Κολατσιό για "μεγάλα" παιδιά

Τώρα που επιστρέφουμε σιγά σιγά από τις καλοκαιρινές διακοπές μας, διαπιστώνουμε πως το πάνω κουμπάκι στο παντελόνι μας, μας σφίγγει ανησυχητικά. Κι αναρωτιόμαστε... Μήπως φταίνε τα παγωτάκια που με λαχτάρα τρώγαμε αναζητώντας λίγη δροσιά στον ουρανίσκο μας; Μήπως φταίνε οι δροσερές μπυρίτσες που συνόδευαν επάξια τα τραγανά τηγανιτά καλαμαράκια μας; Μήπως φταίνε όλες αυτές οι λιχουδιές που απολαύσαμε τις μέρες της ξεκούρασης; Είτε ασυνείδητα, βλέποντας το κύμα να σκάει στο μικρό λιμανάκι δίπλα στον αγαπημένο μας ή και ενσυνείδητα, -δε θα πεθάνουμε κιόλας βρε αδελφέ!-, το λαχταρίσαμε - το φάγαμε, όπως και να χει, τώρα νομίζω είναι μια καλή περίοδος να μπούμε σε μια σειρά. Χωρίς υπερβολές και υστερίες, ας φτιάξουμε και πάλι το ρυθμό της διατροφής μας, ώστε το κουμπάκι του παντελονιού μας να έρθει στη θέση του.

Σημαντικό ρόλο στην καθημερινή διατροφή όσων εργάζονται έξω από το σπίτι, είναι το φαγητό που καταναλώνουν κατά τη διάρκεια των ωρών εργασίας. Η εμπειρία μου λέει πως είτε θα μασουλάμε κάτι  θερμιδοφόρο όλη την ώρα, είτε θα μένουμε νηστικοί ολημερίς και το βράδυ γυρνώντας στο σπίτι, θα πέφτουμε λαίμαργα στο βραδινό φαγητό. Από όσο ξέρω και τα δύο κρύβουν διατροφικά λάθη.

Άλλο σημαντικό στοιχείο, είναι το είδος του φαγητού που καταναλώνουμε. Αν είμαστε οι καλύτεροι φίλοι της υπεύθυνης του κυλικείου και γι αυτό φταίνε οι συχνές επισκέψεις μας σε αυτό, τότε κι εδώ κάτι δεν πάει πολύ καλά. Το σπιτικό φαγητό, ακόμα κι αν είναι ένα τοστ με τυρί, κατά τη γνώμη μου, υπερέχει  έναντι ενός τυποποιημένου προϊόντος. 

Να λοιπόν, μερικές ιδέες για υγιεινό κολατσιό ή γρήγορο γεύμα για τη δουλειά:

• Σπιτικά σάντουιτς ή τοστ με ψωμάκι ολικής άλεσης, τυριά χαμηλών λιπαρών, ντοματούλα και μαρουλάκι
• Σπιτική τυρόπιτα ή σπανακόπιτα
• Σπιτικό ελαφρύ κέικ 
• Σαλάτες (τονοσαλάτα, κοτοσαλάτα, μακαρονοσαλάτα, σαλάτα με φακές)
• Ακόμα και μια μικρή μερίδα από το φαγητό που μας περίσσεψε από την προηγούμενη ημέρα

Αρκεί να βάλουμε λίγη φαντασία, χρώμα και γεύση και το κολατσιό της δουλειάς θα μας προσφέρει απόλαυση, αλλά και θα μας προστατεύσει από υπερφαγία όταν γυρίσουμε αργά το απόγευμα κατάκοποι στο σπίτι. Ούτε, η απόλυτη αποχή από το φαγητό θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε τη μέρας μας.

   Άλλωστε, χρειαζόμαστε ενέργεια. Οι περισσότεροι γυρνώντας έχουμε μικρά παιδάκια που μας περιμένουν με λαχτάρα για να μας δουν και να παίξουμε μαζί τους. "Πάω σπίτι μου, ήρθαν οι γονείς μου!", λέει το μικρό μου μυρμηγκάκι στη γιαγιά του, μόλις μας ακούει να κλείνουμε την εξώπορτα του σπιτιού.

