Νταμερέ... θεϊκέ, φουντουκέ!

Φτιάξε μόνος σου: σοκολατένιο άλειμμα με φουντούκια, χωρίς αυγά και γάλα (αφού διανύουμε και τη νηστεία των Χριστουγέννων). Το φτιάξαμε οικογενειακώς, πολύ γρήγορα και εύκολα. Το μόνο που έπρεπε να έχουμε κάνει ίσως καλύτερα είναι το άλεσμα των φουντουκιών, αλλά και πάλι η γεύση είναι μια χαρά.

Τι χρειαζόμαστε:

• 200 γρ. φουντούκια
• 1 πακέτο κακάο (125 γρ.)
• 1 ποτήρι νερό
• 1 1/2 ποτήρι ζάχαρη
• 1 βανίλια
• 70 γρ. κουβερτούρα

Πως το κάνουμε:

1. Αλέθουμε τα φουντούκια στο μπλέντερ όσο καλύτερα μπορούμε ή όσο θέλουμε.
2. Βάζουμε όλα τα υλικά μας σε κατσαρόλα και τα βράζουμε για 5 λεπτάκια ανακατεύοντας συνέχεια για να μην μας πιάσει στον πάτο και να μην δημιουργηθούν σβόλοι.
3. Όταν βράσει και δέσει είναι έτοιμη, την κατεβάζουμε από τη φωτιά και τη βάζουμε σε βάζο.
4. Αφήνουμε τη μερέντα να κρυώσει στο βάζο χωρίς να βάλουμε το καπάκι.
5. Αφού κρυώσει, βιδώνουμε και φυλάμε εντός ή εκτός ψυγείου.
6. Δεν παθαίνει τίποτα εκτός ψυγείου.

Διαβάστε περισότερο: Νηστίσιμη μερέντα http://www.sintagespareas.gr/sintages/nistisimi-merenta.html#ixzz2DFctKCb1

Voila...

Αφού κάνουμε το βήμα (1) βάζουμε τα υλικά στην κατσαρόλα, όπως μας υποδεικνύει και το βήμα (2). 

Η φωτιά μας είναι μέτρια και αφήνουμε το γλυκό μας να πάρει μια βράση, ώστε να γίνει πηκτό.

Κατόπιν, το κατεβάσουμε από τη φωτιά και το τοποθετούμε σε βάζο.

Η "βαζοποίηση"

Να κι από ψηλά με μια προοπτική πουλιού...

Νταν!

"Γυάλισε το μάτι μου"

Συμβουλή

Bath Time!

Χάζευα τις φωτογραφίες στο Pinterest και πέφτω πάνω σε ετούτη εδώ:

http://pinterest.com/pin/1407443605049649/

Ένα μικρό ελεφαντάκι να παίρνει το μπάνιο του!

Και τι μου θύμισε λέτε...

Ετούτο εδώ το μικρό ανθρωπάκι!

Και με πιάσαν κάτι γέλια, μα κάτι γέλια...

Η αγάπη είναι πατάτα!

Η αγάπη, λοιπόν, είναι σαν μια πατάτα.

• Τη μαγειρεύεις όπως θέλεις  
• Μπορείς να συνοδεύσεις τα πάντα 
• Ταιριάζει με όλες τις γεύσεις 
• Δε χρειάζεται να ξοδέψεις γι αυτή μία περιουσία
• Καίγεται δύσκολα
• Παίρνει το σχήμα που της δίνεις
• Δε γνωρίζει εποχές
• Σου δίνει ενέργεια
• Ποτέ δε μπορείς να σταματήσεις στη μία
• Την "πας" σινεμά
• Αλλά και σε επίσημο δείπνο
• Μπορείς να την καλλιεργήσεις
• Δε χαλάει εύκολα

...δεν έχω δίκιο;

Τι λέτε;

Ένας σμπάρος - δυο τρυγόνια!

Για να μπω αμέσως στο θέμα, ο σμπάρος είναι ένα πακέτο σφολιάτας και τα τρυγόνια είναι τα μαγειρέματα που προέκυψαν από το πακέτο.

1) Τυρόπιτα με ντοματάκια

• Παίρνουμε τη σφολιάτα και την απλώνουμε στο πυρέξ μας
• Ανακατεύουμε φέτα, ένα αυγό, λίγο γάλα, λίγο λάδι
• Πιπερώνουμε (αλάτι λόγω φέτας δεν χρειάζεται)
• Αν έχουμε ρίχνουμε και κανένα κίτρινο τυρί από πάνω
• Κόβουμε τα ντοματάκια στη μέση και τα ξαπλώνουμε φαρδιά πλατιά στην πίτα μας

Ιδού:

2) Πιτσάκια ρολό

• Παίρνουμε τη σφολιάτα μας και την ανοίγουμε
• Αλείφουμε με λαδάκι και ντοματοχυμό
• Απλώνουμε τυρί τοστ & ζαμπόν τοστ
• Βάζουμε το κίτρινο τριμμένο τυρί μας από επάνω
• Τυλίγουμε σε ρολό 
• Κόβουμε σε ροδέλες τις οποίες
• Ξαπλώνουμε σε ταψί με λαδόκολλα και φουρνίζουμε
• Βγαίνουνε γύρω στα 15 κομμάτια

Ιδού:

... δεν έχουμε, γιατί μέχρι να πάω με τη μηχανή να τα φωτογραφίσω τα είχαν εξαφανίσει!

Το καλό, σε κάθε περίπτωση είναι οτι με ένα πακέτο σφολιάτας, βγάζεις δυο μαγειρέματα και κεράσματα αν περιμένεις λίγους φίλους.

Επίσης, τοποθετείς ό,τι υλικά έχεις και εμπλουτίζεις ανάλογα με την όρεξη και τη στιγμή.

Ο χρόνος ψησίματος δεν είναι μεγάλος και η δυσκολία προετοιμασίας τους ελάχιστη.

Άρα, γρήγορα - εύκολα - νόστιμα!

Νοικοκυρούλες χαρωπές - την τεμπελιά δεν την γνωρίζουμε!

Ο αδελφός μου κι εγώ "πάμε πακέτο"

Ο αδελφός μου είναι σχεδόν 11 χρόνια μικρότερός μου. Όταν γεννήθηκε πήγαινα έκτη δημοτικού. Τότε είχα νιώσει μια απέραντη αγάπη, κομμάτι βέβαια της οποίας τον έβλεπε εν μέρει σαν παιχνίδι, αλλά συνάμα και σαν ευθύνη σημαντική.

  Θυμάμαι, μια φορά, θα ήταν δύο ή τριών χρονών, που είχαμε κοιμηθεί μαζί στο κρεββάτι της μαμάς, ο μικρός έπεσε από το κρεββάτι και έχοντας ευπάθεια στο ένα του χεράκι, του βγήκε, με αποτέλεσμα να κλαίει με λυγμούς. Τον πήραν γρήγορα για το νοσοκομείο. Εγώ έμεινα σπίτι. Οι ώρες μέχρι να επιστρέψουν ήταν νομίζω οι τραγικότερες της παιδικής μου ηλικίας. Καθώς ένιωθα ένοχη για αυτό που του συνέβη, δεν είχα σταματήσει να κλαίω, μέχρι που επέστρεψαν και ο μικρός ήταν πάλι ευδιάθετος και χαμογελαστός. 

  Περνώντας τα χρόνια και καθώς εγώ μπήκα στην εφηβεία, ένα μικρό μέρος της αγάπης μου προς αυτόν, κατέλαβε η ζήλια, αφού ως την εμφάνισή του, ήμουν το μοναδικό παιδί σε μια ολόκληρη οικογένεια και είχα όλη την προσοχή και την αγάπη κατά δική μου. Όμως, και τότε ακόμα, θυμάμαι πως απέναντι σε τρίτους δε σήκωνα κουβέντα αν κάποιος πήγαινε να πειράξει τον μικρό μου αδελφό. Έπειτα, έφυγα στην Κέρκυρα για σπουδές και όταν γύρισα ήτανε πια παλικαράκι. 

Τώρα είναι κι εκείνος φοιτητής.

Μα ακόμα και τώρα καμιά φορά δυσκολεύομαι να του δείξω αγάπη αδελφική, γιατί απλώς η αγάπη μου για εκείνον «μαμαδίστικη»!

Θέλω να είναι ο καλύτερος και σε όλα!

Νιώθω αυτή τη σχιζοφρενική ανάγκη να του δείχνω το σωστό, το καλύτερο, το αρεστό… αυτό που εγώ θεωρώ όλα τα παραπάνω. Κι εκείνο που κάνω λιγότερο, είναι να τον ακούω. Γι αυτό και ενίοτε του γίνομαι αντιπαθητική. Όμως εκείνο που δεν μειώνεται στο ελάχιστο, είναι η αγάπη εκείνη, η ίδια αγάπη που ένιωσα όταν ήρθε στο σπίτι μας μικρός μικρούτσικος ανθρωπάκος…

Όταν παντρευτήκαμε με τον Δημήτρη, στην εκκλησία με παρέδωσαν ο «μπαμπάς» και ο «αδελφός» μου.

Το μυρμηγκάκι του έχει απίστευτη αδυναμία κι αυτός το ίδιο. Τώρα που είναι μακριά μας και σπουδάζει είπαμε να του στέλνουμε μικρά δέματα αγάπης (τα μεγάλα τα στέλνει η μαμά) με εκπληξούλες και ζωγραφιές από το μυρμηγκάκι.

Αν έχετε, λοιπόν, κι εσείς μικρά αδέλφια στα ξένα, πάρτε ιδέες για «πακέτα αγάπης».

Το δικό μας περιείχε:

·        Δύο κεκάκια

·        Μια κονσέρβα ζαμπονάκι

·        Τσίχλες & καραμέλες

·        Τρία φακελάκια τσάι

·        Δύο στυλό

·        Μικρό χαρτζιλικάκι

·        Τη ζωγραφιά μας

Μας τηλεφώνησε να πει ευχαριστώ. Πήρε το περιεχόμενο κι έστειλε πίσω το κουτί για νέα γεμίσματα.

Άντε, να έρθουν οι γιορτές να ανταμώσουμε…


Υ.Γ. Οι λέξεις "μπαμπάς" και "αδελφός" είναι σε εισαγωγικά, γιατί ο μπαμπάς δεν είναι ο βιολογικός μου και ο αδελφός μου είναι ετεροθαλής. Μα ειλικρινά, τίποτε από το δύο έχει για εμένα καμία σημασία!

Η κραυγή

"Περπατούσα σ' ένα μονοπάτι με δυο φίλους - ο ήλιος έπεφτε - ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα - σταμάτησα, νιώθοντας εξαντλημένος, και στηρίχθηκα στο φράχτη - αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μαύρο-μπλε φιόρδ και την πόλη - οι φίλοι μου προχώρησαν, κι εγώ έμεινα εκεί τρέμοντας από την αγωνία - κι ένιωσα ένα ατέλειωτο ουρλιαχτό να διαπερνά τη φύση".

Edvard Munch

Ο ύμνος της αγάπης

Σήμερα το πρωί, οδηγώντας προς τη δουλειά, ακούσαμε με τον Δημήτρη στο αυτοκίνητο τον Απόστολο "πέφτοντας" πάνω στον Ύμνο της Αγάπης του Αποστόλου Παύλου. Ο Απόστολος με λόγο γεμάτο διδαχές, σε αυτή την επιστολή του, περισσότερο από κάθε άλλη, μας γνωρίζει την πεμπτουσία του χριστιανισμού και της ορθόδοξης πίστης, που δεν είναι άλλη από την ΑΓΑΠΗ...

Είπε ο Απόστολος Παύλος στους χριστιανούς της Κορίνθου στην πρώτη του επιστολή γύρω στο 50 μ.Χ.

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.

Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.

Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι παύσονται, είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη.

Απόδοση στη Νεοελληνική:

Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμη της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.

Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δε ζηλεύει, η αγάπη δεν ξιπάζεται (= δεν καυχιέται), δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δε ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δε σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δε χαίρει, όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει, όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.Η αγάπη ποτέ δεν ξεπέφτει.

Αν υπάρχουν ακόμα προφητείες, θα έλθει μέρα που και αυτές θα καταργηθούν αν υπάρχουν χαρίσματα γλωσσών και αυτά θα σταματήσουν αν υπάρχει γνώση και αυτή θα καταργηθεί. Γιατί τώρα έχουμε μερική και όχι τέλεια γνώση και προφητεία· όταν όμως έλθει το τέλειο, τότε το μερικό θα καταργηθεί. Όταν ήμουν νήπιο, μιλούσα ως νήπιο, σκεφτόμουν ως νήπιο, έκρινα ως νήπιο. Όταν έγινα άνδρας, κατάργησα τη συμπεριφορά του νηπίου. Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη και μάλιστα θαμπά, τότε όμως θα βλέπουμε το ένα πρόσωπο το άλλο πρόσωπο. Τώρα γνωρίζω μόνο ένα μέρος από την αλήθεια, αλλά τότε θα έχω πλήρη γνώση, όπως ακριβώς γνωρίζει και εμένα ο Θεός. Ώστε τώρα μας απομένουν τρία πράγματα: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Πιο μεγάλη όμως από αυτά είναι η αγάπη.

Σκεφτόμουν, λοιπόν, πόση αγάπη ΔΕΝ έχω και πόσο δρόμο ακόμα πρέπει να διανύσω...