Like! Εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Σήμερα το πρωί έλαβα την παρακάτω ενδιαφέρουσα πρόσκληση

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Γραφείο Νεότητος σας προσκαλεί στο 4ήμερο αφιέρωμα φιλαναγνωσίας  που διοργανώνει από τις 30 Μαρτίου έως τις 2 Απριλίου 2013 στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών (οδός Μεγ. Βασιλείου 15, περιοχή Ρουφ) στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Οι εκδηλώσεις απευθύνονται σε παιδιά 4 έως 14 ετών αλλά και σε γονείς, κηδεμόνες, εκπαιδευτικούς, κατηχητές, εμψυχωτές και ψυχοπαιδαγωγούς.

Προσδοκία μας είναι, μέσα από τις αφηγήσεις ιστοριών, τη γνωριμία με συγγραφείς, τα διαδραστικά βιωματικά παιχνίδια, τις χειροτεχνίες, τα μουσικά δρώμενα, τις προβολές αλλά και τις ενημερωτικές ομιλίες, τις συζητήσεις και τα εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους, οι επισκέπτες να μοιραστούν σκέψεις και συναισθήματα, να εκφραστούν, να ανακαλύψουν ή να ξαναθυμηθούν τη ζεστασιά της συνάντησης των προσώπων μέσα από τις λέξεις και τις εικόνες που κρύβει στις σελίδες του ένα βιβλίο.

Η φετινή διοργάνωση εστιάζει το ενδιαφέρον της στο παιδικό λογοτεχνικό βιβλίο το οποίο, με εργαλείο τη μυθοπλασία, συμβάλλει στην πρόληψη και στη βελτίωση της σωματικής και ψυχοσυναισθηματικής υγείας των παιδιών.Δηλώσεις  συμμετοχής-επικοινωνία:κα Λεμονιά Μαντούβαλου,
τηλ. 213 0184404 / 213 0184431 (καθημερινά 09:00 πμ - 13:00μμ)
e mail: lem465@yahoo.gr

Οι εκδόσεις Άθως Παιδικά σας περιμένουν μαζί με την Μυρσίνη Βιγγοπούλου για εκδηλώσεις, συζητήσεις και πολλές εκπλήξεις.

Δείτε εδώ το πρόγραμμα αναλυτικά:

http://www.stamoulis.gr/Files/files/%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%A3%CE%9A%CE%9B%CE%97%CE%A3%CE%97%20%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%93%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%9C%CE%91%20%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%A61.pdf 

Αν δεν ήταν άρρωστο το μυρμηγκάκι σίγουρα θα πηγαίναμε. 

Δείτε όμως μήπως μπορείτε να πάτε εσείς με τα ζουζούνια σας!

Κρεμαστές ανοιξιάτικες καρδούλες

Νομίζω ότι αυτές οι πολύχρωμες καρδούλες που γέμισα την κουζίνα μου ταιριάζουν γάντι με τον ανοιξιάτικο καιρό των τελευταίων ημερών. Κάνουν παρέα με παιχνιδιάρικα γλειφιτζουράκια και μαζί ζευγαράκι δίνουν μια νότα λιακάδας και γλύκας, καθώς με συντροφεύουν την ώρα που μαγειρεύω (μιαμ!) ή πλένω τα πιάτα (μπλιαχ!).

Είναι ωραία ιδέα και την έχω διαβάσει σε διάφορα μπλογκ, τώρα που πλησιάζει η ώρα να μαζέψουμε τα χειμωνιάτικα ρούχα μας, να τα αποθηκεύσουμε σε συρτάρια και ντουλάπες μαζί με τέτοιες καρδούλες γεμισμένες με λεβάντα.

Θα πω στη μαμά μου να μαζέψει λεβάντα και σίγουρα φέτος θα το κάνω κι εγώ!

Η κυρά Σαρακοστή μας

Διάβαζα εχθές στη Μαρία του"Μεγαλώνω, Μεγαλώνεις, Μεγαλώνει" [ http://megalono-megaloneis-megalonei.blogspot.gr/2013/03/blog-post_18html ] που έφτιαξε την κυρά Σαρακοστή και είχε μαζί την ιστορία της και πόσο ωραίες οδηγίες κατασκευής. Έτσι λέω τι καλύτερο από το να το προσπαθήσουμε κι εμείς με το μυρμηγκάκι να φτιάξουμε τη δική μας μέσα στο τριήμερο

Μα πως τα φέρνει καμιά φορά ο Θεός... 

Μετά τους Χαιρετισμούς εχθές το βράδυ όπως είχαμε πάει οι δυό μας με τη μικρή, ανταμώνουμε με τους φίλους μας (η καθεμιά της ηλικίας της) και μου λέει η γλυκιά μου και χρυσοχέρα με όλη τη σημασία της λέξης, η Αμαλία. "Άρτεμις, έλα να δεις τι φτιάξαμε πριν λίγο στο εργαστήρι". Σημειωτέον διδάσκει στο καλλιτεχνικό εργαστήρι του Αγίου Νεκταρίου τους μικρούς μας καλλιτέχνες και κάνουν θαύματα. Πάω και τι να δω. Μια κυρά Σαρακοστή όμορφη όμορφη και φρεσκοψημένη!

Σίγουρα κάποια ενθουσιώδη ιαχή θα βγήκε από μέσα μου σαν το είδα, γιατί αμέσως μου προτείνει "μου έχει περισσέψει ζυμάρι, το θέλεις;". Ε, βέβαια Αμαλία μου το θέλω!

Γυρνάμε σπίτι γεμάτες ενθουσιασμό με το μυρμηγκάκι - θα φτιάξουμε κυρά Σαρακοστή - πάμε! 

Διάλογος κατά τη διαδρομή:

- Τι είναι η κυρά Σαρακοστή μαμά;

- Είναι η κυρά που μετρά μαζί μας τις εβδομάδες της νηστείας μέχρι να έρθει το Πάσχα με την Ανάσταση του Χριστού.

- Τι είναι η νηστεία;

- Νηστεία είναι όταν δεν τρώμε κρέας, τυρί, γάλα... όταν προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι με προσευχή κι αγάπη.

- Εγώ κάνω προσευχή το βράδυ αφού πλύνω δόντια...

- Το ξέρω ματάκια μου.

- Και γιατί δεν τρώμε κρέας;

- Γιατί ετοιμαζόμαστε για το μεγάλο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού.

- Ε, εγώ τρώω κρέας καμιά φορά.

- Ε, εσύ είσαι ακόμα μικρούλα.

- Και τι τρώμε;

- Τρώμε όσπρια...

- Τι είναι τα όσπρια;

- Είναι φακές, φασόλια...

- Α, ξέρω ξέρω... Εύτυχος τρώει φασόλια! (από τη Βίβλο)

- Ναι αγάπη μου.

- Κι είναι Σαρακοστή;

- Ναι.

- Και Σαρακοστή τι είναι;

- Σαρακοστή λέγεται το διάστημα μέχρι το Πάσχα, όλες αυτές οι μέρες δηλαδή.

- Η κυρά Σαρακοστή τρώγεται; (κλασσική μυρμηγκοερώτηση)

- Όχι δεν τρώγεται. Αλλά κάθε Κυριακή κόβουμε κι από ένα ποδαράκι, μέχρι να τα κόψουμε όλα.

- Α, καλά. Και που τα βάζουμε μετά τα ποδαράκια; 

- Εεε, τα πετάμε.

- Τα μακαρόνια είναι όσπρια;

- Όχι τα μακαρόνια είναι ζυμαρικά.

- Εγώ όμως τρώω μακαρόνια. (αρχίζει και ξεφεύγει η κουβέντα).

- Ναι.

- Άρα νηστεύω!

- Ναι, μανάρι μου, προσπαθείς.

- Όλο κρέατα, κρέατα.... αμάν βρε γιαγιά! (μονολογεί)

- Και πότε θα κόψουμε το ποδαράκι;

- Θα το κόψουμε μεθαύριο την Κυριακή.

- Τώρα είναι μεθαύριο;

- Όχι μεθαύριο είναι σε δυο μέρες.

- Α... (απογοήτευση)

- Αλλά θα τη φτιάξουμε τώρα;

- Ναι.

- Ααααα, ναι, ωραία!

Θα φτιάξουμε κυρά Σαρακοστή - Θα φτιάξουμε κυρά Σαρακοστή! (τραγουδώντας)

Και να η κυρά Σαρακοστή μας:

(μοιάζει λίγο με χταποδάκι εδώ που τα λέμε, αλλά έχουμε ακόμα τη δικαιολογία της πρώτης φοράς)

Καλή Σαρακοστή!

Χρωματιστά Κεκάκια

Είπαμε να αποχαιρετήσουμε γλυκά την Κυριακή της Τυρινής φτιάχνοντας γλυκά πεντανόστιμα κεκάκια. Και επειδή θέλαμε να παίξουμε και λίγο, αποφασίσαμε να τα χρωματίσουμε με χρώματα ζαχαροπλαστικής. Ροζ, πράσινο και κίτρινο, γίναμε χάλια, αλλά το ευχαριστηθήκαμε. Σα μικροί ζωγράφοι που "πινελώνουν" κι ανακατεύουν χρώματα. 

