"Ντουλάπι"... άνοιξε!

Θαρρώ πως ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών, ήδη από τα πολύ παλιά χρόνια, είναι τα ντουλάπια. Αν και ακούγεται παράξενο, πάντα ήταν νομίζω ένας πόλος έλξης που συνδύαζε την ίντριγκα του μυστηρίου και τη χαρά της ανακάλυψης: συστατικά αλάνθαστα για να τα ανεβάσουν πρώτα στη λίστα των παιδικών προτιμήσεων. Η κουζίνα; Γεμάτη από ντουλάπια. Το μπάνιο; Επίσης. Τα υπνοδωμάτια; Η χαρά του μαραγκού. Ευτυχώς για τα παιδιά, τα σύγχρονα σπίτια ακόμα περισσότερο, λόγω των αυξανόμενων αναγκών, αυξάνουν και τον αριθμό των ντουλαπιών. Αυξάνει έτσι κατακόρυφα για τα παιδιά η περιπέτεια και η μαγεία της ανακάλυψης...

Το μυρμηγκάκι μου αμέριμνο επί τον έργον

Δείτε το μυρμηγκάκι για παράδειγμα. Μόλις δύο χρονών και κάτι ψιλά και γνωρίζει με ακρίβεια ντοματοπελτέ όλα τα κρυμμένα μυστικά στα ντουλάπια της κουζίνας μας. Ξέρει που βάζουμε το καθετί κι ενώ αρέσκεται στο να ανοίγει τα ντουλάπια και να κοιτάζει μέσα, βγάζοντας ενθουσιώδη επιφωνήματα του τύπου "Ωωωωωωωω, μαμά, πήρες και φρυγανιές!" -ευτυχώς για εμάς- μένει ως εκεί, σε αντίθεση με τον συνομήλικο Κωσταντή που ως άλλος Ιντιάνα Τζόουνς κατεβάζει το περιεχόμενο των ντουλαπιών της μαμάς του σε χρόνο ντε-τε εκθέτοντάς το όμορφα όμορφα στο πάτωμα... Στην κουζίνα έχεις ποικιλία. Θα βρεις τρόφιμα, αλλά θα βρεις και κουζινικά. Ναι, ναι, ξέρεις εσύ. Τις κατσαρολίτσες σου, τα τηγανάκια σου, τα μπρίκια του καφέ. Αυτά  τα τελευταία είναι το κάτι άλλο. Δίνουν μια προστιθέμενη αξία στο παιχνίδι του κρυμμένου ντουλαπιού. Ήξερες εσύ μέχρι πρότινος τι ωραίο θόρυβο... ε, μουσική ήθελα να πω, κάνουν οι κατσαρόλες σου όταν τις χτυπάς ευχάριστα με την κουτάλα που ανακατεύεις τις φακές; Ήξερες εσύ - που θέλεις να λέγεσαι και του Ωδείου- τι γλυκάκουστη (γλωσσοπλάστης εδώ) μελωδία βγαίνει αν πάρεις δυο καπάκια κατσαρόλας και τα κοπανάς... Ποια μουσικά όργανα και ανοησίες! Και πάλι ευτυχώς για εμάς, το μυρμηγκάκι περιορίζεται το καλό μου στα κανονικά του παιχνίδια, μουσικά ή μη, και δε μου έχει κάνει ακόμα την κουζίνα Albert Hall.

Αλλά και για τα ντουλάπια των υπόλοιπων δωματίων, τι να πει κανείς; Μήπως δεν έχει το μπάνιο τις κρυψώνες του Αλί Μπαμπά αυτοπροσώπως; Άσε δε τις ντουλάπες στις κρεβατοκάμαρες! Η ευτυχία του ενδυματολόγου. Ο Κωσταντής που λέγαμε, ανοίγει και τη ντουλάπα της μαμάς του και τι καπελάκι με τσαντούλα αραδιάζει, δε λέγεται. Στου πατέρα τη ντουλάπα, τι να κάνει το παιδί; Έχουν στρας οι μπλούζες του μπαμπά; Έχουν πούλιες τα καπέλα του; Που θα πέσει το παιδικό μάτι; Και χέρι κατ' επέκταση. Το ίδιο και το μυρμηγκάκι. Ξέρει όλα μου τα καλσόν καλύτερα κι από εμένα την ίδια. "Ωωωωωωω, μαμά, καινούργιο καλσόν! Είναι κίτρινο;". Όχι πουλάκι μου, είναι μαύρο κι άραχνο. Αν θέλει το παιδί να βάλει χρώμα στη ζωή σου...

Το θέμα, λοιπόν, είναι πως τα ντουλάπια πάντα ήταν, είναι και θα είναι παιχνίδι για τα παιδιά. Και για μας ήταν και για εκείνα είναι. Στο βαθμό, λοιπόν, που η εξερεύνησή τους δε μετατρέπεται σε πελώρια αταξία, αφήστε να ανακαλύψουν τον κόσμο. Είναι κι αυτά κομμάτι του... όσο απλό κι αν ακούγεται.

