Στιγμιότυπα

Αυτές τις μέρες που έχει καλό καιρό, κι εμείς όπως και τα σαλιγκαράκια (και τα μυρμηγκάκια βεβαίως-βεβαίως) βγαίνουμε όλο και πιο συχνά από το καβούκι μας. Προτιμούμε δε ιδιαίτερα τις βόλτες με τα πόδια στα πέριξ για χάζεμα, αλλά και για καμιά εξωτερική δουλειά. Συνήθως, παίρνουμε μαζί και το καρότσι, γιατί περπατάει μεν το μυρμηγκάκι, αλλά κάπου στη μέση (ευλόγως) κουράζεται. 

Στο πλαίσιο του κάθε περιπάτου, κατά το εθιμοτυπικό, επισκεπτόμαστε και μια παιδική χαρά. Φροντίζουμε να είναι διαφορετική κάθε φορά κι όταν εξαντλήσουμε τις επιλογές μας, πάλι τις παίρνουμε απ' την αρχή. Ευτυχώς, γύρω τριγύρω υπάρχουν αρκετές παιδικές χαρές και πάρκα (έστω και καλλιτεχνικώς διαμορφωμένα από επίδοξους ζωγράφους στην εφηβεία), ώστε να μη βαριέται το μυρμηγκάκι, αλλά κι εμείς να απολαμβάνουμε διαφορετική περίπου διαδρομή κάθε φορά.

Χθες ο δρόμος μας έβγαλε σε μια μικρή παιδική χαρά κοντά στο κέντρο της Πεύκης.  Είχε ήδη αρκετά παιδάκια, βασικό για εμάς γεγονός, αφού το μυρμηγκάκι αγαπά πολύ την παιδική συντροφιά. Ανάμεσα στους γονείς, καθώς παρατηρούσα σιωπηλά είδα και κάποιες "παραφωνίες" (για τα δικά μου δεδομένα), που ασχολίαστα απλώς  θα  αναφέρω. 

Η πρώτη είχε να κάνει με έναν πατέρα, που κούναγε επί εικοσαλέπτου χαριτωμένο νηπιάκι, το οποίο είχε "χυθεί" μέσα στην κούνια και έλεγες τώρα θα βουτήξει στο γκαζόν απ' τα κενά της κούνιας. Ο πατέρας καθ' όλη τη διάρκεια του κουνήματος (στην κυριολεξία) μιλούσε στο κινητό του τηλέφωνο  με νεύρο και δεν είπε ούτε μια κουβέντα στο μωρό. Το παιδί κουνιόταν παραδομένο και εντελώς ανέκφραστο. Μόλις τελείωσε το τηλεφώνημά του, το πήρε και έφυγαν.

Η δεύτερη περίπτωση, ήταν ένας άλλος πατέρας με τρία παιδάκια, δύο κοριτσάκια και ένα αγοράκι μεγαλύτερο στην ηλικία. Καθώς τα παιδιά έπαιζαν και χωρίς να καταλάβω καλά καλά τι έγινε, είδα τον πατέρα να δίνει με το παχουλό του χέρι του μια γερή καρπαζιά (που ακούστηκε) στο κεφάλι του ενός από τα κοριτσάκια.

Και στις δύο περιπτώσεις ένιωσα άσχημα.

Από την άλλη πλευρά, μια μανούλα ήρθε τραγουδώντας στο μικρό κοριτσάκι της, το έβαλε στην κούνια και δε σταμάτησε να του μιλά, να του γελά και να του τραγουδά!

Παραπέρα, μια άλλη κυρία είχα κάτσει με τα δύο κοριτσάκια της στο παγκάκι και απολάμβαναν το λαχταριστό σουβλάκι τους, συζητώντας και παίζοντας.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, ένιωσα άνετα.

Δεν είμαι ο τροχονόμος των παιδικών χαρών, ούτε μου αρέσει να μοιράζω ή να δέχομαι τίτλους ευγένειας ή αγένειας. Μη με παρεξηγείτε αν διαβάζετε. Απλώς παρατηρούσα σιωπηλά και τώρα σκέφτομαι γράφοντας. Γεγονότα μείζονος ή ήσσονος σημασίας. Στιγμιότυπα απ' τη ζωή άγνωστων ανθρώπων.