Να, λοιπόν, τι θα μασουλήσουμε εμείς σήμερα στη δουλειά:

Το καλοκαίρι μας με 5 εικόνες

Επιστρέψαμε, σιγά σιγά οι κατεργάρηδες στον πάγκο μας, μετά από τη β' καλοκαιρινή μας εξόρμηση, αυτή τη φορά στη θάλασσα. Κάναμε ήσυχες, ξεκούραστες, οικογενειακές μυρμηγκο-διακοπές και περάσαμε πολύ ευχάριστα, ρουφώντας όσο περισσότερο ήλιο, θάλασσα και μυρμηγκάκι μπορούσαμε.

Οι εικόνες των διακοπών μας πολλές. Βουτιές και πρωτο-κολυμπήματα στη θάλασσα για ένα μικρό επίδοξο μυρμηγκο-δελφινάκι, βολτούλες και κοντινές εκδρομές, παιχνίδι, λιχουδιές, ήλιος, θάλασσα (και το αγόρι μου) σε ένα καλοκαίρι θερμό (από πολλές τις απόψεις).

Ξεχωρίζω 5 φωτογραφίες από το καλοκαιρινό μας άλμπουμ (με μεγάλη δυσκολία) και γράφω με χαρά τον επίλογο των όμορφων διακοπών αυτού του καλοκαιριού.

Το παραθαλάσσιο σπιτάκι μας πνιγμένο στο πράσινο.

Οι βόλτες και οι εκδρομές μας :-)

"Το κούνημα" - δοσολογία σταθερή: πρωί, μεσημέρι, βράδυ απαραιτήτως...

Οι φραπέδες μας!

Κι ένα μυρμηγκάκι να αποχαιρετά το καλοκαίρι κοιτώντας τη θάλασσα με τέτοιο βλέμμα, λες και ζητά να αποθηκεύσει τη στιγμή σε ένα μικρό κουτάκι του μυαλού του και να το πάρει μαζί του, ενθύμιο ακριβό για το χειμώνα.

Καλή επιστροφή!

Ξαναφεύγουμε

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού να έχουμε και με το καλό να γυρίσουμε πίσω!

ΦΙΛΙΑΑΑΑΑ!

Βιολόγος (και μάστορας)

"Λοιπόν, μπαμπά, αυτό εδώ το πόστερ που έφτιαξες για το συνέδριο είναι και πολύ πρώτο! Για στάσου, να διαβάσω τι λέει εδώ αυτή η εικόνα που έχεις. Μμμμ, ενδιαφέρον κι είσαι πολύ κατατοπιστικός. Σίγουρα θα σκίσεις! Σ' ευχαριστώ μπαμπά που βάζεις  κι εσύ το λιθαράκι σου στην επιστήμη για έναν καλύτερο κόσμο... Καλή επιτυχία!"

Απλώς "ΚΑΛΗΜΕΡΑ"

Η μαμά μου η "τρελή" πήρε ραπτομηχανή

Στην καρδιά του καλοκαιριού έχω τα γενέθλιά μου. Κι ήταν πάντα το μαράζι μου, που σαν παιδί κι εγώ δε μπορούσα να κάνω πάρτι με τις φίλες μου, γιατί καλοκαιριάτικα όλες ήταν διακοπές. Από τα πιο όμορφα γενέθλια που έχω να θυμάμαι ήταν ένα καλοκαίρι στη Χαλκιδική με τις συμφοιτήτριές μου. Κι ακόμα καλύτερα ήταν τα γενέθλια που γιόρτασα πριν τέσσερα χρόνια περίπου, γιατί τη μέρα εκείνη κάναμε τον "άτυπο" αρραβώνα μας με τον Δημήτρη.

Τώρα, που έχουμε και το μυρμηγκάκι, οι γιορτές έχουν άλλη χάρη κι άλλη χαρά. Κι είναι περισσότερο η γιορτή η ίδια που σε συνεπαίρνει. Βέβαια, και τα δωράκια, ανεξάρτητα αν είναι μικρά ή μεγάλα, όταν γίνονται με αγάπη, επιφυλάσσουν πάντα μια γλυκιά προσμονή και μια έκπληξη. Ένα από τα δώρα, λοιπόν, που πήρα φέτος ήταν μια ραπτομηχανή από τον Δημητράκο μου. 

