Tea, anyone?

Τώρα που ο καιρός δροσίζει, η όρεξή μας έχει αρχίσει να τραβάει ζεστά ροφήματα. Μου αρέσει να πίνω το τσαγάκι μου ή το διπλό ελληνικό καφέ μου, σε ωραίες παιχνιδιάρικες κούπες και σε κομψά φλυτζάνια - ανάλογα με τη διάθεση. 

Σκέφτηκα, λοιπόν, πως θα είχε πλάκα να κάνουμε το ψυχογράφημα του φλυτζανιού, ανάλογα δηλαδή με το φλυτζάνι που χρησιμοποιεί κάποιος για να πιει τον καφέ ή το τσάι του, να δούμε τι τύπος ανθρώπου είναι. 

Για πάμε...

Το φλυτζάνι της γιαγιάς μου

... της γιαγιάς σου, της γιαγιάς του. Όλοι έχουμε γιαγιάδες κι όλες τους έχουν τέτοια φλυτζανάκια. Αν είμαστε τυχερές, δε θα μας τα δώσουν προίκα. Αν πάλι όχι, θα τα πάρουμε (για να μη τις στενοχωρήσουμε) και κάθε φορά που έρχονται θα τις σερβίρουμε σε αυτά. Πάντως πλάκα πλάκα,  τα λουλουδικά είναι ντεσέν all time classic.

Το ρομαντικό φλυτζάνι

Είσαι ανύπαντρη; (μην ανησυχείς- κάπου εκεί έξω είναι το ταίρι σου), είσαι χρυσοχέρα; (μαγειρεύεις, πλέκεις, ζωγραφίζεις), είσαι ρομαντική και δεν το κρύβεις; Και πολύ καλά κάνεις! Τούτο εδώ, είναι το φλυτζάνι σου. Γεμάτο ροζ-φούξια καρδούλες, "φωνάζει" στους υποψήφιους γαμπρούς "Ουουουου,  αγόρια, η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά!".

Το φλυτζάνι του πλούσιου

Τρέχει με τη ferrari και το χει και καμάρι! Βγαίνει με μια μοντέλα που είναι σκέτη τρέλα. Φοράει γραβατούλα και έχει και γατούλα. Κρατάει samsonite και βγαίνει μόνο night. Ποιος είναι; 

Το φλυτζάνι του χαρτοπαίχτη

Τον βρίσκεις στο Λουτράκι, τον βρίσκεις στην Πάρνηθα, τον βρίσκεις (αν είναι αλλοδαπός) στο Λας Βέγκας. Αυτό είναι το φλυτζάνι-γούρι του, άσχετα αν κάθε φορά που παίζει χάνει τα μαλλιοκέφαλά του (και το δυάρι της μάνας του στο Κουκάκι). 

Το φλυτζάνι του ερωτύλου 

Μη μου πεις δε σου χει τύχει, γιατί λες ψέματα. Είναι αυτός ο τύπος που όπου σταθεί κι όπου βρεθεί σχολιάζει γυναίκες: στο δρόμο, στα γραφεία, στα αυτοκίνητα, στα μαγαζιά, νεκρές, ζωντανές, γριές, νέες, μελαχρινές, καραφλές, στρουμπουλές, διάσημες, άσημες... καμία δεν του περνά απαρατήρητη και για όλες έχει και κάποιο πικάντικο (στα όρια του σιχαμερού) ή αστείο (στα όρια του βλακώδους) σχόλιο να κάνει. Μπορεί να είναι ανύπαντρος, αλλά τον βρίσκεις και σε βέρζιον παντρεμένου. Κι είναι χειρότερο, πιστέψτε με. Είχε πει παντρεμένος ερωτύλος στον Δημήτρη "Τι τυχερός που είσαι που έχεις κορίτσι! Όταν μεγαλώσει θα έρχονται οι φίλες της στο σπίτι και θα έχεις ωραίο θέαμα". Μπλιάξ... ε, αυτό είναι το φλυτζάνι του.

Το φλυτζάνι του εθνικιστή

Εγέρθητο τώρα αμέσως, μη με πιάσουν τα διαόλια μου και σε βάλω να πιεις το τσάι σου καυτό να ζεματάει και στο ένα πόδι!

Το φλυτζάνι του γραφειοκράτη

Είναι δημόσιος υπάλληλος (τις παλιές εποχές, που υπήρχαν). Το έχει επάνω στο γραφείο του για να θυμάται τις μέρες, τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα που του απομένουν μέχρι τη λήξη του ωραρίου του, να πάει σπίτι του, να φάει τις φακές του, να δει Ευαγγελάτο, γενικώς να κάνει τη ζωή του, βρε αδελφέ.

Το φλυτζάνι του φρικιού (κι όχι μόνο)

Είναι της μόδας, τελεία και παύλα. Τα έχουν όλα τα φρίκουλα γειτονόπουλα, που κυκλοφορούν βαμμένο μάτι ως το αφτί, αλυσίδες στη μύτη, σκουλαρίκια στον αφαλό, κατεβασμένα παντελόνια και μαύρη όζα στα νύχια. Εσύ δεν έχεις; Αγόρασε. Δεν είν σωστό. Οι νεκροκεφαλές, τα φρικιά, τα βαμπίρ, το εκρού του νεκρού κι όλα αυτά τα τρισχαριτωμένα και αισιόδοξα αξεσουάρ, σου θυμίζουν οτι όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα, οτι η ζωή - ζωή είναι θα περάσει, οτι τι θέλεις να παίρνεις και σύνταξη γέρος άνθρωπος, καθώς κι οτι όσα φάρμακα κι αν πάρεις, ο Χάρος (αργά ή γρήγορα) θα έρθει να πάρει εσένα. Παραιτήσου! Να σωθεί κι ο ΕΟΠΥΥ. 