Του μετά φωτογραφία δεν υπάρχει - όρμηξε και τα έφαγε το πλήθος - I m sorry, δεν τους πρόλαβα.

Έγιναν πολύ αφράτα, ίσως τα καλύτερα που έχω φτιάξει. Τα χρώματα όμως μετά το ψήσιμο δεν φαίνονταν τόσο καλά, ιδίως το κίτρινο και το ροζ. Το πράσινο φαινόταν μια χαρά.

Να και η συνταγή:

Τι χρειαζόμαστε:

• 100 γρ. βούτυρο
• 100 γρ. ζάχαρη
• 100 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
• 2 αυγά

Πως το κάνουμε:

1. Χτυπήστε το βούτυρο και τη ζάχαρη μέχρι να γίνει το μίγμα ανοιχτόχρωμο και κρεμώδες. Προσθέστε τα αυγά ένα-ένα με περίπου μία κουταλιά της σούπας αλεύρι. Στη συνέχεια, προσθέτουμε το υπόλοιπο αλεύρι ανακατεύοντας πολύ ελαφρά.
2. Μοιράστε το μίγμα στις 12 θήκες cupcake και ψήστε σε ένα προ-θερμασμένο φούρνο στους 180° για 14-18'. Ο χρόνος θα ποικίλλει ανάλογα με το φούρνο σας και το αν χρησιμοποιείτε υποβοήθηση ανεμιστήρα ή όχι.
3. Αντισταθείτε την επιθυμία να τα παραψήσετε. Από τη στιγμή που θα τα βγάλετε από το φούρνο θα συνεχίσουν να ψήνονται για περίπου 1' ακόμη έτσι κι αλλιώς.

Για το cupcake λεμονιού: Προσθέστε στο μίγμα ένα με δύο κουταλάκια του γλυκού ξύσμα λεμονιού.

Για το cupcake σοκολάτας: Αντικαταστήστε 25g αλευριού με σκόνη κακάο.

Η συνταγή είναι από το cupcakesgringreek.gr

http://www.sintagespareas.gr/sintages/cupcakes.html 

Το βραβείο του πρωτάρη

Η πολλή γλυκιά Αναστασία απένειμε σε πρωτάρηδες της μπλογκόσφαιρας το Βραβείο Liebster (Αγαπημένο). Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και τα Τρία Μυρμηγκάκια! Πόσο γλυκό εκ μέρους της... 

Ευχαριστούμε Αναστασία και ευχόμαστε τα καλύτερα για εσένα και την οικογένειά σου!

Σταδιακά θα προωθήσουμε κι εμείς το βραβείο σε άλλα blog που κάνουν τις πρώτες τους προσπάθειες.

"Τα Τρία Μυρμηγκάκια" ξεκίνησαν ως το ηρεμιστικό χαπάκι μου. Σταδιακά εξελίσσονται σε αγαπημένη συνήθεια και ανάγκη για κοινωνικοποίηση και επικοινωνία. Και κάτι για να θυμόμαστε πως μεγάλωσε και μεγαλώνει το μικρό μας μυρμηγκάκι κι εμείς μαζί του, μέσα από τις δυσκολίες, αλλά και τα ωραία της ζωής. 

Οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν από την καταγωγή, τα υλικά αγαθά ή κάποια εκκεντρική συνήθειά τους, όσο από τον πλούτο της καρδιάς τους που μένει αμείωτος κι αυξάνει, σαν δώρο όταν δίνεται στους γύρω.

Καλημέρα :-) 

Τσαντάκια από τσόχα για το πάρτι της Ραπουνζέλ

Για τις λιλιπούτειες καλεσμένες μας στη γιορτή των γενεθλίων της μικρής μου Ραπουνζέλ, αποφασίσαμε φέτος να φτιάξουμε κάτι από μόνες μας. Με τις λιγοστές ραπτο-γνώσεις μου έραψα πορτοφολάκια από τσόχα σε διάφορα χρώματα, στα οποία κατόπιν κολλήσαμε λουλούδια (επίσης από τσόχα). 

Για να κλείνουν από το επάνω μέρος, κολλήσαμε στο κέντρο βέλκρο (έτσι δε λένε το κριτσ-κρατσ ;;)

Για να τα φτιάξουμε, δε μας πήρε χρόνο, αφού ουσιαστικά με τη ραπτομηχανή έραψα σαν τσαντάκι ολόκληρο το κομμάτι της τσόχας. Τα λουλούδια τα κολλήσαμε με κόλλα σιλικόνης, όπως και το βέλκρο, γιατί δεν προλάβαινα να τα ράψω. Κολλάει όμως αρκετά καλά και μην το φοβηθείτε.

Το μικρό μυρμηγκάκι με βοήθησε πολύ πολύ, γιατί ανέλαβε να γεμίζει τα πορτοφολάκια με μικρούτσικα καλούδια που είχαμε αγοράσει: βραχιολάκια, λαστιχάκια μαλλιών, αυτοκόλλητα και ένα μικρό μικρούτσικο παπάκι.

Τέλος, τα τοποθετήσαμε σε ένα καλάθι και φεύγοντας τα κορίτσια έπαιρναν μαζί τους κι ένα πορτοφολάκι για να μας θυμούνται...

Η αλήθεια είναι μάλιστα πως ένα-δυο περίσσεψαν, οπότε εκτός από το μυρμηγκάκι, έχω κι εγώ στην τσάντα μου και βάζω το κραγιόν μου το μικρό μου Ραπουνζελοπορτοφολάκι!

Καλή Σαρακοστή!

Καλή Σαρακοστή,

Με δύναμη κι αγάπη...

Η τούρτα της Ραπουνζέλ

Η τούρτα της Ραπουνζέλ φτιάχτηκε επί δύο, μία για τα παιδιά και μία για την οικογένεια, με τον ίδιο τρόπο και περιείχε τα εξής:

1. Ένα μεγάλο κέικ σοκολάτας για βάση.
2. Μικρά κεκάκια σοκολάτας για τον πύργο κολλημένα μεταξύ τους με μαρμελάδα
3. Μπισκότο τριμμένο για χώμα
4. Χρωματισμένη καρύδα για χορτάρι
5. Χρωματιστά και σοκολατένια μπαλάκια για στόλισμα
6. Χωνάκι παγωτού για τον κώνο του πύργου περασμένο σε κρέμα ζαχαροπλαστικής που είχε βαφτεί γκρι-μοβ

Σίγουρα επιδέχεται βελτίωσης όσον αφορά στην εμφάνιση, αλλά από γεύση ήταν τέλειο!

Το τραπέζι της Ραπουνζέλ

Το τραπέζι της μικρής μου Ραπουνζέλ για τις φίλες της και για την ίδια στήθηκε με αγάπη και φροντίδα και προσπάθησα όσο μπορούσα περισσότερο να ικανοποιήσω τις μικρές μου πριγκίπισσες τόσο με την εμφάνιση, όσο και με τη γεύση των κερασμάτων.

Τα χρώματα που χρησιμοποιήσαμε ήταν αυτά που κυριαρχούσαν σε όλο το χώρο, τα χρώματα της Ραπουνζέλ - το κίτρινο και το μοβ. Στο κέντρο του τραπεζιού είχα τοποθετήσει μια πλατιά γυάλα με νερό μέσα στην οποία επέπλεαν μικρά χρωματιστά κεράκια-λουλουδάκια. Τα προϊόντα στρωσίματος του τραπεζιού τα προμηθευτήκαμε από το γνωστό οικονομικό πολυκατάστημα.

Το μενού περιελάμβανε:

• Τυροπιτάκια
• Λουκανικοπιτάκια
• Κεφτεδάκια
• Λουκανικάκια
• Σαντουιτσάκια με κοτόπουλο
• Ατομικά ποτηράκια με αγγουράκια και σος γιαουρτιού
• Κεκάκια σοκολάτας και βανίλιας
• Κουλουράκια σε σχήμα πλεξούδας
• Χυμό πορτοκάλι

Για να φτιάξω τα φορεματάκια για επάνω στα κεκάκια, χρησιμοποίησα για πατρόν φορέματα από χάρτινες κούκλες που έχει η μικρή. 

Τα βήματα που ακολούθησα ήταν τα εξής:

• Σκάναρα τα φορεματάκια
• Τα αντέγραψα σε word αρχείο όσες φορές ήθελα
• Τα εκτύπωσα και τα έκοψα
• Τα κολλήσαμε μαζί με το μυρμηγκάκι για να είναι διπλής όψης, προσθέτοντας και την οδοντογλυφίδα

Αυτά για τις μικρές μου Ραπουνζέλ, που νομίζω ευχαριστήθηκαν δεόντως, αλλά κι εγώ ακόμα περισσότερο που τις έβλεπα να διασκεδάζουν και να συζητούν στο τραπέζι σα μικρά φλύαρα πουλάκια.

Τα σημαιάκια της Ραπουνζέλ

Πάρτι χωρίς σημαιάκια είναι σαν να λέμε για εμάς τους μεγάλους... μαργαρίτα χωρίς το αλατάκι γύρω γύρω από το ποτήρι. Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Όπως και να έχει η Ραπουνζέλ θέλει τη χτένα της κι εμείς τα σημαιάκια μας.