Είχα από καιρό εκφράσει την επιθυμία να μάθω να ράβω σε ραπτομηχανή (αφού έπαιρνα κι έπαιρνα ιδέες από τη διαδικτυακή παρεούλα μας), αλλά και για καθαρά πρακτικούς λόγους (να κάνεις ένα κόντεμα, ένα μπάλωμα, βρε αδελφέ) πήραμε την απόφαση να αγοράσουμε μία. 

Ξεκίνησα με απλά πράγματα. Η γιαγιά μου, είχε τρυπώσει κάτι μαξιλαροθήκες κι εγώ ακολουθώντας τα χνάρια της κλωστής της, πέρασα από πάνω τα δικά μου με τη ραπτομηχανή. Η γιαγιά είπε πως τα πήγα πολύ καλά για πρώτη φορά. Και ξέρετε τι νομίζω; Ότι το έχω στο DNA μου! Η πρόγιαγιά μου η Σοφία ήταν μεγάλη μοδίστρα και μέχρι τα 80 της μας έραβε τα πιο όμορφα πράγματα. Εκτός, λοιπόν, από τις εικόνες που μου κληροδότησε και έχω μέσα μου, τη ραπτομηχανή της (μια παλιά Singer) και το μυστικό πορτάκι από κάτω, που το άνοιγες και ξεπετάγονταν ένα σωρό καλούδια -κουμπάκια, σαπουνάκια, κορδελίτσες-, εκείνη να ράβει κι η κορδέλα της ραπτομηχανής να κυλάει γοργά κι ο ήχος της να ακούγεται τραγούδι, μου μετέδωσε (κι ας μη το είχα συνειδητοποιήσει) και την αγάπη για δημιουργία και έργο.

Μην τα πολυλογώ, λοιπόν, μετά τις μαξιλαροθήκες, λέω στη γιαγιά μου "δε φτιάχνουμε κι ένα βρακάκι για το κινητό μου;". Μου είχε περισσέψει ύφασμα από άλλη κατασκευή κι ήταν ότι έπρεπε.

Να τι φτιάξαμε:

Καλή δεν είναι για πρώτη δημιουργία;

Μαστρο Χρήστοοοοοοο... πιάσε ένα κομμάτι τούρτα!

Εχθές με πολύ χαρά περιμέναμε τα αδέλφια και τα ξαδέλφια μας από τον μακρινό Πειραιά. Λέμε, λοιπόν, δε φτιάχνουμε κανένα γλυκάκι; (αφορμή ψάχνουμε κι εμείς) Βάλαμε στο "μάτι" μια νηστίσιμη συνταγή για κέικ σοκολάτας και μια και δυο το μυρμηγκάκι κι εγώ ξεκινήσαμε. Αφού ανακατέψαμε, προσθέσαμε, κοσκινίσαμε, ανακατέψαμε ξανά και γενικότερα κάναμε τη δέουσα προετοιμασία, το βάλαμε στο φούρνο για ψήσιμο. Όμως, αυτό το χαζούτσικο, δεν ξέρω τι έπαθε κι όταν το βγάλαμε ωραία και καλά είχε μια ρωγμή από τη μια πλευρά, ο ισθμός της Κορίνθου ένα πράγμα. Φτιάξαμε το γλάσο και το προσθέσαμε από πάνω, αλλά το ρήγμα εκεί. Έτσι είσαι; είπα από μέσα μου. Πας να με εκθέσεις; Θυμήθηκα, λοιπόν, που είχα δει από τη φίλη μας τη Φραουλίτσα την τούρτα εργοτάξιο [http://www.fraulitsasworld.blogspot.gr/2012/04/blog-post_06.html] και λέω βουρ! Ένα μπουλντοζάκι και μερικά στρογγυλά σοκολατάκια για τα χαλάσματα κι έτοιμο! 

