αγοράσει ένα γιο-γιο και το είχαμε εγκαταστήσει στο μπάνιο, λέγοντας στο μυρμηγκάκι σε τι χρησιμεύει. Είχαμε πάρει ένα που μοιάζει πολύ με την κανονική τουαλέτα (καζανάκι, θέση για χαρτί τουαλέτας), συν οτι έλεγε και τραγουδάκια, κι αυτό το έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα τη διαδικασία.

Ξεκινήσαμε το καλοκαίρι και συγκεκριμένα τον Ιούλιο να αντικαθιστούμε για κάποιες ώρες της ημέρας την πάνα με κανονικό βρακάκι. Αρχικά, της έφευγαν λίγα τσισάκια, αλλά σταδιακά άρχισε να τα κρατάει. Εκείνο που παρατηρούσαμε ήταν μία άρνηση για το γιο-γιο, για το οποίο μέχρι πρότινος δεν είχε κανένα πρόβλημα, αλλά δεν ήθελε ούτε και την τουαλέτα των μεγάλων. Έτσι, μετά από δύο-τρεις ώρες, βάζαμε πάλι πάνα για να μπορέσει να ενεργηθεί. Κατά τις ώρες του ύπνου χρησιμοποιούσαμε πάνα.

Καθώς ο καιρός περνούσε, με υπομονή, αγάπη και χωρίς καθόλου πίεση για αυτό το θέμα, ήρθε το τέλος του καλοκαιριού, όπου παρατηρήσαμε μια αλλαγή στη συμπεριφορά για τουαλέτα προς το καλύτερο. Ήταν πιο δεκτική στο να καθίσει στο γιο-γιο, αλλά δεν άφηνε τον εαυτό της να κάνει όλα τα τσισάκια. Περνούσαμε, όμως, αρκετό χρόνο στο μπάνιο. Της διαβάζαμε περιμένοντας, της δίναμε τα παιχνίδια της να παίξει, συζητούσαμε κλπ.

Της λέγαμε και πάλι διάφορα: κλείσε τα μάτια και φαντάσου πως φοράς πάνα και κάνε τα τσισάκια σου, θέλουμε να ακούσουμε βρυσούλα, μην τα κρατάς στην κοιλίτσα σου κι άλλα τέτοια.

Ώσπου, τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη ακούμε "Μαμά, βοήθεια, τσίσα!". Και να σου τα πρώτα πολλά τσισάκια...

Κι όπως μου είπε προχθές "Μαμά, έκανα ελληνικά τσίσα".

Έκτοτε πηγαίνουμε στο γιο-γιο κανονικά και για κακάκια.

Βέβαια, φορά ακόμα πάνα τις ώρες που κοιμάται (μεσημέρι + βράδυ). Είναι θαρρώ κι ως εδώ που φτάσαμε είναι μεγάλο κατόρθωμα.

Όλες οι μανούλες κι οι πατερούληδες είναι καλό να έχουμε υπομονή πολύ γι αυτό το ζήτημα. Να μην τα πιέζουμε, να μην τα προσβάλλουμε, να μην τα "τιμωρούμε" για αυτό το θέμα. Έχουμε μικρά μπουμπουκάκια και χρειάζεται χρόνος για να ανθίσουν, το καθένα τον δικό του χρόνο.

Ένα φιλί, μια αγκαλιά, μια επιβράβευση  κι αγάπη, πολλή αγάπη είναι το μυστικό!

Με ένα κήπο και μια βιβλιοθήκη, έχεις όλα όσα χρειάζεσαι...

Εργαζόμενο κορίτσι

Τι λέτε να γίνει όταν μεγαλώσει;;;

Σήκω! (σύκο)

Έβλεπα τις άλλες τι ωραία που έφτιαξε μαρμελάδα Σύκο η "Σοκακτσού" [http://sokaktsou.blogspot.gr/] και ζήλεψα (με την καλή την έννοια, βεβαίως βεβαίως). Καθότι και τα σύκα είναι από τα αγαπημένα μου φρούτα, ένα παραπάνω για να με τρώνε τα δάχτυλά μου. Σήκω! (σύκο) είπα στον εαυτό μου..Ευτυχώς για εμένα την ενδόμυχη σκέψη μου άκουσε (δεν ξέρω πώς μη ρωτάς) και η φίλη μας Λίζα, φέρνοντάς μας όμορφα και ζουμερά συκαλάκια. Είναι δε τόσο νοικοκυρούλα και μυαλό επιστημονικό που δεν παίζεται (σοβαρά μιλάω) που τα σύκα μας τα έφερε μέσα σε αυγοθήκες για να μην χαλάσουν στη μεταφορά. Υποκλινόμαστε!

Στο προκείμενο: τα πλένω, τα αδειάζω, τα βάζω στην κατσαρολίτσα μου. Ιδού!

Νεράκι, ζαχαρίτσα και λίγο χυμό λεμονιού έλεγε η συνταγή. Ανακάτεμα συνεχώς με ξύλινη κουτάλα. Όλα καλά. 

Μόνο που έκανα και την πατάτα μου. Έσβησα το μάτι της κουζίνας και κατέβασα την κατσαρόλα μου από τη φωτιά. Με φωνάζει το μυρμηγκάκι, το ένα φέρνει το άλλο, πάω να πετάξω τα σκουπίδια, βλέπω μια φίλη, τα λέμε λίγο, ανεβαίνω πάνω, πάλι το μυρμηγκάκι που θέλει να μπει για μπάνιο, το βάζω, πλένεται-λούζεται-στεγνώνεται, θέλει γάλα, την κοιμίζω... έχω ξεχάσει τη μαρμελάδα, όπως καταλαβαίνεις. Την ώρα που πάει  να με πάρει και μένα ο ύπνος ο γλυκός και παιχνιδιάρης, τσουπ!, η σκέψη: "Η ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ"! 

Πάω και η μαρμελάδα είχε σταθεροποιηθεί στον πάτο της κατσαρόλας. Πάω να τη βγάλω, έβγαινε όλη μαζί, ένα μεγάλο ενιαίο κομμάτι. Εντάξει, "την είχα κάνει". Δεν πτοήθηκα όμως. Λέω ο.κ "Πάστα Σύκου"...

Τη φύλαξα στο ψυγείο. Λέτε να την ξαναβράσω;

Τούρτα "Άστρα να πάνε"

Είχε η γιαγιά μου την Κυριακή τα γενέθλιά της. Για την περίσταση, λοιπόν, φτιάξαμε την τούρτα "Άστρα να Πάνε", η οποία πήρε την ονομασία της από το ντεκόρ της. 

Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα πολύ εύκολο- αλλά πολύ νόστιμο- παντεσπάνι, που περιέχει τα εξής υλικά:

- Βούτυρο 

- Ζάχαρη

- Αυγά (έβαλα δύο)

- Γάλα (λίγο)

- Αλεύρι

- Βανίλιες (έβαλα τρεις για άρωμα)

Ακριβείς ποσότητες δε σας λέω, γιατί εξαρτάται από το μέγεθος της τούρτας που θα φτιάξουμε. Εμείς θέλαμε υλικά για μία μεσαίου μεγέθους. Οπότε όλα τα υλικά είναι περίπου από ένα φλυτζάνι και το αλεύρι υπολογίζεται ανάλογα. Γενικά το έχω αυτό το κουσούρι με τις ποσότητες των υλικών που τις βλέπω με το μάτι, λόγω εμπειρίας (μπουχαχά!)

Ανακατέψαμε τα υλικά όλα μαζί (το μυρμηγκάκι το ανακατωσάρικο) και βάλαμε το γλυκό στο φούρνο για μισή ώρα περίπου. Κατόπιν το βγάλαμε από το φούρνο και αφού κρύωσε το βάλαμε σε πιατάκι. Το σημείο που θέλει λίγο μαεστρία, είναι όταν κόβεις το παντεσπάνι στη μέση, σε περίπτωση που θέλεις να βάλεις κάποιο υλικό για γέμιση. Ακούμπησέ το, λοιπόν, σε επιφάνεια, όπως αυτή του τραπεζιού, για να γίνει η ζωή σου ευκολότερη και το κόψιμο καλύτερο. 

Άπαξ και το κόψεις στη μέση μπορείς να το γεμίσεις με ό,τι τραβάει η όρεξή σου. Με κρέμες, με μαρμελάδες, με φρούτα κλπ. Εμείς βάλαμε μαρμελάδα βερίκοκο που είχαμε φτιάξει το καλοκαίρι. Έπειτα, λιώσαμε κουβερτούρα με λίγο γάλα και καλύψαμε όλο το γλυκό.

Με το μυρμηγκάκι δεν ξέραμε τι στολισμό να κάνουμε, οπότε κάναμε κάτι πρόχειρο. Πήραμε ένα κουπ-πατ αστεράκι και το γεμίσαμε με χρωματιστή τρούφα.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΓΙΑ!!!

Γιαουρτλού Κεμπάπ αμάν αμάν...

Όχι επειδή είμαι απέ την Πόλη, αλλά είμαι απέ την Πόλη και δόξα και καμάρι μου και στην ταινία "Πολίτικη Κουζίνα" άνοιξαν οι ουρανοί από τη συγκίνηση, έχω αδυναμία σε κάποια συγκεκριμένα εδέσματα. Από τα αγαπημένα μου είναι, λοιπόν, το Κεμπάπ Γιαουρτλού. Κι έτσι, κινάω η Λωξάντρα το Σάββατο να το φτιάξω για τα μυρμηγκάκια μου. Στην πιο ελαφριά του έκδοση, να πω και την αλήθεια μου, μοσχοβόλησε ο τόπος και γλείψαμε και τα δάχτυλά μας (χωρίς παρεξήγηση).

Προσθέσαμε κατόπιν και τις γιαουρτοσαλτσούλες μας και μην τα είδατε...

Παρεμπιπτόντως, καλή συνταγή είναι ετούτη εδώ:

Τι χρειαζόμαστε:

• Μισό κιλό ανάμικτο κιμά (μοσχαρίσιο και αρνίσιο)
• 1 κρεμμύδι τριμμένο
• Κύμινο, μπαχάρι, κόλιαντρο, αλάτι, κόκκινο πιπέρι
• Μαιντανό
• Λίγο σκόρδο
• Ξυλάκια καλαμάκια για σουβλάκια

Για τη σάλτσα:

• 4 ντομάτες ψιλοκομμένες
• Λίγο κανέλα
• 2 κουταλιές βούτυρο
• 1 σκελίδα σκόρδο
• Αλάτι, πιπέρι

Για το σερβίρισμα:

• Πίτες για σουβλάκι
• 500γρ γιαούρτι στραγγιστό
• λίγο βούτυρο

Πως το κάνουμε:

1. Σε ένα μπολ βάζουμε τον κιμά, το κρεμμύδι, τα μπαχαρικά, τον μαιντανό, το σκόρδο και το αλατοπίπερο.
2. Τα ζυμώνουμε πολύ καλά και τα βάζουμε στο ψυγείο για μία ώρα.
3. Πλάθουμε μακρόστενα κεμπάπ και τα περνάμε στα καλαμάκια για σουβλάκια.
4. Ψήνουμε στον φούρνο τα κεμπάπ μέχρι να ροδίσουν από όλες τις μεριές.
5. Βάζουμε το βούτυρο στο τηγάνι και ρίχνουμε τις ντομάτες, το σκόρδο, την κανέλα, λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι και τα αφήνουμε για δέκα λεπτά να βράσουν, ανακατεύωντας συνεχώς.
6. Σε ένα τηγανάκι ψήνουμε τις πίτες βάζοντας λίγο βούτυρο.
7. Σερβίρετε ως εξής:
8. Σε μια πιατέλα βάζουμε τις πίτες, από πάνω τα κεμπάπ,  μετά τη σάλτσα και τέλος το γιαούρτι.

Διαβάστε περισότερο: Γιαουρτλού κεμπάπ http://www.sintagespareas.gr/sintages/giaourtlou-kempap.html#ixzz26nifsxZN 

Όπως σε κάθε συνταγή, έτσι και με αυτή, μπορούμε να την προσαρμόσουμε και να τη φέρουμε γευστικά στα μέτρα μας.

Είναι η φάλαινα όρκα Ελληνίδα;;;

Λένε οι επιστημονικές έρευνες:

Ουάσινγκτον 

Οι επιστήμονες βρήκαν την απάντηση στο γιατί οι θηλυκές όρκες έχουν τη μεγαλύτερη σε διάρκεια εμμηνόπαυση από οποιοδήποτε άλλο είδος εκτός του ανθρώπου. Όπως αναφέρουν ειδικοί του Πανεπιστημίου του Εξετερ με δημοσίευσή τους στην επιθεώρηση «Science», τα θηλυκά πρέπει να ζήσουν όσο περισσότερο μπορούν προκειμένου να φροντίζουν τους γιους τους. Και αυτό διότι οι γιοι των φαλαινών-δολοφόνων αποδεικνύονται άκρως… μαμόθρεφτοι: εάν η μητέρα τους πεθάνει αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνουν σύντομα και οι ίδιοι σε σύγκριση με τις αδελφές τους.