Τα εν λόγω τα κατασκευάσαμε ως εξής (ελλείψη φωτογραφιών θα επιχειρήσω λεκτική περιγραφή):

1. Σε ένα word αρχείο σχεδιάζουμε τρίγωνα κατά το δοκούν
2. Τα  χρωματίζουμε επίσης όπως μας αρέσει
1. εμείς τα χρωματίσαμε σε τρεις διαφορετικές αποχρώσεις του μοβ
3. Τα τυπώνουμε
4. Και τα κόβουμε

1. Σε ένα άλλο αρχείο word βρίσκουμε και αντιγράφουμε το σχεδιάκι που μας αρέσει αν θέλουμε να έχουν κάτι στο κέντρο τα σημαιάκια μας.
1. εμείς τυπώσαμε τους ήλιους- σήμα κατατεθέν του Βασιλείου της Ραπουνζέλ
2. Τα τυπώνουμε
3. Τα κόβουμε
4. Και τα κολλάμε με απλή κόλλα επάνω στα τρίγωνα

1. Τέλος, παίρνουμε μια μεγάλη κορδέλα και με συρραπτικό τοποθετούμε επάνω τα σημαιάκια μας

Et voila!

Λοιπόν, το μυστικό του τσιγκούνη. Ο λόγος για τον οποίο επέλεξα να συρράψω τα τρίγωνα επάνω στην κορδέλα, ήταν γιατί με πρώτη ευκαιρία (ακόμα τα έχουμε στη βιβλιοθήκη τα σημαιάκια, μας αρέσουν πολύ) θα πάρω το εργαλείο που αποσυρράπτει τα χαρτιά και τα λοιπά και θα αποσυρράψω τα σημαιάκια από την κορδέλα. Έτσι, επειδή αυτή η κορδέλα με βόλεψε θα μπορώ να τη χρησιμοποιήσω ξανά στο μέλλον με άλλα σημαιάκια ή με ό,τι άλλο θέλω. Αμ πως...

Φτιάξε γράμματα ή αριθμούς από χαρτόνι

Στο πλαίσιο του εορτασμού των τρίτων γενεθλίων της μικρής μου μυρμηγκούλας, κάναμε μια κατασκευή με χαρτόνι ωραία και απλή. Ήθελα να σχηματίσω τον αριθμό 3, όσα και τα χρόνια της, αλλά με την ίδια διαδικασία μπορεί κανείς να δημιουργήσει όποιον αριθμό ή γράμμα θέλει.

Τα βήματα που ακολούθησα ήταν τα εξής:

1) σχεδίασα στο word ένα μεγάλο 3 και το εκτύπωσα σε ένα απλό χαρτί Α4

2) το έκοψα και "ξεπατίκωσα" πάνω σε ένα χαρτόνι (χαρτόκουτο για την ακρίβεια) δύο φορές, αφού θα ήταν διπλής όψης

3) έκοψα τα δύο κομμάτια

4) και τα ένωσα κολλώντας ανάμεσά τους χαρτί του ρόλου κομμένο στη μέση
5) έβαλα σε διάφορα σημεία 4 μισά χαρτιά ρόλου

6) και βγήκε κάπως έτσι (εδώ φαίνεται σαν "ε" - ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε)

7) έπειτα άρχισα να καλύπτω το χαρτόνι με κίτρινο μαλλί
- χρησιμοποίησα αυτό που είχα πάρει για την κοτσίδα στην πρόσκληση της Ραπουνζέλ και μου κόστισε 1 ευρώ
- το τύλιγμα θέλει λίγη προσοχή και ηρεμία
- εγώ το έκανα λίγο βιαστικά, γιατί είχα και το μυρμηγκάκι από δίπλα να μου τραβά το μανίκι, οπότε σε κάποια σημεία μου ξέφυγε
- παρόλα αυτά για πρώτη φορά έμεινα ικανοποιημένη

8) τέλος, κόλλησα μοβ λουλούδια από τσόχα (αφού αυτός ήταν ο χρωματικός συνδυασμός που επιλέξαμε λόγω Ραπουνζέλ)

- βέβαια, τα κόλλησα ανάποδα!!!
- γι' αυτό όταν το κάνετε κι εσείς μη βιάζεστε.

Όπως και να έχει όμως δε φαίνεται κι άσχημα...

Τι λέτε, σας αρέσει;;;

Το προσκλητήριο της Ραπουνζέλ

Τα γενέθλια του μικρού μυρμηγκακίου, που αισίως στις 12 Μαρτίου γίνεται 3 χρονών, είχαν θέμα τη Ραπουνζέλ. Ήδη από πέρσι το καλοκαίρι, όταν για πρώτη φορά είδαμε την ταινία, είχε ενθουσιαστεί και για του λόγου του αληθές διάβασε την ανάρτηση με τίτλο "Η κόρη μου η Ραπουνζέλ". Οπότε για τα φετινά γενέθλια το θέμα της εορτής ήταν προδιαγεγραμμένο.

Τα κοριτσάκια που καλέσαμε είναι φίλες από την εκκλησία και το κατηχητικό. Αλλά η πρόσκληση έπρεπε να είναι καθ' όλα επίσημη!

Από το pinterest είχα πάρει πολλές ιδέες, αλλά καθώς είμαι ακόμα αρχάρια των χειροτεχνιών, έπρεπε να βρούμε κάτι και ωραίο και εύκολο στο να το φτιάξει κανείς. Η πρόσκλησή μας έγινε σχετικά γρήγορα (η μία, γιατί οι πολλές θέλουν λίγο χρόνο παραπάνω κι εμείς φτιάξαμε 10 προσκλησούλες) και εύκολα. 

Να τα βήματα που ακολουθήσαμε:

1. Βρήκα από το Clip Art του Word τον πύργο που μου άρεσε
2. Τον τύπωσα σε χοντρό άσπρο χαρτόνι
3. Τύπωσα μαζί και το κείμενο της πρόσκλησης
4. Κόλλησα το κείμενο πίσω από τον πύργο
5. Έκανα μια τρύπα στο επάνω μέρος του πύργου με το "τρυπητήρι"
6. Πήρα μαλλί για πλέξιμο
7. Έκοψα τρία ισομεγέθη (πάνω-κάτω) κομμάτια μαλλιού
1. ουσιαστικά έκοψα δύο: το ένα μεγαλύτερο γιατί με αυτό θα έκανα τα δύο μέρη της κοτσίδας και ένα στο μισό μήκος για το τρίτο μέρος της κοτσίδας. Τα ένωσα με ένα κομπάκι πάνω πάνω.
8. Πέρασα τις κλωστές από την τρύπα
9. Κι άρχισα να πλέκω την κοτσίδα
10. Την οποία στο τέλος έδεσα με μικρή κορδελίτσα

Τα ταν!

Ραπουνζέεεεεελ, ρίξε τα μαλλιά σου, είμαι η μαμάαααα σου!


Υ.Γ. Το πιο αστείο με τις προσκλήσεις το έκανε ο Δημήτρης. Όλο χαρά το μυρμηγκάκι μοιράζει τις προσκλήσεις στα κοριτσάκια και η εκκλησία γεμίζει πύργους. Έρχεται, λοιπόν, ο Δημήτρης και μου λέει "κάποιος βαφτίζει - κρατάνε όλοι από κάτι καστράκια!". "Εμείς βαφτίζουμε!" του λέω και γελάσαμε με την ψυχή μας...

Πετάξαμε την πιπίλα (πέμπτη ημέρα)

Οι ημέρες με την πιπίλα αποτελούν πια παρελθόν για το μικρό μυρμηγκάκι. Ξεκινώντας από την Πέμπτη μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα πολύ δρόμο έχουμε διανύσει. Σε αυτό βοήθησε και το οτι μέσα στο σαββατοκύριακο γιορτάσαμε τα γενέθλιά της (τα οποία είναι 12 Μαρτίου, αλλά τα ετεροχρονίσαμε λίιιιγο) και ήταν συνέχεια απασχολημένη.

Όσον αφορά στο δύσκολο θέμα του ύπνου, ενώ την Πέμπτη και την Παρασκευή δεν  μπόρεσε να κοιμηθεί το μεσημέρι, το Σάββατο κοιμήθηκε μια χαρά. Και τα βράδια ο ύπνος της παίρνει ευκολότερα, αν και μπορεί να ξυπνήσει μια-δυο φορές ζητώντας τη, όμως κοιμισμένη τις περισσότερες φορές , οπότε ήταν εύκολο να την ξαναπάρει ο ύπνος. Επίσης, μπήκαμε στον πειρασμό και την πήραμε μια-δυο φορές και στο κρεββάτι μας, όμως και στο δικό της όταν κοιμόταν ήταν εντάξει.

Τώρα πια "τη σκέφτεται" λιγότερο, αν και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο θα της είναι. Μπαίνω στη θέση της και σκέφτομαι τον εαυτό μου να κάνει δίαιτα και η αλήθεια είναι οτι δύσκολα αντιστέκομαι σε κάποια λιχουδιά. Έτσι και το μυρμηγκάκι μου κάνει πιπιλο-δίαιτα.