Φτιάξε κρεβατάκι κούκλας

Όλα τα κοριτσάκια, έχουν συνήθως συνήθως σαν αγαπημένο παιχνίδι μια κούκλα - ένα μωρό, μωράκι, παιδάκι, κοριτσάκι, ή όπως αλλιώς μπορεί να το αποκαλούν. Όταν δε τα κοριτσάκια μας είναι αρκετά μεγάλα ώστε να αντιλαμβάνονται τόσο τον εαυτό τους, όσο και το ρόλο του μπαμπά και της μαμάς μέσα στην οικογένεια, τότε τείνουν κι εκείνα να αντιγράφουν το ρόλο της μητέρας και να τον μεταφέρουν στις κούκλες τους. Έχουν κι εκείνα τα δικά τους "παιδάκια" που τα φροντίζουν, τα ντύνουν, τα ταΐζουν, τα πλένουν και φυσικά τα κοιμίζουν.

Καθώς, λοιπόν, διανύουμε αυτή τη φάση και το "μωρό" είναι σχεδόν τέταρτο μέλος της οικογένειάς μας, χρειαζόμασταν ένα μικρό κι όμορφο κρεβατάκι για να κοιμάται. Οι επιλογές στην αγορά ήταν πολλές και τα κρεβατάκια για κούκλες μπορεί να ξετρελάνουν τις μαμάδες περισσότερο από ότι τα παιδιά. Αυτό είχαμε πάθει κι εμείς, που για κάποιο διάστημα είχαμε χυθεί στην ανεύρεση του κατάλληλου κρεβατιού. Παρόλα αυτά, από οικονομικής άποψης όλα μας φαίνονταν αρκετά ακριβά. Το πιο οικονομικό το βρήκαμε στο ΙΚΕΑ και κόστιζε περίπου 16 ευρώ. Ας το πάρουμε είπαμε και βλέπουμε.

Έτσι, το αγοράσαμε, το συναρμολογήσαμε κι ήταν όπως φαίνεται παρακάτω:

Δεν ήταν κακό. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια προσωπική πινελιά κι ένα πιο κοριτσίστικο στοιχείο. Επειδή λοιπόν, το αγαπημένο μας χρώμα είναι το άσπρο, είπαμε ως βάση να το βάψουμε άσπρο. Πήραμε πινέλα, μπογιές και λοιπά σύνεργα και ξεκινήσαμε. 

Το περάσαμε ένα χέρι μπογιάς κι αφού στέγνωσε το περάσαμε και δεύτερο.

Κατόπιν, σκεφτόμουν να το στολίσουμε με κάποιο σχέδιο ή αυτοκόλλητο. Αλλά, καθώς η επιφάνεια που σου αφήνει μπροστά και πίσω δεν είναι πολύ μεγάλη, είπαμε να δώσουμε μεγαλύτερη βάση στα "στρωσίδια" για το κρεβατάκι μας.

Διαλέξαμε, λοιπόν, μια χαριτωμένη μαξιλαροθήκη με μαξιλαράκι, βάλαμε και μια φούξια πετσετούλα για κατωσέντονο και μια φούξια πετσετούλα ραμμένη με μοβ τούλι για πανωσέντονο και δεν είχαμε παρά να αντικρίσουμε το αποτέλεσμα.

Αρκετά χαριτωμένο νομίζω και πιο κοντά στο στυλ και το γούστο μας... σωστό μυρμηγκοκρεβατάκι!

Κι από ψηλά:

Αχ, βρε κάτι ύπνους που έχει να ρίξει το μωρό...

Ντόνατ...το τεράστιο!

Ποιος είναι για ένα κομματάκι;..

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ!

Σήμερα έχουμε την επέτειο του γάμου μας

Παντρευτήκαμε την Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Ήταν μία από τις πιο όμορφες ημέρες της ζωής μου

Χρόνια μας Πολλά Δημητράκο μου...

"Με ένα βιβλίο ο κόσμος αλλάζει"

Το πιστεύω...


Δεν ξέρω αν είναι ουτοπικό, ρομαντικό, τρελό, ανεδαφικό, απραγματοποίητο κι όλα τα σχετικά, όμως εγώ το πιστεύω. 

Ένα βιβλίο μπορεί να αλλάξει τόσο τον εσωτερικό μας κόσμο, όσο και τον κόσμο που ζούμε. Όταν κάποιος μπορεί να πιστέψει σε κάτι κι όχι μόνο να το περιφέρει ως σύνθημα, τότε ίσως οι ιδέες αποκτήσουν νόημα και ουσία. Γενικότερα. Όσον αφορά στα βιβλία, θα συνεχίσω να είμαι τρομερή μαχήτρια στον αγώνα της αγάπης τους και της φιλαναγνωσίας.

Πόσο θα ήθελα να ήμουν στη Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες που πραγματοποιείται η 9η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου. Σύμφωνα με δημοσίευμα, η ελληνική – και διεθνής – οικονομική κρίση αποτελεί την ειδική θεματική ενότητα που θα αναπτυχθεί στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου (με σειρά διαλέξεων από Έλληνες και ξένους οικονομολόγους, φιλοσόφους, ιστορικούς κ.ά., καθώς και την παρουσίαση δέκα βιβλίων– φετινών εκδόσεων αποκλειστικά για την οικονομική κρίση).

  Φέτος, τιμώμενη χώρα είναι η Σερβία και στην έκθεση θα βρεθεί ο πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Εμίρ Κουστουρίτσα, που θα παρουσιάσει την ελληνική μετάφραση του βιβλίου-αυτοβιογραφίας του, με τίτλο: «Κι εγώ που είμαι σ’ αυτή την ιστορία».

  Στο περίπτερο της τιμώμενης χώρας αναμένονται επίσης Σέρβοι συγγραφείς (γνωστοί στην Ελλάδα από μεταφράσεις των βιβλίων τους): ο Βλάντισλαβ Μπάγιατς ( «Χαμάμ Βαλκάνια» και «ο Μέγας Αλέξανδρος στη γη των Κελτών»), ο Ντούσαν Κοβάγιεβιτς (θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος του βραβευμένου «Αντεργκράουντ»), ο Τούρκος Εντέμ Ελντέμ, ο Κροάτης Γκόραν Φέρτσετς, η Βρετανίδα Βικτόρια Χίσλοπ, ο Αυστριακός ιστορικός Χάγκεν Φλάισερ, ο Ισραηλινός Εντγκαρ Κέρετ καθώς και περισσότεροι από 100 Έλληνες λογοτέχνες.

Συγκεκριμένα:

• Έξι συνολικά εκδηλώσεις και συζητήσεις της διοργάνωσης αφορούν την οικονομική κρίση ως «ελληνικό» και διεθνές» φαινόμενο, τα προβλήματα της Ελλάδας σε σχέση με την πρόσφατα παραγόμενη ιστοριογραφία, την εικόνα της Ελλάδας στη Γερμανία, τις όψεις και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην παραγωγή σκέψης και τη συγγραφή.

Τα δέκα σημαντικά βιβλία της χρονιάς για την κρίση (ελληνικές εκδόσεις) παρουσιάζονται συνολικά το απόγευμα του Σαββάτου (18.00) στην αίθουσα Γιώργου Ιωάννου – περίπτερο 15.

• Αφιερωμένη στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή την επέτειο 100 χρόνων από την απελευθέρωσή της από τους βαλκανικούς πολέμους, είναι η θεματική έκθεση (με τίτλο «Ο αιώνας της Θεσσαλονίκης») που φιλοξενείται στο περίπτερο 13 της έκθεσης.

Ειδικές εκδόσεις, (300 τίτλοι βιβλίων), ντοκιμαντέρ, τεκμήρια από τους βαλκανικούς πολέμους, αποκόμματα εφημερίδων φιλοξενούνται στα 150 τ.μ του ειδικά διαμορφωμένου περιπτέρου.

• Περιπάτους πολιτισμού τιτλοφορεί ο Δήμος Θεσσαλονίκης τη σειρά πολλαπλών εκδηλώσεων με θέμα το βιβλίο, αλλά και την πολυπρόσωπη «σχολή Θεσσαλονίκης» στη λογοτεχνία.

Σε μία διαδρομή, που ξεκινάει από τα περίπτερα της Έκθεσης και με τη βοήθεια ενός χάρτη που θα μοιράζεται δωρεάν στην είσοδο, οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μία πρωτότυπη και λογοτεχνική περιδιάβαση στην πόλη, να ανακαλύψουν τους συγγραφείς της Θεσσαλονίκης του 20ού αιώνα και να διαβάσουν ποιήματα ή αποσπάσματα πεζογραφημάτων, που θα αναρτηθούν σε μεγάλα banners, έξω από ιστορικά και νεοκλασικά κτίρια, όπως η Δημοτική Πινακοθήκη, το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο, το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, το Κτίριο της ΧΑΝΘ, η Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη, το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, το Λιμάνι και το Αεροδρόμιο.

Το βράδυ της Παρασκευής (19.00) θα πραγματοποιηθεί συναυλία στο Λευκό Πύργο. Στη συναυλία, αντί για εισιτήριο οι θεατές θα προσφέρουν … βιβλία. Τα βιβλία που θα συγκεντρωθούν θα παραχωρηθούν για την ενίσχυση των βιβλιοθηκών του Εκκλησιαστικού Λυκείου της Μητρόπολης Νεάπολης και Σταυρούπολης, του Ελληνικού Παιδικού Χωριού Φιλύρου, της ΕΛΕΠΑΠ Θεσσαλονίκης, της Μονάδας Συμβουλευτικής Κρατούμενων Θεσσαλονίκης του ΚΕΘΕΑ, της Κοινωνικής Οργάνωσης Υποστήριξης Νέων «Άρσις», του Συλλόγου Οσσαίων «Η Αγία Κυράννα» και του Δημοτικού Σχολείου και νηπιαγωγείου Όσσας.

• Την Κυριακή 27 Μαΐου, στο κλείσιμο της έκθεσης, οκτώ ποιητές της πόλης ξεκινούν μαζί με μουσικούς με το τουριστικό λεωφορείο Hop on – HopOff, από την είσοδο της HELEXPO (είσοδος Εγνατίας), διαβάζοντας ποιήματα και κείμενά τουςμε θεματική τη «λογοτεχνία ως όχημα» - κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

Το λεωφορείο θα κάνει το γύρο του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης, ενώ θα σταματάει σε συγκεκριμένα σημεία, όπου θα ανεβάζει – κατεβάζει κόσμο (είσοδος HELEXPO / Εγνατία, πλατεία Αριστοτέλους, Αλκαζάρ, πλατεία Ελευθερίας, Λευκός Πύργος, είσοδος HELEXPO / Εγνατία).

Η εκδήλωση έχει τίτλο «Hop on – Hop Off με όχημα τη λογοτεχνία» / Βόλτα στην πόλη με το τουριστικό λεωφορείο, πραγματοποιείται στις 27 Μαΐου από τις 18:00-20:00 μ.μ. (είσοδος ΔΕΒΘ, Εγνατία).

Η έκθεση διαρκεί έως τις 27 Μαΐου.

Και για να πούμε λίγο και τα του οίκου μας, ο Δημήτρης κι εγώ είχαμε πάει στη Θεσσαλονίκη για την 5η Διεθνή Έκθεση το 2008, τότε που ήμασταν στην αρχή της γνωριμίας μας. Τότε τιμώμενη χώρα ήταν η Γαλλία. Μάλιστα, είχα μιλήσει σε σχετική ημερίδα που διοργάνωνε το ΕΚΕΒΙ με την ΕΕΒΕΠ. Είχαμε περάσει κ α τ α π  λ η κ τ ι κ α! Πολύ θα ήθελα να μας δινόταν η ευκαιρία να ξαναπάμε, τώρα πια και μαζί με το μυρμηγκάκι μας...

Πηγή: http://www.tanea.gr/

Φτιάξε Ελιόψωμο

Το σαββατοκύριακο που πέρασε ήμασταν αρκετά δημιουργικοί και δραστήριοι. Πρώτα απ' όλα, πήγαμε στο γάμο της φίλης μας της Ασημίνας που έγινε στην Καμάριζα Λαυρίου (ένα μικρό χωριό στο Λαύριο) και στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου, όπου ζει και λειτουργεί ο χαρισματικός γέροντας π. Νεκτάριος. "Να ζήσετε, παιδιά, να ευτυχίσετε και να είστε πάντα αγαπημένοι και μονοιασμένοι"!

Έπειτα, μαγειρέψαμε, παίξαμε, δεχτήκαμε τον παππού Τάσο που ήρθε από τον μακρινό Πειραιά και γενικότερα ξεκινήσαμε την εβδομάδα μας πιο κουρασμένοι από ότι είχαμε κλείσει την προηγούμενη. 

Αλλά και πιο χαρούμενοι!

Για την ώρα, λοιπόν, θα επικεντρωθούμε στα μαγειρικά μας, γιατί κάναμε για πρώτη φορά μια ωραία συνταγή που μας πέτυχε και γλείφαμε και τα δάχτυλά μας (που λέει ο λόγος δηλαδή, γιατί έχουμε και κορίτσι της παντρειάς και μη μας πάρουν και τα συμπεθέρια για γιούφτους). 

Φτιάξαμε ελιόψωμα ή όπως αλλιώς τα ονομάζει η κυρία που προτείνει τη συνταγή "φοκάτσια".

Τη συνταγή την πήραμε από εδώ [http://www.alphatv.gr/Microsites/Eleni/Barouh/] και είναι εύκολη, αρκεί να έχει κανείς υπομονή για να φουσκώσει το ψωμάκι. 

Και να εδώ τα ελιοψωμάκια μας πριν το ψήσιμο:

Και εδώ πάλι μετά το ψήσιμο (ελαφρύ σολάριουμ για μπρονζέ χρώμα):

Και ήταν... μιαμ μιαμ νοστιμότατα!

Το δε μυρμηγκάκι, παραλλήλως, επιδιδόταν με μανία στο ανακάτεμα ενός κέικ και δεν άφηνε την κουτάλα από το χέρι με τίποτε. Βρε καλό μου, βρε χρυσό μου... "Θέλει κι άλλο ανακάτεμα σου λέω!".