Μελέτη με διάρκεια 36 ετών

Στην ερευνητική ομάδα συμμετείχαν επίσης επιστήμονες από το Αμερικανικό Κέντρο για τη Μελέτη των Φαλαινών και τον Βιολογικό Σταθμό του Ειρηνικού στον Καναδά. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μετά από μελέτη η οποία διήρκεσε 36 ολόκληρα χρόνια και αφορούσε παρακολούθηση σχεδόν 600 φαλαινών-δολοφόνων που ζούσαν στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό - κοντά στις ακτές της πολιτείας της Ουάσινγκτον και της Βρετανικής Κολομβίας - ότι μια αρσενική φάλαινα όρκα άνω των 30 ετών που έχανε τη μητέρα της αντιμετώπιζε 14 φορές πιο αυξημένο κίνδυνο να πεθάνει και η ίδια μέσα στο επόμενο έτος.

Αντιθέτως τα αρσενικά των οποίων οι μητέρες ζούσαν για πολλά χρόνια είχαν επίσης πολύ περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν και τα ίδια μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Σημειώνεται ότι οι θηλυκές όρκες ζουν ως τα 90, ωστόσο η αναπαραγωγική ζωή τους σταματά σε σχετικώς μικρή ηλικία, μεταξύ 30 και 40 ετών. Οι επιστήμονες βάλθηκαν λοιπόν να ανακαλύψουν για ποιον λόγο τα θηλυκά έχουν μια τόσο μακριά εμμηνόπαυση. Οι παρατηρήσεις τους έδειξαν ότι οι μητέρες ζουν πολύ ώστε να αφοσιώνονται στη φροντίδα των «μαμάκηδων» γιων τους, οι οποίοι χωρίς αυτές… πέφτουν κυριολεκτικώς να πεθάνουν.

Χωρίς τη μητέρα… το χάος

«Τα αρσενικά του είδους είναι πραγματικά ‘μαμόθρεφτα’ και τους είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσουν χωρίς τη βοήθεια της μητέρας τους» εξήγησε η Εμα Φόστερ, διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Εξετερ που ήταν επικεφαλής της νέας μελέτης και προσέθεσε ότι «μητέρες και γιοι είναι σύντροφοι για ολόκληρη τη ζωή τους». Σύμφωνα με την ερευνήτρια τα νέα ευρήματα μαρτυρούν ότι η μακριά εμμηνόπαυση των θηλυκών φαλαινών – δολοφόνων συμβαίνει ακριβώς επειδή οι μητέρες πρέπει να είναι πλήρως αφοσιωμένες στα μεγαλύτερα αρσενικά παιδιά τους.

Είναι πάντως αξιοσημείωτο ότι αυτή η σχέση «ζωής και θανάτου» δεν φάνηκε να ισχύει σε τόσο μεγάλο βαθμό σε ό,τι αφορούσε τις κόρες των φαλαινών – δολοφόνων. Τα θηλυκά ηλικίας άνω των 30 ετών αντιμετώπιζαν μόλις τριπλάσιο κίνδυνο θανάτου εάν πέθαινε η μητέρα τους ενώ στα θηλυκά κάτω των 30 ετών ο θάνατος της μητέρας δεν επιδρούσε καθόλου στα ποσοστά επιβίωσης.

«Μετάδοση» των γονιδίων χωρίς ανταγωνισμούς

Η Φόστερ σημείωσε ότι τα ευρήματα της ομάδας της μαρτυρούν πως οι θηλυκές όρκες που σταματούν να αναπαράγονται αλλά αυξάνουν την επιβίωση των γιων τους επιτυγχάνουν με αυτό τον τρόπο το να περάσουν τα γονίδιά τους στις επόμενες γενεές χωρίς να αυξάνουν την ανταγωνιστικότητα στην ομάδα τους (κάτι που συμβαίνει όταν αποκτά απογόνους η κόρη τους).

Η ερευνήτρια ανέφερε ότι η ομάδα της δεν έχει ακόμη συλλέξει επαρκή στοιχεία σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι μητέρες βοηθούν τους γιους τους να ζουν περισσότερο. Εκτιμά όμως ότι μεταξύ άλλων τους βοηθούν να αναζητούν τροφή και τους προστατεύουν όταν αντιμετωπίζουν κίνδυνο επίθεσης.

http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=474738

Και κάτι ελπιδοφόρο

Σύμφωνα με έρευνα του London Institute of Education τα παιδιά με φιλοδοξίες έχουν περισσότερη αισιοδοξία για το μέλλον σε σχέση με εκείνα που δεν θέτουν υψηλούς στόχους. 

Η έρευνα διεξήχθη σε περίπου 11.000 παιδιά ηλικίας 7 ετών και βασίστηκε σε στοιχεία της Millennium Cohort Study, η οποία παρακολουθεί 19.000 παιδιά από όλη τη Βρετανία από τη γέννησή τους (2000 - 2001) μέχρι και την ενηλικίωση τους.

Η έρευνα έγινε με τη μορφή χορήγησης ερωτηματολογίων σε παιδιά και στις οικογένειες τους, Τα παιδιά ερωτήθηκαν σχετικά με τα όνειρά τους, πώς φαντάζονται τον εαυτό τους στο μέλλον και τι επάγγελμα θα ήθελαν να ακολουθήσουν όταν μεγαλώσουν. Οι οικογένειες των παιδιών ερωτήθηκαν σχετικά την προσωπικότητα των παιδιών, τα «δυνατά» στοιχεία του χαρακτήρα τους αλλά και για τις «αδυναμίες» τους, αλλά και για το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο της οικογένειας, το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα.

Από την έρευνα προέκυψε ότι τα παιδιά που προέρχονταν από οικογένειες με οικονομικές δυσκολίες αλλά είχαν όνειρα και φιλοδοξίες για το μέλλον αντιμετώπιζαν λιγότερα συναισθηματικά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς, σε σχέση με εκείνα που έβλεπαν το μέλλον δυσοίωνο. Επιπλέον, έδειχναν περισσότερο ενδιαφέρον για επαγγέλματα που σχετίζονται με τον άνθρωπο και την προσφορά (ιατρός, δάσκαλος, πυροσβέστης, αστυνομικός), σε σχέση με τα παιδιά που προέρχονταν από εύπορες οικογένειες.

Ενα ακόμα ενδιαφέρον συμπέρασμα της έρευνας είναι τα αγόρια στρέφονται περισσότερο σε επαγγέλματα που προσδίδουν φήμη, δόξα και πλούτο σε αντίθεση με τα κορίτσια που δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για επαγγέλματα που προσδίδουν κύρος και επαγγελματική ανέλιξη.

http://www.tovima.gr/world/article/?aid=474831

Το βιβλίο της Νύφης

Εχθές το βράδυ, με έπιασαν πάλι οι προκοπές μου (είχα πιει κι έναν καφέ νωρίτερα, οπότε ήμουν στα φόρτε μου). Έκανα πλάνο εργασιών, σήκωσα τα μανίκια και στρώθηκα. Το στρατηγικό μου σχέδιο περιελάμβανε τακτοποίηση γραφείου. Με τον όρο "γραφείο" εννοούμε ένα μικρό δωμάτιο του σπιτιού (ίσως και το μικρότερο), το οποίο προορίζεται για να φιλοξενήσει το δεύτερο παιδί της οικογένειας  όταν αυτό γεννηθεί (και που είναι συνήθως και το πιο αδικημένο). Μέχρι εκείνη την ώρα, λοιπόν, η χρήση του ποικίλει. Άλλοι το χρησιμοποιούν ως χώρο εργασίας στο σπίτι: γραφείο, βιβλιοθήκη, καρέκλα, υπολογιστή, εκτυπωτή. Άλλοι το χρησιμοποιούν ως "πλυσταριό": απλώστρα, σιδερώστρα-σίδερο, καρέκλα με ασιδέρωτα. Άλλοι, πιο δημιουργικές φύσεις, το χρησιμοποιούν ως καλλιτεχνικό εργαστήρι: ραπτομηχανή, υφάσματα, χάντρες, κόλλες σιλικόνης, κορδέλες κλπ. 

Εμείς -για να έρθουμε και στο δια ταύτα- το δωμάτιο αυτό, το χρησιμοποιούμε για όλα τα παραπάνω!

Τόσο μεγαλόπνοο ήταν λοιπόν το εγχείρημά μου. Καθώς, όμως μια νύχτα δε θα ήταν αρκετή, χώρισα το project σε φάσεις. Εχθές, πραγματοποιήθηκε η Φάση Α', κατά την οποία έπρεπε να συγυρίσω την κούτα από τη βάφτιση της μικρής, στην οποία είχαμε εναποθέσει ένα σωρό μικροπράγματα. Για να μην τα πολυλογώ (γιατί τα πολυλόγησα πάλι) την ανοίγω και λες άνοιξα ένα χρονοντούλαπο. 

Στο χρονοκούτι μου, λοιπόν, και τι δε βρήκα. Από τα πιο συγκινητικά ήταν τα αντικείμενα που είχαν να κάνουν με το γάμο μου, ο οποίος έγινε την αρχαία εποχή του 2009. Τι μου θύμισες;...

Το βιβλίο της Νύφης!

Στο οποίο βιβλίο Νύφης, εσύ ως νύφη, γράφεις τα οργανωτικά σου. Για τα νυφικά, τις μπομπονιέρες, το ανθοπωλείο, τη λίστα των καλεσμένων, τα ραντεβού σου, όλα όλα όλα...

εδώ στο έξω του

εδώ στο μέσα του

Κι εδώ κουτσομπολεύεις τις κουμπάρες. 

Να και οι δικές μου - τα αστέρια μου!

Γίναμε "πίτα"

Λοιπόν, άμα κάνει και περισσέψει τίποτε από φαγητό στο ψυγείο (από μαγειρέματα προηγούμενης μέρας, από τραπέζια κλπ.) ή είναι έτοιμο να βασιλέψει (κοντεύει να λήξει) γίνεται της πίτας. 

Καλή συνταγή για ζύμη να υπάρχει (ή αν δεν υπάρχει, πάρε έτοιμη, δεν παρεξηγούμε) και βάλε inside (μέσα) ό,τι υλικά φαντάζεσαι. Έχω βάλει από ζαρζαβατικά (κολοκύθια, μελιτζάνες κλπ.) μέχρι μακαρόνια, ρύζια, κρέατα και δεν συμμαζεύεται.

Εχθές για παράδειγμα, είχαμε κάτι αλλαντικά και λίγο τυρί που έπρεπε να καταναλωθούν. Τι να φτιάξουμε; Έχουμε και το καθημερινό κολατσιό που φτιάχνω για τον Δημήτρη και για μένα (συν το μυρμηγκάκι που ζητάει κολατσιό για να πάει στη γιαγιά του στον από κάτω όροφο, τέλος πάντων) και λέω, δε φτιάχνω κάτι σε πιτούλα; Καλά ως εδώ. Αλλά δεν ξέρω πώς, εχθές την είδα και φουρνάρισσα-Everest της γειτονιάς σας και (ξανά)λέω θα τις κάνω ατομικές τις πιτούλες μου. 

- Τι φτιάχνεις μαμά; ρωτάει το μυρμηγκάκι μου.

- Ζαμπονοτυρόπιτες.

- Ζαμπονοτί;;;;;

- Ζαμπονοτυρόπιτες.

Ωραίο ακουγόταν, αλλά που να πει το γλωσσοδέτη το πουλάκι μου. Με τα πολλά, το είπε (η διάνοια). 

Ψήθηκαν, το λοιπόν, κι έγιναν ωραίες και λαχταριστές, το σπιτικό μας μοσχοβόλησε. Τις είχα πλάσει μισοφέγγαρο και είχα πατικώσει την άκρη τους με το πιρούνι, ξέρετε τώρα, εμπειρία υπάρχει. Αδέλφια, φωτογραφία μη ζητάτε 11 η ώρα το βράδυ που απόσωσα... βάλτε φαντασία!

Tea, anyone?

Τώρα που ο καιρός δροσίζει, η όρεξή μας έχει αρχίσει να τραβάει ζεστά ροφήματα. Μου αρέσει να πίνω το τσαγάκι μου ή το διπλό ελληνικό καφέ μου, σε ωραίες παιχνιδιάρικες κούπες και σε κομψά φλυτζάνια - ανάλογα με τη διάθεση. 

Σκέφτηκα, λοιπόν, πως θα είχε πλάκα να κάνουμε το ψυχογράφημα του φλυτζανιού, ανάλογα δηλαδή με το φλυτζάνι που χρησιμοποιεί κάποιος για να πιει τον καφέ ή το τσάι του, να δούμε τι τύπος ανθρώπου είναι. 

Για πάμε...

Το φλυτζάνι της γιαγιάς μου

... της γιαγιάς σου, της γιαγιάς του. Όλοι έχουμε γιαγιάδες κι όλες τους έχουν τέτοια φλυτζανάκια. Αν είμαστε τυχερές, δε θα μας τα δώσουν προίκα. Αν πάλι όχι, θα τα πάρουμε (για να μη τις στενοχωρήσουμε) και κάθε φορά που έρχονται θα τις σερβίρουμε σε αυτά. Πάντως πλάκα πλάκα,  τα λουλουδικά είναι ντεσέν all time classic.

Το ρομαντικό φλυτζάνι

Είσαι ανύπαντρη; (μην ανησυχείς- κάπου εκεί έξω είναι το ταίρι σου), είσαι χρυσοχέρα; (μαγειρεύεις, πλέκεις, ζωγραφίζεις), είσαι ρομαντική και δεν το κρύβεις; Και πολύ καλά κάνεις! Τούτο εδώ, είναι το φλυτζάνι σου. Γεμάτο ροζ-φούξια καρδούλες, "φωνάζει" στους υποψήφιους γαμπρούς "Ουουουου,  αγόρια, η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά!".

Το φλυτζάνι του πλούσιου

Τρέχει με τη ferrari και το χει και καμάρι! Βγαίνει με μια μοντέλα που είναι σκέτη τρέλα. Φοράει γραβατούλα και έχει και γατούλα. Κρατάει samsonite και βγαίνει μόνο night. Ποιος είναι; 

Το φλυτζάνι του χαρτοπαίχτη

Τον βρίσκεις στο Λουτράκι, τον βρίσκεις στην Πάρνηθα, τον βρίσκεις (αν είναι αλλοδαπός) στο Λας Βέγκας. Αυτό είναι το φλυτζάνι-γούρι του, άσχετα αν κάθε φορά που παίζει χάνει τα μαλλιοκέφαλά του (και το δυάρι της μάνας του στο Κουκάκι). 

Το φλυτζάνι του ερωτύλου 

Μη μου πεις δε σου χει τύχει, γιατί λες ψέματα. Είναι αυτός ο τύπος που όπου σταθεί κι όπου βρεθεί σχολιάζει γυναίκες: στο δρόμο, στα γραφεία, στα αυτοκίνητα, στα μαγαζιά, νεκρές, ζωντανές, γριές, νέες, μελαχρινές, καραφλές, στρουμπουλές, διάσημες, άσημες... καμία δεν του περνά απαρατήρητη και για όλες έχει και κάποιο πικάντικο (στα όρια του σιχαμερού) ή αστείο (στα όρια του βλακώδους) σχόλιο να κάνει. Μπορεί να είναι ανύπαντρος, αλλά τον βρίσκεις και σε βέρζιον παντρεμένου. Κι είναι χειρότερο, πιστέψτε με. Είχε πει παντρεμένος ερωτύλος στον Δημήτρη "Τι τυχερός που είσαι που έχεις κορίτσι! Όταν μεγαλώσει θα έρχονται οι φίλες της στο σπίτι και θα έχεις ωραίο θέαμα". Μπλιάξ... ε, αυτό είναι το φλυτζάνι του.

Το φλυτζάνι του εθνικιστή

Εγέρθητο τώρα αμέσως, μη με πιάσουν τα διαόλια μου και σε βάλω να πιεις το τσάι σου καυτό να ζεματάει και στο ένα πόδι!

Το φλυτζάνι του γραφειοκράτη

Είναι δημόσιος υπάλληλος (τις παλιές εποχές, που υπήρχαν). Το έχει επάνω στο γραφείο του για να θυμάται τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα που του απομένουν μέχρι τη λήξη του ωραρίου του, να πάει σπίτι του, να φάει τις φακές του, να δει Ευαγγελάτο, γενικώς να κάνει τη ζωή του, βρε αδελφέ.

Το φλυτζάνι του φρικιού (κι όχι μόνο)

Είναι της μόδας, τελεία και παύλα. Τα έχουν όλα τα φρίκουλα γειτονόπουλα, που κυκλοφορούν βαμμένο μάτι ως το αφτί, αλυσίδες στη μύτη, σκουλαρίκια στον αφαλό, κατεβασμένα παντελόνια και μαύρη όζα στα νύχια. Εσύ δεν έχεις; Αγόρασε. Δεν είν σωστό. Οι νεκροκεφαλές, τα φρικιά, τα βαμπίρ, το εκρού του νεκρού κι όλα αυτά τα τρισχαριτωμένα και αισιόδοξα αξεσουάρ, σου θυμίζουν οτι όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα, οτι η ζωή - ζωή είναι θα περάσει, οτι τι θέλεις να παίρνεις και σύνταξη γέρος άνθρωπος, καθώς κι οτι όσα φάρμακα κι αν πάρεις, ο Χάρος (αργά ή γρήγορα) θα έρθει να πάρει εσένα. Παραιτήσου! Να σωθεί κι ο ΕΟΠΥΥ. 

Το κιτς φλυτζάνι

Εντάξει, στο έκανε δώρο η μαμά σου και δε σου πάει η καρδιά να το πετάξεις... Χάρισέ το! Δώστο στην πεθερά σου, δώστο στην "αγαπημένη" σου συνάδελφο στη δουλειά, δώστο όπου θέλεις... στη λαχειοφόρο της εκκλησίας, έστω. Θυμήσου, μόνο, μην πάρεις λαχείο εκείνη τη φορά!

Το φλυτζάνι του αδιάφθορου

Είναι και φαίνεται κι απ το φλυτζάνι κρέμεται! Δε φοβάται τίποτε και κανένα. Έχει πληρώσει όλους τους φόρους του, έχει δηλώσει όλα τα ακίνητα (και βίλες κι αυτοκίνητα)στο Ε9 , έχει βάλει συναγερμό στο σπίτι και καλή ασφάλεια στο αυτοκίνητο, οπότε... δεν τον νοιάζει να βλέπεις τι ρόφημα πίνει. Σήμερα γουστάρει να πιει μακιάτο εσπρέσσο, αύριο λουίζα και βασιλικό, μεθαύριο καπουτσίνο φρέντο και στις μεγάλες στενοχώριες βαράει κι έναν ελληνικό διπλό. Να κι αν ξέρεις, να κι αν δε ξέρεις...

Το φλυτζάνι του Πανάθα

Ο τιμημένος Πανάθας τούτο εδώ το φλυτζάνι το απέκτησε αγοράζοντας μετοχές της ομάδας, έτσι για να γλυκαθεί και λίγο η κυρά του. Τα μισά δείχνει η διαφήμιση στο ΣΚΑΙ και ο συμπαθής μεγαλομέτοχος. Σου λέει, μετοχή και φλυτζανάκι. Όλοι να συνεισφέρουμε για την ομάδα παιδιά. Έλα, έλα κουνηθείτε. Δεν πειράζει, ας μείνει ο Μιχαλάκης χωρίς μπλε τετράδια για το σχολείο... έχει κι άλλες τάξεις το δημοτικό. Η ομάδα, όμως, είναι ΜΙΑ! Εμπρός όλοι τον οβολό μας...

Το πολιτικοποιημένο φλυτζάνι

Είναι άκρως πολιτικοποιημένο στοιχείο, μα και απολιτίκ συνάμα. Βρίζει τους πάντες και τους μισεί επίσης.  Όλα τα κόμματα, όλους τους πολιτικούς, σε όλες τις χώρες της Γης ανεξαιρέτως. Έχει άποψη για όλα και για όλους, βαθιά μελετημένη άποψη, εμπεριστατωμένη, ψύχραιμη μα και παθιασμένη ταυτόχρονα. Για όλα φταίει η Μασονία και τα υπόγεια ρεύματα.

Το φλυτζάνι του Κάπτεν Νέμο ( το ναυτικό φλυτζάνι)

Μέσα στο φλυτζάνι του ο ναυτικός, θα πιει το τσάι του ζεστό και μοσχομυρισμένο και θα σου πει ιστορίες απ τα παλιά ωραία χρόνια. Για τότε που τορπίλισαν την Έλλη, για τη ναυμαχία στο Άκτιο, στη Ναύπακτο, στη Σαλαμίνα κι ακόμη πιο παλιά, όταν ήταν μικρό παιδί και λαχταρούσε να μπαρκάρει μόνο και μόνο για να δει την όμορφη γοργόνα και να τη ρωτήσει "Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;"

Το φλυτζάνι του τσοπάνη 

Ζει στα ορεινά. Σε ποια ορεινά δεν ξέρω. Μπορεί να μένει στις Άλπεις ή στον Όλυμπο. Πάντως αυτό είναι το φλυτζάνι του και μάλιστα το έχει φτιάξει ο ίδιος. Ο ορεσίβιος πίνει πάντα μέσα στο φλυτζάνι του γάλα κατσικίσιο ημέρας, από την αγαπημένη του κατσικούλα τη Χάιδω. Τέλειο;

Τα Μυρμηγκοφλυτζανάκια

Τι να πει κανείς γι αυτά. Είναι τα αγαπημένα μου. Είναι τα φλυτζάνια του παιδιού μου που είναι δυο φορές φλυτζάνια μου. "Μαμά, σου έφτιαξα το καφεδάκι σου" μου λέει. Και δε χάνω λεπτό. Τον πίνω λαίμαργα ως το τέλος και η καρδιά μου ευφραίνεται. Κλείνω το μάτι στο μικρό μου μυρμηγκάκι, τη λέω χρυσοχέρα και νοικοκυρά, μου δίνει τούρτα και γλυκάκι, κάνουμε γενέθλια και γιορτές... και το παιχνίδι δεν έχει τελειωμό.

Χρυσά χέρια

Είναι πραγματικά μια χρυσοχέρα η θεία της μιας μου κουμπαρούλας και νονάς του μικρού μυρμηγκακίου (περίπλοκο;). Ό,τι έχουμε αγοράσει, δει ή μας έχει κάνει δώρα η νονά μας είναι και μια μικρή όμορφη έκπληξη.

Είναι η Έλενα Χατζοπούλου, που με αγάπη και τέχνη επιμελείται το καθετί.

Να κάποιες από τις κατασκευές και τις χειροτεχνίες της.

Το πρώτο και πολύ αγαπημένο μας είναι ένα καδράκι που στολίζει το δωμάτιο της μικρής

Άκρως πριγκιπικό και παραμυθένιο, σε ταξιδεύει σε άλλη διάσταση του χωροχρόνου. Το μικρό μυρμηγκάκι βέβαια, όταν το είδε είπε: "ω, μαμά, τι ωραίες εκκλησίες!" χι χι

Αυτό, είναι δώρο για τη βάφτιση της μικρής, φωτογραφικό άλμπουμ ή λεύκωμα (όπως θέλει μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς), παιδικό, ονειρικό, τέλειο!

Οι σελίδες του, καθώς ξεδιπλώνονται, έχουν κι αυτές μια ιστορία να σου πουν κι ένα μικρό μυστικό να σου αποκαλύψουν. Καμία δεν είναι ίδια με την προηγούμενη και λαχταράς να το ξεφυλλίζεις ξανά και ξανά...

Να και ψαράκια

Για το τέλος, άφησα τα κοσμήματα- τους καλύτερους φίλους των κοριτσιών. Εντάξει, μπορεί να μην είναι διαμάντια, όμως ακόμα και οι ημιπολύτιμοι λίθοι όταν "δεθούν" όμορφα, δημιουργούν τέχνη και μας στολίζουν...

Συγχαρητήρια Έλενα!

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ: 

http://www.opsis-handmade.com/Home1.htm

Καλή Σχολική Χρονιά!

Σήμερα-αύριο ανοίγουν τα σχολεία της χώρας για να υποδεχτούν τους μικρότερους και μεγαλύτερους μαθητές. Ας ελπίσουμε, αυτή η χρονιά να πάει καλύτερα από την προηγούμενη. Εν τω μεταξύ, οι παιδικοί σταθμοί έχουν ανοίξει ήδη τις πύλες τους για να υποδεχτούν το λιλιπούτειο κοινό τους.

Το μυρμηγκάκι, τυχερό - άτυχο (είναι μια άλλη κουβέντα) δε θα πάει σχολείο ή παιδικό σταθμό, αλλά θα μείνει ακόμα μια χρονιά στο σπίτι με γιαγιάδες και παππούδες (και όλο μας το σόι). Παρόλα αυτά, είναι έτοιμη μαθητριούλα στην ψυχή, αφού τη βλέπω πως κοιτά με λαχτάρα το σχολείο που έχουμε απέναντι από το σπίτι μας και πώς περήφανα δηλώνει "το σχολείο μου, μαμά!".

Όταν προ ημερών πήγαμε να αγοράσουμε το σχολικό τσαντάκι για τον εξάδελφο Σταμάτη, ο οποίος είναι πια μεγάαααλο παιδί και θα πάει νηπιαγωγείο με δόξα και τιμή, το μικρούλη το μυρμηγκάκι μου κοίταζε σαν ξερολούκουμα τις τσαντούλες. Κι ενώ δε ζήτησε από μόνη της τίποτε το σχετικό, εκτός από μια ξύστρα Ραπουνζέλ (μη ξεχνιόμαστε κιόλας), όταν τη ρωτήσαμε αν θέλει κι εκείνη τσαντούλα για το κατηχητικό, τα μάτια της έλαμψαν και φώναξε "Ναιιιιιιι!".

Έτσι, υποκύψαμε στον πειρασμό μια τσαντούλας Hello Kitty για μικρότερα παιδάκια, που είναι και η αγαπημένη της (ή η δική μου- δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο)

Τώρα λοιπόν, είναι πανέτοιμη για το σχολείο!

Και μην ξεχάσω...

Ιδού η απόδειξη οτι το μυρμηγκάκι έκανε εντατικό φροντιστήριο όλο το καλοκαίρι για να είναι πανέτοιμη για το χειμώνα...

Διακόσμηση εισόδου

Έχω ετούτο εδώ, "βάζο" θα το πω, το οποίο στολίζει ένα ντουλάπι που έχουμε στο κλιμακοστάσιο πριν την είσοδο του σπιτιού μας. Και πώς με έχετε βομβαρδίσει με ιδέες και στολίσματα όλες εσείς οι χρυσοχέρες και την έχω δει κι εγώ Martha Stewart και κάθε λίγο και λιγάκι πάω και του αλλάζω τα φώτα... τη διακόσμηση ήθελα να πω.

Το καλοκαίρι, λοιπόν, το είχα γεμίσει με μπλε άμμο και είχα αραδιάσει μέσα κοχυλάκια μικρά και μια μεγάλη κοχυλάρα στη μέση. Ωραία φαινόταν, δε μπορώ να πω.

Τώρα, που ήρθε το φθινόπωρο είπαμε να του αλλάξουμε ντεκόρ, να πηγαίνει και με την εποχή. Από ιδέες, πάλι ένα σωρό. Κι όλες υπέροχες. Να βάλεις καρύδια ή κάστανα και στη μέση το κερί ή  φελλούς, ωραία ιδέα κι αυτή. Όμως θεώρησα οτι αυτά ταιριάζουν καλύτερα για μέσα στην καρδιά του χειμώνα ή για τα Χριστούγεννα κι εγώ ήθελα κάτι πιο φθινοπωρινό. Σκέφτηκα (από μόνη μου) να βάλω ξερά φύλλα και στη μέση το κεράκι μου. Και θα το κάνω, ίσως, αργότερα. Για την ώρα, με κέρδισε (ακούστε να δείτε) ο φλοιός από τον κορμό κάτι μεγάλων ευκαλύπτων που έχουμε στο πεζοδρόμιό μας. Κλασσική εικόνα από παιδί, οι ευκάλυπτοι που ξεφλούδιζαν κι η μαμά μου να τρέχει από πίσω να μαζεύει. Και λέω, δε δοκιμάζω; Και δοκίμασα δεν το κρύβω. Πήρα δύο φλοιούς, τους έκοψα μικρά κομματάκια, έβαλα και το κερί μου και ιδού το αποτέλεσμα.

Κατόπιν, σκέφτηκα πως τα μεγάλα κομμάτια αυτών των φλοιών, καθώς μοιάζουν με βάρκες (ή πιρόγες καλύτερα) είναι ένα πρώτης τάξεως στόλισμα για μικρά κεράκια- ρεσώ. Να πω την αλήθεια, δεν πέρασα στην πράξη, αλλά σίγουρα θα το επιδιώξω, ίσως ακόμα και για μικρό χειροποίητο χριστουγεννιάτικο δωράκι .

Λοιπόν, πώς σας φαίνεται;

Θα πέσει παντόφλα!

Μου συμβαίνει το εξής και μάλλον είναι κληρονομικό (κι αυτό). Περνάω "φεγγάρια" κατά τη διάρκεια των οποίων έχω αδυναμία σε συγκεκριμένα ήδη. Για τον ίδιο λόγο (οπότε και η κληρονομικότητα) κοροϊδεύαμε τη γιαγιά μου οτι περνάει "πιτζάμα moon", ή "χαλάκι moon" ή "τραπεζομάντιλο moon" κοκ, γιατί εκείνες τις περιόδους μας αγόραζε συνέχεια αντικείμενα των αυτών κατηγοριών.

Τώρα, λοιπόν, που δειλά δειλά χειμωνιάζει, έχω πάθει μια παντοφλομανία. Για το μυρμηγκάκι και μόνο, την περίοδο των εκπτώσεων πήρα τρία ζεύγη. Ένα ανοιχτό και δύο κλειστά, το ένα με φερμουάρ, το άλλο με αυτοκόλλητο (το ένα έτσι - το άλλο γιουβέτσι που λένε). Ακόμα, δεν ξέρω ποιο θα την βολέψει και ποιο όχι, ποιο της αρέσει περισσότερο και ποιο όχι. Ο μακρύς και κρύος (δεν είμαι μετεωρολόγος, αλλά αν κρίνω από πέρσι) χειμώνας που έρχεται θα μας το αποκαλύψει.

Κι επειδή είναι πολύ χαριτωμένα (ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνονται εμένα), σας τα δείχνω να μου πείτε τη γνώμη σας:

Prenatal

Zara Home

Dexim

Ποιο λέτε να ευχαριστηθούμε περισσότερο;

Το σπίτι μου

Λοιπόν, φίλες και φίλοι μου, ειλικρινά δε γράφω αυτό το κείμενο για να νιώσετε μειονεκτικά ή κακομοίρηδες, γιατί (μάλλον) νέοι είστε ακόμα κι έχετε ακόμα χρόνια μπροστά σας για να δουλέψετε και να αποκτήσετε όλα τα καλά του κόσμου, τα οποία εγώ έχω. Θα σας παρουσιάσω το σπίτι μου - για την ακρίβεια ένα από αυτά (γιατί δε θα 'χω και σαράντα δύο σπίτια, αν μετράω σωστά), το εξοχικό μου.

Προς Θεού, μη με παρεξηγήσετε και ξεγραφτείτε από "φίλοι" μου, όπως είπαμε, θέλω απλώς να σας δώσω ένα λόγο να ζείτε, αλλά και για να σας λαμπρύνω τη μέρα σας (την κατά τα άλλα, φαντάζομαι, μίζερη).

