ΜΑΙΚ ΤΟΥ ΦΑΣΟΛΑΚΗ
Το Σάββατο παρακολουθήσαμε την παράσταση του Μάικ του Φασολάκη στο Θέατρο Αλίκη.
Η κυρία Φουρφουρίτσα, δεν είναι άλλη από την ξαδέλφη μας την Ολυμπία Σκορδίλη, η οποία όχι επειδή είναι ξαδέλφη μας, αλλά είναι εξαιρετική ηθοποιός.
Οι ηθοποιοί, τα σκηνικά, τα τραγούδια, τα χορευτικά ήταν όλα θαυμάσια. Περισσότερο από όλα μας άρεσε η μουσική, μελωδική και με ωραίους στίχους που σε κάνει όχι μόνο να θέλεις να την ξανακούσεις, αλλά και φεύγοντας από την παράσταση τη σιγοτραγουδάς.
Το στιγμιότυπο που κάνουν και γενέθλια στο Μάικ ήταν όμορφο για τα παιδιά που νομίζω οτι δεν έχουν καλύτερο από το να τραγουδάνε "να ζήσεις Μάικ και χρόνια πολλά!"...
Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι το θέμα του έργου, ένα μικρό φασολάκι που ο άνεμος το παίρνει μακριά τους γονείς του και μετά από πολλές περιπέτειες καταλήγει στον κήπο της Αγάπης, όπου γνωρίζει νέους φίλους που το αγκαλιάζουν και νοιάζονται για αυτό. Μια καθαρά αλληγορική ιστορία που αν την καλοσκεφτείς σε αγγίζει και σε συγκινεί βαθιά.
Σκέψου το φασολάκι να ήταν ένα μικρό παιδάκι...
"Ουάου, Ολυμπία, τι καπέλο!!!!"
Η μικρή δε μπορούσε να πάρει τα μάτια της από το καπέλο της Ολυμπίας... χοχο!
Εν τέλει, πάντα θεωρούσα ότι το θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά όταν γίνεται με συνείδηση του κοινού στο οποίο απευθύνεται ο ηθοποιός και με αγάπη για τις τρυφερές ψυχές των λιλιπούτειων θεατών είναι ιδιαιτέρως δύσκολο. Όλοι - μα όλοι οι ηθοποιοί έδωσαν το 100% του εαυτού του και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα ότι θεωρούσαν απλώς διεκπαιρεωτική την αποστολή τους. Τραγουδούσαν, χόρευαν και ερμήνευαν με αγάπη και τρυφερότητα και στο τέλος λουσμένοι στον ιδρώτα βγήκαν, χαιρέτησαν και φωτογραφήθηκαν με όλους τους μικρούς φασολοθαυμαστές τους!
Και το μυρμηγκάκι φασολοθαυμάστρια!
Κι εγώ - λιγάκι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου