Το μεγάλο μου μυρμηγκάκι σήμερα πήγε Α΄ Δημοτικού!
Κλαψ, κλαψ, κλαψ...
Μου επιτρέπονται λίγα δάκρυα ευτυχίας νομίζω, αν και στα κρυφά, μη με βλέπει και ανησυχεί.
Κι η κλασσική μαμαδο-ατάκα "πως πέρασαν έτσι τα χρόνια;" έρχεται και σφηνώνει στο μυαλό μου...
Το πιο γλυκό, το πιο γελαστό, το πιο καλόβολο, το πιο χαδιάρικο μωρό, η τριανταφυλλένια μου πήρε την τσάντα για το μεγάλο σχολείο, διάβηκε το κατώφλι του σπιτιού γεμάτη χαρά κι ανυπομονυσία: "έχω λίγη αγωνία" μου είπε και πως μου ήρθε και της τραγούδησα το στίχο "κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου!"- της έσφιξα το χεράκι και προχωρήσαμε...
Κλαψ, κλαψ, κλαψ...
Μου επιτρέπονται λίγα δάκρυα ευτυχίας νομίζω, αν και στα κρυφά, μη με βλέπει και ανησυχεί.
Κι η κλασσική μαμαδο-ατάκα "πως πέρασαν έτσι τα χρόνια;" έρχεται και σφηνώνει στο μυαλό μου...
Το πιο γλυκό, το πιο γελαστό, το πιο καλόβολο, το πιο χαδιάρικο μωρό, η τριανταφυλλένια μου πήρε την τσάντα για το μεγάλο σχολείο, διάβηκε το κατώφλι του σπιτιού γεμάτη χαρά κι ανυπομονυσία: "έχω λίγη αγωνία" μου είπε και πως μου ήρθε και της τραγούδησα το στίχο "κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου!"- της έσφιξα το χεράκι και προχωρήσαμε...
- εδώ τα κορίτσια μου προχωράνε μπροστά -
