Το σπίτι μου

Λοιπόν, φίλες και φίλοι μου, ειλικρινά δε γράφω αυτό το κείμενο για να νιώσετε μειονεκτικά ή κακομοίρηδες, γιατί (μάλλον) νέοι είστε ακόμα κι έχετε ακόμα χρόνια μπροστά σας για να δουλέψετε και να αποκτήσετε όλα τα καλά του κόσμου, τα οποία εγώ έχω. Θα σας παρουσιάσω το σπίτι μου - για την ακρίβεια ένα από αυτά (γιατί δε θα 'χω και σαράντα δύο σπίτια, αν μετράω σωστά), το εξοχικό μου.

Προς Θεού, μη με παρεξηγήσετε και ξεγραφτείτε από "φίλοι" μου, όπως είπαμε, θέλω απλώς να σας δώσω ένα λόγο να ζείτε, αλλά και για να σας λαμπρύνω τη μέρα σας (την κατά τα άλλα, φαντάζομαι, μίζερη).

Προς ενημέρωση, να σας πω οτι η ιδέα αυτή γεννήθηκε όταν είδα πως το ίδιο κάνει και η καλή μου φίλη Μάρθα (το Μαρθάκι μου), που είναι χρυσοχέρα και χρυσοπόδα και όλα τα καλά του κόσμου έχει κι αυτό το πουλάκι μου, γιατί όπως είπαμε εργάζεται σκληρά κι αδιάκοπα, χωρίς δώρα Χριστουγέννων και διακοπών (τι υποανάπτυκτα πράγματα είναι αυτά-τέλος πάντων). Να, εδώ μπορείτε να δείτε και μόνοι σας και πτύστε τη να μη τη ματιάσετε [http://www.marthastewart.com/ ].

Τώρα, όμως, θα μιλήσουμε για το εξοχικό μου και τον περιβάλλοντα χώρο αυτού. Επέλεξα το συγκεκριμένο γιατί είναι το αγαπημένο μου. Τα σχέδια μας έκανε ένας καλός φίλος του συζύγου μου, ο Γιόχαν  Μπέρνχαρντ και την οικοδόμησή του ανέλαβε ο γιος του, Γιόχαν Λούκας φον Χίλντεμπραντ (λαμπρός νέος). Επειδή ο άντρας μου κι εγώ το θέλαμε άνετο κι ευρύχωρο, αποφασίσαμε να φτιάξουμε δύο παλάτια, τα οποία ενώσαμε με κήπο. Από δωμάτια έχουμε 43 κρεβατοκάμαρες με καμπινέ και 12 χωρίς καμπινέ. Επίσης, 24 κουζίνες με μεγάλους υπέρδιπλους ψυγειοκαταψύκτες, γιατί δεξιωνόμαστε και τόσο κόσμο (μην το ξεχνάμε). Ακόμα, το σπίτι διαθέτει 17 μεγάλες σαλοτραπεζαρίες, 3 δωμάτια γυμναστικής (τρου πιλάτες, γιόγκα και φιόγκα), 2 δωμάτια μουσικής για να παίζουν τα παιδιά τρομπέτα, ενώ δε λείπουν και τα δωμάτια για απλή ξεκούραση, με τηλεόραση, ντι-βι-ντι και στεροφωνικά. Συχωρέστε με, δε δείχνω φωτογραφίες των εσωτερικών χώρων, γιατί φοβάμαι μη το λιμπιστείτε κι έρθετε και μας διαρρήξετε. 

Ο κήπος τώρα, είναι σχεδιασμένος σε τρία επίπεδα, το καθένα από τα οποία έχει και μια κλασσική αναφορά: το χαμηλότερο μέρος αντιπροσωπεύει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης (γη, νερό, φωτιά, αέρα), το κεντρικό τον Παρνασσό (γιατί εκεί είναι το χωριό των συχωρεμένων των πεθερικών  μου κι ήταν μεγάλη επιθυμία του άντρα μου) και το ψηλότερο τον Όλυμπο (γιατί εκεί είναι το δικό μου χωριό μου-μοιρασμένα τακτοποιημένα όλα). 

Κι επειδή το χόμπι μου είναι να ονοματίζω τα σπίτια μας, θα σας αποκαλύψω οτι αυτό το έχουμε ονομάσει "Μπελβεράντε", γιατί έχει κάτι βεράντες στο ποτήρι να τις πιεις...

Να και η φωτογραφία του (από έξω) και φάτε μάτια ψάρια:

Τα δικά σας τα σπίτια, πώς είναι;

Περιμένω φωτογραφιούλες... (υπόσχομαι, δε θα γελάσω)