Εχθές
το βράδυ ξέκλεψα λίγο χρόνο αφότου κοιμήθηκε το μικρό μυρμηγκάκι, πλοηγήθηκα στην ιστοσελίδα www.ftiaxto.gr που
μου πρότεινε η φίλη μου η Εύη.
Αυτό
που αντίκρισα περιγράφεται γλαφυρότατα με μία και μόνο φράση: «Ωδή στο
Πλέξιμο». Πλέξιμο-μείωση πλέκοντας με 2 πόντους μαζί, πλέξιμο-αύξηση πλέκοντας
μπρος και πίσω ποδαράκι, πλέξιμο-αύξηση από πόντο προηγούμενης σειράς,
πλέξιμο-αύξηση με ζετέ, βασικές πλέξεις πουαντερί… όλα κινέζικα! Για μένα,
εννοείται, αφού φαντάζομαι για τους μυημένους στην τέχνη τα παραπάνω ακούγονται
οικεία. Ο φτωχός πρωτάρης, όμως, του πλεξίματος χρειάζεται κυριολεκτικά λεξικό
για να συνεννοηθεί. Ξένη χώρα μιλάμε: «δε πλεκτό λαντ».
Καθώς, λοιπόν, διάβαζα όλα αυτά τα άγνωστα, αλλά παράλληλα ενδιαφέροντα
μου ήρθε η επιθυμία να μάθω να πλέκω (επίσης, μου ήρθε κι η επιθυμία για
σοκολάτα, αλλά ορκίζομαι δεν πήγα στο ψυγείο). Αχ, να μπορούσα να πλέξω κι εγώ
ένα ζιπουνάκι στο μυρμηγκάκι μου, δυο καλτσούλες, ένα κασκολάκι, ένα σκουφάκι
έστω. Μα τίποτε… Ένιωσα τελείως ατάλαντη κι απαίδευτη δεν το κρύβω, αλλά αυτό
με πείσμωσε. Θα παρακολουθήσω μαθήματα! Έψαξα λοιπόν και βρήκα πολλά και
διάφορα ομολογουμένως. Αλλά είτε είχαν κόστος (το οποίο δεν είναι της
παρούσης), είτε γίνονταν μακριά (γιατί είμαι και λίγο τεμπέλα του στυλ «που να
τρέχουμε τώρα»).
Ξαφνικά, μέσα στην απελπισία μου και την παρά τρίχα
ματαίωση των μεγαλειωδών σχεδίων μου, να
‘σου και μου ‘ρχεται η σκέψη: καλέ, η
γιαγιά μου κι η φίλη της η κα. Μαίρη ξέρουν να πλέκουν και μάλιστα
αριστοτεχνικά (ιδιαίτερα η δεύτερη). Θα μάθω, λοιπόν, από τις καλύτερες. Ιδιαίτερα
μαθήματα κατ’ οίκον και δωρεάν παρακαλώ δε συμβαίνει συχνά.
Θα τρέξω αύριο να αγοράσω τις καινούργιες μου γυαλιστερές
βελόνες και βουρ με τα μούτρα στη μάθηση. Θα σας ενημερώνω για τις προόδους
μου, δεν τη γλιτώνετε.
Ο Δημητράκος μου δε μου συμπαραστάθηκε. Κλαψ… Μου είπε απαξιωτικά:
«δε γράφεις την εργασία σου λέω εγώ καλύτερα;». Άπονε! Γι αυτό κι όποιος από
εσάς μου πει τα γλυκύτερα λόγια για την καινούργια μου προσπάθεια θα έχει
κασκολάκι απ’ τα χεράκια μου…
Λοιπόν, θέλω ένα πουλόβερ λιλά με ανοιχτό γιακά (δε μπορώ τα ζιβάγκο), μια γαλάζια ζακέτα, ένα πολύχρωμο κασκόλ και ένα ζευγάρι κάλτσες (για το μέτωπο).Α και μια κουβερτούλα δεν θα ήταν άσχημα! Αυτά.Ζητάω πολλά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα καλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που δεν καταλαβαίνω είναι οι "κάλτσες για το μέτωπο".
Μίλα ξεκάθαρα για τη φτωχιά την πλέχτρια! Ο νους μου είναι "στον πόντο", σου λέω...
Πως μου ξέφυγε εμένα αυτή η ανάρτηση για το πλέξιμο;;;;; Αν και καθυστερημένα, θα σου ευχηθώ καλή επιτυχία στη νέα σου προσπάθεια. Πριν λίγες μέρες ξεκίνησα το πλέξιμο με βελονάκι (δοκίμασα και βελόνες, αλλά προς το παρόν, αγάπησα το βελονάκι περισσότερο). Σε λίγες μέρες θα σας δείξω και τα πρώτα μου πλεκτά! Αχ αν έχεις γιαγιά να σου δείξει, είναι τέλειο! Την γιαγιάκα μου που έπλεκε αριστουργήματα, την χάσαμε όταν ήμουν 14.... Παλεύω με τα περιοδικά και τα video του you tube! Φιλιάαααα
ΑπάντησηΔιαγραφή