Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και χρυσό καλάθι

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε εκτός από το ότι ήταν όμορφο και διασκεδαστικό, για τα τρία μυρμηγκάκια ήταν και δημιουργικό βεβαίως βεβαίως …

Κι αυτό γιατί επιδοθήκαμε με «σθένος» σε μια νέα αλλαγή: το βάψιμο ενός μικρού καλαθιού που τώρα στολίζει το μπάνιο μας.

Το καλαθάκι μας λοιπόν ήταν άσπρο άσπρο και παχύ της κατόχου του καμάρι. Ενώ, όμως το χρώμα του ταίριαζε άψογα στο μπάνιο του προηγούμενου λιλιπούτειου σπιτιού μας, σε τούτο το καινούργιο που είναι στα χρώματα της άμμου και του καφέ, δε μας ενθουσίαζε. Έπρεπε επειγόντως να βαφτεί σε άλλο χρώμα. Πήγαμε λοιπόν στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μας που είχαμε δει κάποια ωραία σπρέι για βάψιμο και επιλέξαμε ένα σε χρυσό χρώμα. Μην τρομάζετε, βγήκε καλό σας λέω…

Το βάψαμε λοιπόν κι έγινε απαστράπτον κι όμορφο και ζηλευτό. Εκεί που δυσκολευτήκαμε μονάχα ήταν με το ύφασμα με το οποίο ήταν επενδυμένο το εσωτερικό του. Σαν από μηχανής θεός, όμως, η γιαγιά μας η καλή, προσέφερε την πολύτιμη βοήθειά της κι όσο κάναμε εμείς το βάψιμο  ως άλλοι Δημήτρηδες Παπαμιχαήληδες στην ταινία Διπλοπενιές (γιατί κι από φωνή-αηδόνι να σημειώσουμε) εκείνη έβγαλε με προσοχή το ύφασμα, το έπλυνε το περιποιήθηκε και όταν τελειώσαμε κι εμείς το τοποθέτησε και πάλι στο εσωτερικό του καλαθιού.

Και επειδή τα λόγια είναι φτώχια και μέρες ΔΝΤ διανύουμε, ιδού και το αποτέλεσμα: