Όταν πέρσι το φθινόπωρο ετοιμάζαμε με πολλή χαρά και αγάπη το πάρτυ-έκπληξη για το "φθινοπωρινό μωρό", ποιος να μου το έλεγε οτι ακριβώς ένα χρόνο μετά όχι μόνο θα ήμουν έγκυος, αλλά θα έπεφτα κι εγώ "θύμα" της αγάπης των κοριτσιών. Έτσι, με άλλη αφορμή βρεθήκαμε και πάλι στο σπίτι της Λίζας, όπου μαζί με τη Βασιλική, τα άλλα παιδιά (τον Παντελή, τον Χρήστο) και τους γονείς μας θα περνούσαμε ένα από τα ωραιότερα απογεύματα.
Έτσι, λοιπόν, ενώ θα πηγαίναμε για τσάι, κουβεντούλα και επιτραπέζια παιχνίδια, μπαίνοντας στο χώρο, τι να δω;;;
είδα ροζ...
πολύ ροζ...
ροζ ανακοινώσεις παντού - κι αυτό ήταν μόνο η αρχή :-)
Όπου και να κοίταζα ροζ καλούδια, τυλιγμένα σε τούλια. Καραμέλες, γλειφιτζούρια, σκήπτρα και στέμματα "βασιλικά" συνέθεταν μία ατμόσφαιρα μοναδική!
Όλα με την αμέριστη φροντίδα των κοριτσιών, όλα με τα χεράκια της Λίζας, η οποία έχει γίνει πια ειδική στις κατασκευές και τις ετοιμασίες...
Και τι δεν είχαν αυτές οι τούρτες. Εκτός από πάνες, είχαν σεντονάκια, κρεμούλες, πιπίλες, παιχνιδάκια, πάνες κι άλλα πολλά καλούδια.
Καλτσάκια που είχαν μέσα κουφέτα, καλτσάκια που έμοιαζαν με λουλουδάκια, κουβαδάκια με κοριτσίστικες στέκες και κοκαλάκια, ανεμόμυλοι...
Ζαχαρωτά και λιχουδιές που τρώγονταν, αλλά και που δεν τρώγοντας, αφού δε σου πάει η καρδιά να ανοίξεις τις πετσετούλες που είναι τυλιγμένες σαν καραμελίτσες και κεκάκια.
Και φυσικά δεν περιορίστηκαν μόνο στη διακόσμηση. Τα μπισκοτάκια της Λίζας ήταν το κάτι άλλο! Με ροζ και άσπρη ζαχαρόπαστα και μικρά τόσα δα λουλουδάκια να τα στολίζουν, μου έκλεψαν την καρδιά και σίγουρα θα την έχω υπόψη μου και για τη βάπτιση της μικρής μυρμηγκο-πριγκιπισσούλας. Λίζα με τέτοιο ταλέντο στη ζαχαροπλαστική, δεν γλυτώνεις εύκολα από μας τους γλυκατζήδες - χιχι!
Μμμμμ, ήταν πεντανόστιμα - όταν τελικά αποφάσιζες να ανοίξεις το σακουλάκι και να απολαύσεις το περιεχόμενο, γιατί ήταν τόσο ωραία στην όψη που πραγματικά λυπόσουν να φας.
Και για το τέλος άφησα την τούρτα.
Με γλάσο, ζαχαρωτά σε σχήμα μπιμπερό, κουδουνίστρα και σαλιάρες (κάτι που δεν είχα ξαναδεί) και μάρς μέλοους για διακόσμηση και στο εσωτερικό σπιτικές χειροποίητες κρέμες σοκολάτα και βανίλια που εναλλάσσονταν και το μόνο που τις χώριζε ήταν το σοκολατένιο μυρωδάτο παντεσπάνι.
Όλα όμορφα, όλα φτιαγμένα με αγάπη, όλα προσεγμένα. Ακόμα και για τη μεγάλη (πια) μυρμηγκούλα μου είχαν πράγματα τα κορίτσια, για να μη ζηλέψει ή για να μην αισθανθεί άσχημα. Και περάσαμε όλοι τόσο ευχάριστα, τόσο συγκινητικά, τόσο υπέροχα ανάμεσα σε υπέροχους ανθρώπους, που σας ευχαριστούμε όλους σας τόσο πολύ μέσα από την καρδιά μας...
Η αγάπη πρέπει να μοιράζεται, να δίνεται και να παίρνεται απλόχερα. Μέσα από απλά πράγματα, μέσα από μια αγκαλιά, μέσα από ένα βλέμμα ή μια καλή καλή κουβέντα. Δεν είναι αυτό που σου προσφέρει ο άλλος, είναι ο τρόπος που σου το προσφέρει, αν είναι αληθινός, αν είναι άδολος, αν το κάνει όχι από υποχρέωση, αλλά από θέλημα της ψυχής του. Αυτά τα στοιχεία είχε περισσότερο εκείνο το απόγευμα. Σε τέτοιο κόσμο θέλω να έρθει κι η δεύτερη μικρή μου πριγκίπισσα.
Τη λέμε έτσι "πριγκίπισσα", όχι για άλλο λόγο. Ένα τσιρότο με κάποια πριγκίπισσα του Ντίσνευ στην κοιλιά μου ήταν αρκετό για να ενθουσιάσει το μυρμηγκάκι, ώστε να αναφωνήσει ΤΟ ΜΩΡΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΙΝΣΕΣ ΜΑΣ!!!
Με το καλό να έρθεις μικρή "πρίνσες" - σε αγαπούμε ήδη όλοι πολύ και λαχταράμε να σε αγαπήσουμε περισσότερο...
[9 weeks to go]