Ακόμα, θετικό είναι οτι ο καιρός είναι πολύ καλός, οπότε ευνοεί τις βολτούλες, την παιδική χαρά και το ποδήλατο, δραστηριότητες που αγαπούν τα παιδιά και τα "κουράζουν" ευχάριστα.

Όλα καλά...

Πετάξαμε την πιπίλα (πρώτο βράδυ)

Ευτυχώς για εμάς η πρώτη νύχτα χωρίς την "αγαπημένη" πέρασε καλύτερα από ότι πιστεύαμε. Βέβαια, το μεσημέρι έμεινε ξάγρυπνη, ενώ είπε "είστε καλές γιαγιάδες" στη μαμά μου και στη γιαγιά μου που της έκαναν παρέα ξαπλωμένες στο κρεββάτι μαζί της κάνοντάς της συμπαράσταση.

Το απόγευμα που γυρίσαμε στο σπίτι, ψιλονυσταγμένη ούσα, έφερνε που και που το θέμα στη συζήτηση, όμως προσπαθήσαμε να την κρατάμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά απασχολημένη, ώστε να μην το σκέφτεται. Έπαιξαν με τον Δημήτρη και μετά μαζί μου φτιάξαμε τα τσαντάκια-δώρα για τις φιλενάδες της που θα έρθουν στη γιορτούλα για τα γενέθλιά της. Έπειτα, ξεκινήσαμε τη διακόσμηση και το στρώσιμο του τραπεζιού, ενώ μετά ακολούθησε το βραδινό μπανάκι με όλα τα συνοδευτικά του (στέγνωμα μαλλιών, νύχια, δόντια, χέρια, τουαλέτα, πάλι χέρια, "μαμά να δω λίγο τα καλλυντικά σου", αυτιά), ώστε να πάμε χαλαρωμένες στο κρεββατάκι μας. Όπου στο κρεββάτι μας με όλα τα μαξιλάρια και τα κουκλιά αρχίσαμε την ιστορία της μικρής Αννούλας που η μαμά της περιμένει μωράκι και γενικότερα όλα τα σχετικά μέχρι που γέννησε, πήγε σπίτι με το μωρό κλπ κλπ.

Κατόπιν έρχεται ο Δημήτρης και την βάζει στο κρεββάτι της και αρχίζουν το διάβασμα της Βίβλου. Μην τα πολυλογώ, με είχε πάρει ο ύπνος, ξυπνάω κατά της μία και μισή και ο Δημήτρης ξύπνιος, μα χαρούμενος γιατί μόλις του είχε αποκοιμηθεί. 

Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ξύπνησε μια δυο φορές. Τη μία γκρίνιαξε λίγο, αλλά μετά την ξαναπήρε ο ύπνος. Πάλι κατά τις 5 άρχισε να γκρινιάζει και πήγα κοντά της στο κρεββάτι της, ξάπλωσα λίγο δίπλα της, οπότε την πήρε πάλι ο ύπνος και σηκώθηκε αισίως στις 7.30.

Στα ενδιάμεσα μου έλεγε όλο παράπονο:

"Μαμά μου λείπει η πιπίλα" & "Τη σκέφτομαι, τι να κάνω;" ή "θα μου αγοράσεις καινούργια;"

Αχ, μακάρι το πουλάκι μου να πάει καλύτερα σήμερα. Θα φανεί από το αν κοιμηθεί και το μεσημέρι.

Αυτά για την ώρα.

Και σας ευχαριστώ πολύ μανούλες πιπιλοπονεμένες για τη συμπαράσταση...

Πετάξαμε την πιπίλα (?)

Επτάμισι ώρα το πρωί μέσα στην κουζίνα χορεύουμε οι τρεις μας "το χορό του μεγάλου παιδιού"!

Δύο λεπτά πριν είχε προηγηθεί ο ακόλουθος διάλογος ανάμεσα σε εμένα και το μυρμηγκάκι:
- Μαμά, θέλω να πάρω στη γιαγιά αυτό το άσπρο μεγάλο βιβλίο. (ένας τεράστιος αρχαίος δικός μου τόμος με διηγήματα του Παπαδιαμάντη κ.α.)
- Μα αυτό το βιβλίο είναι για μεγάλα παιδιά.
- Πόσο μεγάλα παιδιά;
- Να, για παιδιά που δεν φοράνε πιπίλα.
- Θα την πετάξω!
- Τι εννοείς θα την πετάξεις;
- Θα την πετάξω στα σκουπίδια της κουζίνας! Που είναι;

Την παίρνει και γεμάτη αποφασιστικότητα πάει στην κουζίνα, ανοίγει το ντουλάπι του κάδου και την πετάει μέσα. "Την πέταξα, την πέταξα!" ακούγονται ξεφωνητά. "Μπαμπά την πέταξα!" - "Μαμά την πέταξα!".

Την άλλη εβδομάδα, το μυρμηγκάκι γίνεται τριών χρονών. Η πιπίλα όμως, μαζί με το μικρό μαξιλαράκι της, το "μάη" της όπως το λέει, ήταν ως τώρα τα δύο μαγικά συστατικά για ένα γλυκό νανούρισμα. Τη φορούσε τα βράδια ή όποτε ήθελε να χουζουρέψει μαζί με το μαξιλαράκι της. Είχαμε κάνει όλες τις συνήθεις συζητήσεις το προηγούμενο διάστημα, όπως ότι τώρα είσαι μεγάλο παιδάκι, αλλά σ' αυτό η απάντηση που μας έδινε ήταν ότι "δεν είμαι ακόμα μεγάλο παιδάκι - δεν πάω σχολείο!". Έπειτα της λέγαμε πως έχεις εμάς και η αγκαλιά μας είναι πάντα ανοιχτή και πρέπει να νιώθεις ασφαλής γιατί ο Χριστούλης κι η Παναγίτσα σε φυλάνε. Επίσης, τελευταία της έφερνε καμιά φορά αηδία και το καταλάβαινε κι η ίδια πως η περίοδος της πιπίλας έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της. Όμως και πάλι όλο και κάτι είχε να αντιπαραθέσει. Έπειτα δεν την πιέζαμε γιατί έκανε πρόοδο σε άλλα θέματα, όπως η τουαλέτα. 

Και να που σήμερα το πρωί, το μικρό μου πήρε από μόνο του τη μεγάλη απόφαση. Τρία λεπτά μετά το πανηγύρι του μεγάλου παιδιού, έρχεται με mauvais tete :- (  και μου λέει "πέταξα την πιπίλα μου"...

κι ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα. 

- Το καλύτερο δε σου το είπα, της λέω.

- Τι είναι; μου απαντά.

- Έχουμε μια έκπληξη για τη μεγάλη μέρα που έγινες μεγάλο παιδί και πέταξες την πιπίλα.

- Δώρο; ξαναφωτίστηκε το πρόσωπό της.

- Ναι.

Ένα από τα χριστουγεννιάτικα δώρα της ήταν το σπίτι της Πόλυ Πόκετ και δεν της το είχαμε δώσει, καθώς είχε τόσα άλλα και δε θέλαμε να της πέσουνε όλα μαζί, γιατί όλα μαζί χάνουν τη μαγεία τους. Έτσι, σήμερα ήταν η κατάλληλη μέρα. Το πήρε με χαρά κι από οτι  μου λένε από το σπίτι ως τώρα δεν έχει αναφέρει καθόλου την άσπονδη φίλη της. Για να δούμε το μεσημέρι και πολύ περισσότερο σήμερα το βράδυ τι μας επιφυλάσσει η θεά της πιπίλας... γλυκό ύπνο ή κάποιο τσικνοπεμπτιάτικο ξενύχτι;

Όπως και να χει θα αποχαιρετήσω κι εγώ την παλιά μου συντρόφισσα. 

Γεια σου πιπίλα, θα σε δω στο επόμενο παιδάκι!

 αυτές ήταν οι πιπίλες μας (avent)

Να και μια μυρμηγκο-πιπιλο-φωτογραφία από τα παλιά - έτσι ως ύστατη ανάμνηση

Πληγωμένοι Άγγελοι

Πόσοι τέτοιοι μικροί πληγωμένοι άγγελοι δεν ζουν ανάμεσά μας;..

Για κάποιον ακαθόριστο λόγο είναι ο αγαπημένος μου πίνακας και τράβηξε αμέσως το βλέμμα μου όταν τον είδα πριν χρόνια στο Μουσείο Ateneum του Ελσίνκι. Είναι ο "Πληγωμένος Άγγελος" του Hugo Simberg. Ένας πίνακας γεμάτος μυστήριο και μελαγχολία. Τον έχω σε παζλ στο μέγεθος μιας καρτ-ποστάλ, ακόμα μέσα στη ζελατίνα του, στη βιβλιοθήκη δίπλα από το γραφείο μου, ώστε πάντα να μου θυμίζει πως μία είμαι αυτή που πληγώνεται και μία αυτή που πληγώνει- και να προσπαθώ διαρκώς μέσω της αγάπης να γίνω όχι πιο δυνατή, μα πιο αδύναμη...