Να, που μια μικρή ατυχία μετατράπηκε σε έκπληξη οφθαλμών για εμάς και τους καλεσμένους μας. Γιατί εδώ που τα λέμε, βρε παιδιά, γιατί να περιμένουμε μια μεγάλη γιορτή ή ένα σούπερ σημαντικό γεγονός για να φτιάξουμε όμορφα πράγματα, γλυκάκια ή στολιδάκια ή οτιδήποτε άλλο; Τους ανθρώπους μας, την οικογένειά μας πρέπει πρώτα να ευχαριστούμε, την καθημερινότητά μας να προσπαθούμε να κάνουμε ομορφότερη.

    Κι αν το τραβήξουμε ακόμα περισσότερο, όλα παίζουν το ρόλο τους. Και στα μικρά παιδιά νομίζω όλα αυτά που κάνουμε με αγάπη και φροντίδα μένουν κληρονομιά. Όταν ένα παιδί έχει συνηθίσει την ομορφιά, την τάξη μέσ το σπίτι του, τι να πω, δύσκολα θα πάει να μουτζουρώσει τον τοίχο του γείτονα, δύσκολα θα κλοτσήσει ή θα σπάσει κάτι κοινόχρηστο. Αν γίνουμε καλύτεροι ως άτομα, ίσως με τον καιρό γίνουμε και καλύτεροι ως κοινωνία. Ίσως...

Η κόρη μου η ... Ραπουνζέλ!

Σίγουρα γνωρίζετε τη Ραπουνζέλ, τη νεαρή ηρωίδα του παραμυθιού των αδελφών Grimm με τα μακριά μαλλιά. Η ιστορία της έχει διάφορες εκδοχές, αφού όπως συμβαίνει με τα περισσότερα παραμύθια, κάθε λαός τα διαμορφώνει σύμφωνα με τις δικές του συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα. 

Έτσι και με τη Ραπουνζέλ, της οποία το όνομα προέρχεται από το Γερμανικό Rapunzeln που σημαίνει  "λυκοτρίβολα" (κάποιο είδος χόρτου), η ιστορία της συναντά διάφορες παραλλαγές, που όλες όμως συγκλίνουν στο οτι έχει μαγικά, μακριά μαλλιά και μια κακιά μάγισσα την απήγαγε από τους γονείς της και την κράταγε κλειδωμένη σε έναν ψηλό πύργο για να εκμεταλλεύεται τη μαγική δύναμη των μαλλιών της. 

Στην πρόσφατη κινηματογραφική εκδοχή του Disney, η Ραπουνζέλ είναι ένα δυναμικό και έξυπνο κορίτσι που η απρόσμενη επίσκεψη ενός καλόκαρδου απατεωνίσκου αποτελεί και την αφορμή για να το σκάσει από τον πύργο που την κρατά η κακιά μάγισσα για να ακολουθήσει το όνειρό της: να δει από κοντά τα φαναράκια που ελευθερώνονται στον ουρανό τους Βασιλείου κάθε χρόνο ανήμερα των γενεθλίων της.

Όπως θα διαπιστώσατε από την περιγραφή, έχω μελετήσει διεξοδικά την ταινία, καθώς την παρακολουθήσαμε δυο τρεις-φορές με το μυρμηγκάκι κατά τη διάρκεια των διακοπών μας. Προχωρώντας στα σημεία που η μάγισσα γινόταν πολύ κακιά (για να μη στενοχωρηθεί και τρομάξει το μυρμηγκάκι) στεκόμασταν κυρίως στα τραγούδια της ταινίας που η ελληνική τους μετάφραση είναι καλή, εξίσου και η ερμηνεία τους (από Ιωάννα Παππά και Άλκηστις Πρωτοψάλτη). 

Και να σου ένα πρωί, βλέπω τη μικρή και αρπάζει τη σκούπα κι αρχίζει να κάνει πως σκουπίζει τη βεράντα, μετά παίρνει το μπλοκ ζωγραφικής κι άρχισε να μουτζουρώνει και στο τέλος (όπου και καταλάβαμε τι συμβαίνει) παίρνει τα παραμύθια της, κάθεται κάτω κι αρχίζει και μουρμουράει "με τα βιβλία μου θα ξεκουραστώ"!

Ω, ναι, η μικρή μας Ραπουνζέλ επί το έργον!

Και για του λόγου του αληθές, ιδού και το βίντεο με το τραγούδι που ξεσήκωσε η μικρή μου ΜυρμηγκοΡαπουνζέλ: