«Σαν φτηνό σινεμά»

Εχθές είχαν έρθει στο σπίτι οι αγαπημένοι μας φίλοι και κουμπάροι να δούμε την ταινία της «Θάτσερ» με τη Μέριλ Στριπ.

Κάτσαμε στις αναπαυτικές πολυθρόνες μας, βάλαμε πατατάκια και coca-cola, φτιάξαμε ποπ-κορν, και απολαύσαμε μπέργκερ λαχανικών με μπυρίτσα. Είδαμε το έργο (με κάποια μικρά διαλείμματα ομολογουμένως, γιατί είχαμε και το μικρό ζουζουνάκι) και κουβεντιάζαμε και με την άνεσή μας, χωρίς να μας λέει ο πισινός μας «σσς».

Όσο για το έργο; Κατά τη γνώμη μου, η Μ. Στριπ έπαιξε αριστοτεχνικά για ακόμα μία φορά, το δε μακιγιάζ της κ α τ α π λ η κ τ ι κ ο! Κατά τα άλλα, η ταινία λίγο περνούσε το κλίμα της εποχής και δη το πολιτικό, ενώ περισσότερο προσπαθούσε να προβάλει ένα «συναισθηματικό» κομμάτι της Θάτσερ. Δεν ξέρω πολλά για την ίδια και την πολιτική της, καθώς όταν μεσουρανούσε στο πολιτικό προσκήνιο ήμουν παιδί, αλλά από όσα έχω διαβάσει μεγαλώνοντας, δεν ονομάστηκε τυχαία «σιδηρά κυρία» και για φυσικά δεν έμεινε γνωστή στην ιστορία για τον «συναισθηματισμό» της…