Το κιτς φλυτζάνι

Εντάξει, στο έκανε δώρο η μαμά σου και δε σου πάει η καρδιά να το πετάξεις... Χάρισέ το! Δώστο στην πεθερά σου, δώστο στην "αγαπημένη" σου συνάδελφο στη δουλειά, δώστο όπου θέλεις... στη λαχειοφόρο της εκκλησίας, έστω. Θυμήσου, μόνο, μην πάρεις λαχείο εκείνη τη φορά!

Το φλυτζάνι του αδιάφθορου

Είναι και φαίνεται κι απ το φλυτζάνι κρέμεται! Δε φοβάται τίποτε και κανένα. Έχει πληρώσει όλους τους φόρους του, έχει δηλώσει όλα τα ακίνητα (και βίλες κι αυτοκίνητα)στο Ε9 , έχει βάλει συναγερμό στο σπίτι και καλή ασφάλεια στο αυτοκίνητο, οπότε... δεν τον νοιάζει να βλέπεις τι ρόφημα πίνει. Σήμερα γουστάρει να πιει μακιάτο εσπρέσσο, αύριο λουίζα και βασιλικό, μεθαύριο καπουτσίνο φρέντο και στις μεγάλες στενοχώριες βαράει κι έναν ελληνικό διπλό. Να κι αν ξέρεις, να κι αν δε ξέρεις...

Το φλυτζάνι του Πανάθα

Ο τιμημένος Πανάθας τούτο εδώ το φλυτζάνι το απέκτησε αγοράζοντας μετοχές της ομάδας, έτσι για να γλυκαθεί και λίγο η κυρά του. Τα μισά δείχνει η διαφήμιση στο ΣΚΑΙ και ο συμπαθής μεγαλομέτοχος. Σου λέει, μετοχή και φλυτζανάκι. Όλοι να συνεισφέρουμε για την ομάδα παιδιά. Έλα, έλα κουνηθείτε. Δεν πειράζει, ας μείνει ο Μιχαλάκης χωρίς μπλε τετράδια για το σχολείο... έχει κι άλλες τάξεις το δημοτικό. Η ομάδα, όμως, είναι ΜΙΑ! Εμπρός όλοι τον οβολό μας...

Το πολιτικοποιημένο φλυτζάνι

Είναι άκρως πολιτικοποιημένο στοιχείο, μα και απολιτίκ συνάμα. Βρίζει τους πάντες και τους μισεί επίσης.  Όλα τα κόμματα, όλους τους πολιτικούς, σε όλες τις χώρες της Γης ανεξαιρέτως. Έχει άποψη για όλα και για όλους, βαθιά μελετημένη άποψη, εμπεριστατωμένη, ψύχραιμη μα και παθιασμένη ταυτόχρονα. Για όλα φταίει η Μασονία και τα υπόγεια ρεύματα.

Το φλυτζάνι του Κάπτεν Νέμο ( το ναυτικό φλυτζάνι)

Μέσα στο φλυτζάνι του ο ναυτικός, θα πιει το τσάι του ζεστό και μοσχομυρισμένο και θα σου πει ιστορίες απ τα παλιά ωραία χρόνια. Για τότε που τορπίλισαν την Έλλη, για τη ναυμαχία στο Άκτιο, στη Ναύπακτο, στη Σαλαμίνα κι ακόμη πιο παλιά, όταν ήταν μικρό παιδί και λαχταρούσε να μπαρκάρει μόνο και μόνο για να δει την όμορφη γοργόνα και να τη ρωτήσει "Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;"

Το φλυτζάνι του τσοπάνη 

Ζει στα ορεινά. Σε ποια ορεινά δεν ξέρω. Μπορεί να μένει στις Άλπεις ή στον Όλυμπο. Πάντως αυτό είναι το φλυτζάνι του και μάλιστα το έχει φτιάξει ο ίδιος. Ο ορεσίβιος πίνει πάντα μέσα στο φλυτζάνι του γάλα κατσικίσιο ημέρας, από την αγαπημένη του κατσικούλα τη Χάιδω. Τέλειο;

Τα Μυρμηγκοφλυτζανάκια

Τι να πει κανείς γι αυτά. Είναι τα αγαπημένα μου. Είναι τα φλυτζάνια του παιδιού μου που είναι δυο φορές φλυτζάνια μου. "Μαμά, σου έφτιαξα το καφεδάκι σου" μου λέει. Και δε χάνω λεπτό. Τον πίνω λαίμαργα ως το τέλος και η καρδιά μου ευφραίνεται. Κλείνω το μάτι στο μικρό μου μυρμηγκάκι, τη λέω χρυσοχέρα και νοικοκυρά, μου δίνει τούρτα και γλυκάκι, κάνουμε γενέθλια και γιορτές... και το παιχνίδι δεν έχει τελειωμό.