Προς ενημέρωση, να σας πω οτι η ιδέα αυτή γεννήθηκε όταν είδα πως το ίδιο κάνει και η καλή μου φίλη Μάρθα (το Μαρθάκι μου), που είναι χρυσοχέρα και χρυσοπόδα και όλα τα καλά του κόσμου έχει κι αυτό το πουλάκι μου, γιατί όπως είπαμε εργάζεται σκληρά κι αδιάκοπα, χωρίς δώρα Χριστουγέννων και διακοπών (τι υποανάπτυκτα πράγματα είναι αυτά-τέλος πάντων). Να, εδώ μπορείτε να δείτε και μόνοι σας και πτύστε τη να μη τη ματιάσετε [http://www.marthastewart.com/ ].

Τώρα, όμως, θα μιλήσουμε για το εξοχικό μου και τον περιβάλλοντα χώρο αυτού. Επέλεξα το συγκεκριμένο γιατί είναι το αγαπημένο μου. Τα σχέδια μας έκανε ένας καλός φίλος του συζύγου μου, ο Γιόχαν  Μπέρνχαρντ και την οικοδόμησή του ανέλαβε ο γιος του, Γιόχαν Λούκας φον Χίλντεμπραντ (λαμπρός νέος). Επειδή ο άντρας μου κι εγώ το θέλαμε άνετο κι ευρύχωρο, αποφασίσαμε να φτιάξουμε δύο παλάτια, τα οποία ενώσαμε με κήπο. Από δωμάτια έχουμε 43 κρεβατοκάμαρες με καμπινέ και 12 χωρίς καμπινέ. Επίσης, 24 κουζίνες με μεγάλους υπέρδιπλους ψυγειοκαταψύκτες, γιατί δεξιωνόμαστε και τόσο κόσμο (μην το ξεχνάμε). Ακόμα, το σπίτι διαθέτει 17 μεγάλες σαλοτραπεζαρίες, 3 δωμάτια γυμναστικής (τρου πιλάτες, γιόγκα και φιόγκα), 2 δωμάτια μουσικής για να παίζουν τα παιδιά τρομπέτα, ενώ δε λείπουν και τα δωμάτια για απλή ξεκούραση, με τηλεόραση, ντι-βι-ντι και στεροφωνικά. Συχωρέστε με, δε δείχνω φωτογραφίες των εσωτερικών χώρων, γιατί φοβάμαι μη το λιμπιστείτε κι έρθετε και μας διαρρήξετε. 

Ο κήπος τώρα, είναι σχεδιασμένος σε τρία επίπεδα, το καθένα από τα οποία έχει και μια κλασσική αναφορά: το χαμηλότερο μέρος αντιπροσωπεύει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης (γη, νερό, φωτιά, αέρα), το κεντρικό τον Παρνασσό (γιατί εκεί είναι το χωριό των συχωρεμένων των πεθερικών  μου κι ήταν μεγάλη επιθυμία του άντρα μου) και το ψηλότερο τον Όλυμπο (γιατί εκεί είναι το δικό μου χωριό μου-μοιρασμένα τακτοποιημένα όλα). 

Κι επειδή το χόμπι μου είναι να ονοματίζω τα σπίτια μας, θα σας αποκαλύψω οτι αυτό το έχουμε ονομάσει "Μπελβεράντε", γιατί έχει κάτι βεράντες στο ποτήρι να τις πιεις...

Να και η φωτογραφία του (από έξω) και φάτε μάτια ψάρια:

Τα δικά σας τα σπίτια, πώς είναι;

Περιμένω φωτογραφιούλες... (υπόσχομαι, δε θα γελάσω)

Χαλβάς είσαι;;;

Ναι, είναι χαλβάς, το λέει και δεν ντρέπεται!
Ίσα ίσα που καμαρώνει κιόλας...

Είναι (ήταν δηλαδή) ένας νοστιμότατος χαλβαδάκος - νηστίσιμο γλυκάκι κατά τη διάρκεια της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου -, που μας κράτησε συντροφιά για λίγο (αφού τον καταβροχθίσαμε μετά περισσής ορέξεως).

Εδώ τον βλέπετε αμέσως μετά το ξεκαλούπωμα, χωρίς διακοσμήσεις και περιττά φτιασίδια (δεν προλάβαμε άλλωστε, έπεσε η οικογένεια κατά πάνω του).

Έτσι, για να αναπολήσουμε και λίγο τις μικρές καλοκαιρινές παρασπονδίες μας, αφού τώρα είπαμε: ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ!!!

Τον φτιάξαμε με αγάπη & φροντίδα ως εξής:

Για το σιρόπι:

• 4 1/2 κούπες νερό
• 2 1/2 κούπες ζάχαρη
• 1 ξύλο κανέλλας
• 1 κουταλιά χυμό λεμονιού
• 1/4 κουταλάκι τριμμένο γαρύφαλο

Για το μείγμα με το σιμιγδάλι:

2/3 κούπας σπορέλαιο
• 2 κούπες σιμιγδάλι χοντρό
• Καρύδια και κανέλλα για το πασπάλισμα

Πως το κάνουμε:

1. Βάζουμε όλα τα υλικά για το σιρόπι σε μεγάλη κατσαρόλα και τα βράζουμε σε μέτρια φωτιά 5-7 λεπτά.
2. Σε άλλη κατσαρόλα βάζουμε το λάδι με το σιμιγδάλι και το καβουρντίζουμε σε μέτρια φωτιά, ενώ ανακατεύουμε συνεχώς.
3. Όσο πιο πολύ το καβουρντίσουμε τόσο πιο νόστιμος γίνεται ο χαλβάς, αλλά φυσικά και τόσο πιο βαρύς.
4. Όταν πάρει το χρώμα που θέλετε, αδειάστε με προσοχή μέσα στην κατσαρόλα το σιρόπι που έχετε έτοιμο και έχει κρυώσει λίγο (προσοχή γιατί μπορεί να πιτσιλίσει και να καείτε).
5. Ανακατεύετε το μείγμα σε μέτρια φωτιά μέχρι να απορροφηθεί όλο το νερό και να ξεκολλάει το μείγμα απο τα τοιχώματα της κατσαρόλας.
6. Αδειάστε σε φόρμα και αφήστε λίγο να κρυώσει.
7. Αναποδογυρίστε σε πιατέλα και πασπαλίστε με καρύδια και κανέλλα ή ότι άλλο θέλετε.

Διαβάστε περισότερο: Χαλβάς με τέλειες αναλογίες http://www.sintagespareas.gr/sintages/xalbas-me-teleies-analogies.html#ixzz25P8kqFVn