Τα όρια της απελπισίας

Πριν ακόμα ξεσπάσει για τα καλά η «κρίση» στην Ελλάδα, συζητούσαμε η παρέα με τον πατέρα Χαράλαμπο. Όλοι ήμασταν μουδιασμένοι και διστακτικοί. Δε μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα ακολουθούσε. Ανάμεσα στα άλλα, τόλμησε κάποιος από εμάς και τον ρώτησε:

-      Παππούλη, τι θα κάνουμε τώρα που έρχεται η «κρίση»; Κινδυνεύουμε να χάσουμε τις δουλειές μας, οι τράπεζες μας απειλούν ότι θα μας κατασχέσουν το σπίτι, τα έξοδα μας πνίγουν, το κόστος της ζωής είναι αβάσταχτο…

Η απάντηση ήρθε από τα χείλη του απρόσμενη. Τουλάχιστον εγώ δεν περίμενα να μας πει κάτι τέτοιο. Έλεγα, να, τώρα θα μας πει να κάνουμε υπομονή, μπόρα είναι θα περάσει, να εντείνουμε τον αγώνα και την προσευχή μας… μα εκείνος είπε:

-         Το πρώτο που κάνουμε είναι ότι δεν αυτοκτονούμε.

Αυτό. Απλό, λακωνικό και πρακτικό. Τότε, όπως είπα, μου φάνταζε περίεργο. Μα γιατί να αυτοκτονήσουμε; Τώρα ακούγεται «προφητικό». Αυτός ο απλός ιερέας μιας φτωχικής ενορίας, ένας ανάμεσα στους πολλούς «παπάδες» που με ευκολία λοιδορούν οι άνθρωποι, είπε μια φράση που όσο παράξενη κι αν ακούστηκε εκείνη τη στιγμή, τόσο φρικτά αληθινή βγαίνει σήμερα.

   Είναι νομίζω περιττό να αναφέρω ότι το 2011 οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 50% και ότι ο συνολικός αριθμός των αυτοχείρων άγγιξε τους 500. Σαφώς και δε μπορούμε να ξέρουμε τα αίτια της κάθε περίπτωσης που την κάνουν μοναδική. Παρόλα αυτά, μπορούμε γενικά να πούμε αν μας επιτρέπεται πως ένας λόγος και μοναδικός τους οδήγησε σε αυτό: η απελπισία. Και όλα τα άλλα θαρρώ περικλείονται.

   Εμείς, μικρομανούλες στην πλειοψηφία μας, που είδαμε πρόσφατα το θαύμα της ζωής να εξελίσσεται εμπρός μας, που νιώσαμε το δώρο του Θεού μέσα μας, που έχουμε την ευλογία να μεγαλώνουμε παιδάκια, εμείς τουλάχιστον πρέπει να αντισταθούμε. Να αντισταθούμε, όχι στο «άλφα», «βήτα», «γάμα» πρόσωπο, όχι στο «άλφα», «βήτα», «γάμα» κόμμα, αλλά να αντισταθούμε απέναντι στο ΘΑΝΑΤΟ. Στο θάνατο που έρχεται όχι απ’ το χέρι του Θεού (γνωρίζουμε άλλωστε πως όλοι μία μέρα θα φύγουμε)., αλλά στο θάνατο που έρχεται από το χέρι του διαβόλου.

    Σε λίγες μέρες ο Χριστός θα σταυρωθεί, σε λίγες μέρες ο Χριστός Ανασταίνεται!

Καλή Ανάσταση λοιπόν!

Υ.Γ. Συγνώμη αν μας χάλασα με αυτή την παρένθεση την όμορφη πασχαλινή διάθεση. Όμως είχα ανάγκη να στοχαστώ δυνατά. Είμαι μπερδεμένη, όπως πολλοί κι από εσάς φαντάζομαι. Κάποιες δε σας ξέρω, ούτε ποιες είστε, ούτε τι πιστεύετε. Και άμεσα δε με αφορά. Μα δε νομίζω πως υπάρχει κάποια από εσάς που δεν πιστεύει στη ΖΩΗ!