Καλά μικρή εκκολαπτόμενη Βέφα, ό,τι πεις...

Το ποδήλατο

Τα παιδιά ξέρουν (χωρίς να το ξέρουν) το νόημα της ζωής...

Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ' αδύνατο
κρατάω στο χέρι το κλειδί
πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει 
το έργο κάπου το 'χω ξαναδεί


Ήμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά
είχα τ'ονειρό μου, το ποδήλατό μου
κι όλα έμοιαζαν σωστά
έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει
είχα μια ζωή μπροστά


Το ποδήλατό μου, ήταν πάντοτε δικό μου 
και με πήγαινε πολύ μακρυά
μέσα στη Σαχάρα, σαν την πιο βαθιά λαχτάρα
μ' οδηγούσε πέρα απ' τη χαρά


Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ' την αρχή
Φόρτσα στο πεντάλι, να 'ρθουνε κι οι άλλοι
πάμε για ορθοπεταλιές
τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας
ξέρουν από ανηφοριές

Στίχοι: Άρης Δαβαράκης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Μακεδόνας

Φτιάξε Πίνακα Ανακοινώσεων

... ή για την ακρίβεια κάνε όμορφο, χρωματιστό και αισιόδοξο τον συμβατικό σου πίνακα ανακοινώσεων. 

Η ιστορία έχει ως εξής: είχαμε αγοράσει τον παρακάτω, λιτό και απέριττο, πίνακα από φελλό για να καρφιτσώνουμε  λογαριασμούς-λυπητερές κι ότι άλλο θέλαμε να μην ξεχάσουμε (αν υποθέσουμε οτι μπορεί κανείς τη σήμερον ημέρα να πει "α, καλέ πως μου διέφυγε να πληρώσω τη ΔΕΗ κι είμαι με το κεράκι μου απ' το Πάσχα").

Όμως, κάτι δε μας πήγαινε καλά. Σχεδόν, δεν τολμούσαμε να τον κοιτάξουμε -τον πίνακα ανακοινώσεων- και όχι μόνο επειδή τον διακοσμούσαν οι απεχθείς για εμάς λογαριασμοί. Μας φαινόταν άχρωμος (κυριολεκτικά), άοσμος και άγευστος (μεταφορικά).

Και πήραμε την μεγάλη απόφαση. Και λέμε "ας τον χρωματίσουμε", "ας τον ομορφύνουμε", "ας του δώσουμε μια πινελιά από την παιδική αισιοδοξία του μυρμηγκιού μας"!

Και πήραμε τα σπρέι παραμάσχαλα και βγάλαμε τον Πικάσο από μέσα μας και βάψαμε τον αδιάφορο πίνακά μας πορτοκαλί και τον κάναμε "διαφορετικό".

Και κατόπιν λέμε "μη σταματάς τρελέ μου εαυτέ - κόλλα του κάτι τρελό"! Και του κολλήσαμε. Πήραμε το σούπερ δυνατό κι αγαπημένο μας πιστόλι σιλικόνης και του κολλήσαμε ένα σούπερ ανοιξιάτικο ύφασμα που αγοράσαμε από το ΙΚΕΑ.

ΚΑΛΟ;

Κι έτσι τούδε και εξής, μετά την επανάσταση του χρώματος, της ζωντάνιας και της αισιοδοξίας, ο επαναστατικός πίνακας ανακοινώσεων κάνει τους λογαριασμούς λιγότερο πικρούς. Πλέον, τον κοιτάμε με τόλμη (και γοητεία) κι αγάπη!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Χρόνια Πολλά σε όλες τις μανούλες της Γης!

Να, ο "λόγος" που γιορτάζω!

Υ.Γ. Συγνώμη, μα δεν πρόλαβα να στείλω εχθές τις ευχές μου... έπαιζα όλη μέρα!

Εφιάλτες...

Καλέ, ποιος έβαλε βόμβα στο συρτάρι με τα ρούχα του παιδιού μου;;;

Ω, Παναγιά μου, εφιάλτης ήταν...

Και μια και σας λέω για τους δικούς μου εφιάλτες, να σας πω κι αυτούς του μυρμηγκιού. Ακούω, ένα βράδυ να μου φωνάζει από το δωμάτιό της: "Μαμά, μαμά, τις καραμέλες μου, όχι αυτές που κολλάνε, τις άλλες, που είναι;". Άλλη φορά που είχα ξαπλώσει δίπλα της, ακούω: "Κωσταντή, μη μου  πάρεις τη μπάλα μου!". Ενώ, ένα πρωί ξυπνάει και μου λέει: "Μαμά, το είδες το άλογο;" Ποιο άλογο, της απαντώ. "Είναι στο παράθυρο", μου λέει. Δεν υπάρχει κανένα άλογο στο παράθυρο ματάκια μου. "Όχι, όχι, είναι στο παράθυρο στην κουρτίνα". Τραβάω την κουρτίνα για να της δείξω οτι δεν υπάρχει άλογο μέσα στο δωμάτιό της. "Μα που πήγε;" μου απαντάει. Στον ύπνο σου το είδες καρδούλα μου, ήταν όνειρο.

Οπότε προχθές την είχε πιάσει το γατίσιο (όχι το μυρμηγκίσιο) και είχε ξαπλώσει φαρδιά πλατιά στο πάτωμα και κυλιόταν. 

- Που το είδες αυτό το πράγμα και το κάνεις; της λέω

- Στον ύπνο μου, μου απαντά!

Τα μυρμήγκια της ειρήνης

Που να το φανταστώ οτι από μικρή εκκολαπτόμουν, ώστε να γίνω μεγαλώνοντας ένα "μυρμήγκι". Να, λοιπόν, η απόδειξη που έπεσε τυχαία στα χέρια μου, καθώς τακτοποιούσα τη βιβλιοθήκη της μικρής. Το παιδικό μου βιβλίο "Τα μυρμήγκια της Ειρήνης" του Γιάννη Μπάρτζη, που μου είχε δωρίσει η γιαγιά μου η δασκάλα και που τώρα ως αναπόφευκτη συνέπεια των γενεών που έρχονται κι αυτών που μεγαλώνουν (και κρυφοφιλόσοφος, άμα λάχει) το έχει στα χέρια της το κοριτσάκι μου.

Της το έδειξα, λοιπόν, και κατενθουσιάστηκε. 

"Διάβασέ το μου", ήταν η πρώτη της κουβέντα. Και ξεκινήσαμε σιγά-σιγά την ανάγνωση.

Τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή τελικά. Τώρα μπορούμε να υπερηφανευόμαστε οτι είμαστε μια μυρμηγκο-οικογένεια και με τη "βούλα". Και μάλιστα, μυρμηγκο-οικογένεια της ειρήνης... 

Και επανέρχομαι...

Το παιδικό μου βιβλίο ήρθε στα χέρια του παιδιού μου. Απίστευτο;..

Φίδι που... το έφαγες!

Σήμερα ο μυρμηγκοπαππούς μας έχει τα γενέθλιά του.

Χρόνια του Πολλά, λοιπόν, να είναι καλά, γερός & δυνατός!

Έτσι κι εμείς είπαμε χθες να του κάνουμε τα προεόρτια, ετοιμάζοντας μία αλμυρή τούρτα με γεύση πίτσα, δηλαδή μία πιτσότουρτα. Και καθώς η παιχνιδιάρικη διάθεσή μας ήταν στα πάνω της, της δώσαμε ένα αντισυμβατικό σχήμα - σκουλικάκι, έτσι για να γελάσουμε και λιγάκι. Την ιδέα την πήραμε από [ http://www.sintagespareas.gr/sintages/pitsa-fidaki.html ].

Ταν ταν... που λέει και το μυρμηγκάκι μου!

Και ήταν νοστιμότατο!

Πίσω και σ' έφαγα!.. Στρες

Έναν ιδιαίτερο κύκλο σεμιναρίων με θέμα το στρες και πώς ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να το χειριστεί μέσω της διατροφής του, πραγματοποιεί η Βορέειος Δημοτική Βιβλιοθήκη του Αμαρουσίου   αυτό το μήνα [http://www.voreeios.gr/].

Όπως αναφέρεται και στο δελτίο τύπου:

"Σεμινάρια ψυχολογίας με επίκεντρο τη διατροφή και το ρόλο της στα επίπεδα του άγχους που καλούμαστε να διαχειριστούμε αυτή την εποχή, διοργανώνει για το μήνα Μάιο η Βορέειος Βιβλιοθήκη του Δήμου Αμαρουσίου, στο πλαίσιο των επιμορφωτικών εκδηλώσεών της.   Στα σεμινάρια αυτά θα συζητηθούν οι παράγοντες που προκαλούν άγχος και τρόποι αντιμετώπισής του, με ιδιαίτερη έμφαση στο ρόλο της διατροφής. Τα σεμινάρια θα πραγματοποιούνται ημέρα Δευτέρα και ώρα από 6:00 μ.μ.-  7.30 μ.μ.,  στο κτίριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αμαρουσίου (Στεφ.  ∆ραγούμη 30 & Μιλτιάδου). Ομιλητές-συντονιστές των σεμιναρίων θα είναι η Ψυχοθεραπεύτρια - Οικογενειακή Θεραπεύτρια Μαρία Σαμιώτη, και ο Κλινικός ∆ιαιτολόγος - ∆ιατροφολόγος Νικόλαος Μανάτος.

Στο σεμινάριο με θέμα: «Πώς να διαχειριστείτε το στρες πριν σας…φάει!», που θα διεξαχθεί στις 7/05/2012 και στις 14/05/2012, θα διερευνηθεί πώς οι ανησυχίες μας, το άγχος, ή η θλίψη που βιώνουμε, επηρεάζει τη διατροφή μας και πώς ένας σταθερός τρόπος διατροφής μπορεί να λειτουργήσει βοηθητικά ή αποσταθεροποιητικά για τις αλλαγές που καλούμαστε να κάνουμε.      Αντίστοιχα, στο σεμινάριο με θέμα:«Κάνε το φαγητό σύμμαχό σου!» που θα διεξαχθεί στις 21/05/2012 και στις 28/05/2012, θα συζητηθούν οι παράγοντες που μας οδηγούν σε βουλιμικές συμπεριφορές, πώς η διατροφική μας συμπεριφορά φτάνει να αυτοματοποιείται και να γίνεται συνήθεια και οι τρόποι που υπάρχουν για να αλλάξουμε."

Εχθές, λοιπόν, πήγαμε οικογενειακώς για να παρακολουθήσω την πρώτη διάλεξη. Ο μυρμηγκομπαμπάς και το μυρμηγκοπαιδάκι κάθισαν στον κήπο όπου δεσπόζει ένα μεγάλο σκάκι δαπέδου, το οποίο και το μυρμηγκοπαιδάκι δεν εννοούσε να το πει σκάκι, αλλά το έλεγε "πιν-πονκ". 

Αρχικά σκεφτόμασταν να με περιμένουν στο παιδικό τμήμα, όση ώρα θα διαρκούσε το σεμινάριο. Όμως, ο χώρος διεξαγωγής του σεμιναρίου ήταν το παιδικό τμήμα, οπότε ακυρώθηκε η ιδέα μας. Αυτό ήταν και το μόνο αρνητικό, γιατί αν ήθελε κάποια μανούλα να παρακολουθήσει το σεμινάριο, τότε το παιδάκι της έπρεπε να την περιμένει έξω, αντί στην όμορφη γωνιά του παιδικού τμήματος. Καθώς αυτό δεν είναι δυνατόν για παιδάκια μικρότερης ηλικίας, η μητέρα αν δεν είχε κάποιον για βοήθεια, δε θα μπορούσε να συμμετέχει. Επίσης, δε μας άφησαν να βάλουμε μέσα το καρότσι (τους προτείναμε να το αφήσουμε κλειστό σε μια γωνία ) κι όταν το ζήτησα η μεσόκοπη κυριούλα της υποδοχής με κοίταξε άγρια σαν να ήμουν αρειανή με απειλητικές για τη Γη διαθέσεις... αχ Δημοτικές Βιβλιοθήκες! Ευτυχώς, που ο κήπος είναι όμορφος, οπότε συμβιβαστήκαμε. Την επόμενη φορά, όμως, θα αναγκαστώ να πάω μόνη μου. 

Κατά τα άλλα, βρήκα πολύ ενδιαφέρον το σεμινάριο. Αν και είναι πράγματα που λίγο πολύ όλοι τα γνωρίζουμε, το να το συζητήσεις ή να σου το τοποθετήσει ο ειδικός σε μία άλλη οπτική γωνία, πάντα βοηθά. Αρκεί, βέβαια, να είναι κανείς διατεθειμένος να ακούσει. 

Από τα σημεία που μου άρεσαν ήταν όταν οι ομιλητές είπαν οτι η οργανωμένη και σωστή διατροφή, δεν είναι πανάκεια, αλλά βοηθά σημαντικά στο να λειτουργεί το σώμα μας με μια σταθερότητα. Αυτό, βοηθά κατόπιν και τη διαχείριση των ψυχολογικών θεμάτων που ενίοτε μπορεί να αντιμετωπίζουμε. 

Ένα άλλο σημείο που τόνισαν ήταν η ανάγκη των καθορισμένων και μετρημένων γευμάτων. Ο οργανισμός μας είναι προγραμματισμένος να τρέφεται κάθε τρεις ώρες, εκτός από το διάστημα του ύπνου. Είπαν δε οτι συνήθως πάσχουμε από τη λεγόμενη "πρωινή ανορεξία", δηλαδή το πρωί δεν τρώμε πρωινό κι έτσι δεν δίνουμε καύσιμα στον οργανισμό μας να ξεκινήσει τη μέρα. Αυτά τα χαμένα καύσιμα, θα τα ζητήσει αργότερα ο οργανισμός μας και μάλιστα διπλά. Έτσι θα έχουμε ξεκινήσει ένα φαύλο κύκλο κακής διατροφής. 

Αυτά για μένα, προς γνώση και συμμόρφωση!

Την άλλη Δευτέρα η συνέχεια...

καλημέρα!   

Τα πρόσωπα της λύπης

Η δημοσίευση της Χρύσας στην "Κιβωτό" με τίτλο "Η υποκρισία της Αθωότητας" [ http://ark-kibwtos.blogspot.com/ ] ήταν η αιτία που συμπληρωματικά θα ήθελα να πω τις σκέψεις μου σχετικά με το θέμα που κυριαρχεί στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες, αυτό των ιερόδουλων/φορέων του AIDS. Και λέω συμπληρωματικά, γιατί συμφωνώ στο ακέραιο με τα όσα έγραψε.

Μου συνέβη, λοιπόν, το εξής. Το σχετικό άρθρο στην εφημερίδα συνοδευόταν με φωτογραφίες των γυναικών αυτών. Κάτω από κάθε φωτογραφία, υπήρχαν τα πλήρη στοιχεία τους: το ονοματεπώνυμό τους, όνομα πατρός, όνομα μητρός, ημερομηνία και τόπος γέννησης, τόπος καταγωγής και τόπος  κατοικίας. 

Διάβασα τα πλήρη στοιχεία τους. Ήταν κορίτσια που τα έλεγαν (λέω από το μυαλό μου τώρα) Μαρία, Κατερίνα, Αγγελική. Είχαν γεννηθεί (και πάλι ας πούμε) στην Αθήνα, στην Πάτρα, στην Αλεξανδρούπολη. Είχαν μαμά, είχαν και μπαμπά. Άλλες είχαν τόπο κατοικίας, άλλες δήλωναν άστεγες.

Κι έπειτα, κοίταξα τα πρόσωπά τους. Και με έπιασε μια μανία και τις παρατηρούσα ώρα. Ήτανε πρόσωπα ανέκφραστα, μάτια κενά, που όμως μου φάνηκε ανάβλυζαν όλη τη λύπη και όλες τις πληγές της Γης. Ήτανε νέες κοπέλες (έτσι έλεγαν τα στοιχεία), μικρές, μικρότερές μας κι όμως τίποτε επάνω τους δεν πρόδιδε ζωή, τίποτε επάνω τους δεν πρόδιδε ανάσα. Λες κι ήταν "ξέπνοες"...

Και μου ήρθε να κλαίω. 

Και μου ήρθαν στο μυαλό όλα εκείνα τα κοινότυπα (;) ερωτήματα:

Πώς έγινε αυτό; 

Πώς έγιναν πόρνες; 

Πώς έγιναν ναρκομανείς; 

Τι συνέβη στη ζωή τους; 

Δεν είχαν χρήματα; 

Πίστεψαν σε ψεύτικες υποσχέσεις; 

Δεν τις φρόντιζαν οι γονείς τους; 

Ποιος φταίει; 

Φταίνε εκείνες; 

Φταίει το κράτος; 

Φταίει η κοινωνία; 

Φταίνε οι έμποροι ναρκωτικών; 

Φταίνε οι σύγχρονοι "δουλέμποροι"; 

Πώς έγινε αυτό;...

Θα μου πεις "χαίρω πολύ"!

Μιλάς για το "αρχαιότερο επάγγελμα", έτσι δεν το χαρακτηρίζουν; 

Όμως, θα πρέπει πάντα να ήταν τόσο "θλιβερό", τόσο "απάνθρωπο", τόσο "εξοργιστικό".

Και θα μπορούσαμε στη θέση τους να ήμασταν εγώ, κι εσύ, κι εσύ... Θα μπορούσαν να είναι φίλες μας, αδελφές, γειτόνισσες...

Δε λέω "ευτυχώς" που δεν είμαστε στη θέση τους.

Λέω, "δυστυχώς" που δεν είναι εκείνες στη δική μας. 

Βιβλιοφάγοι από κούνια

Μετά τα λουλούδια, ήρθαν και τα βιβλία! Τι ωραία συγκυρία...

Αύριο Παρασκευή 4/5 αρχίζει η 35η Γιορτή Βιβλίου του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών (ΣΕΒΑ) στο Πεδίον του Άρεως. Θα διαρκέσει ως τις 20/5 κι είναι μια καλή ευκαιρία για "κουλτουριάρικη βολτούλα". 

Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί δράση για την ενίσχυση των βιβλιοθηκών που βρίσκονται σε παραμεθόριες περιοχές με την καμπάνια: «ΜΕ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; ΧΑΡΙΣΕ ΜΕ! ΔΩΣΤΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ, ΣΩΣΤΕ ΜΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», που είναι και το «σύνθημα» της φετινής γιορτής. Από την περσινή χρονιά συγκεντρώθηκαν 3.000 βιβλία και στάλθηκαν στις βιβλιοθήκες της Λέρου και των Λειψών. Φέτος συγκεντρώνονται βιβλία για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ξάνθης, τις βιβλιοθήκες των Νοσοκομείων Παίδων «Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού», καθώς και του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες και του Γυμνασίου - Λυκείου Βερδικούσας της Ελασσόνας.

Ωρες λειτουργίας: Δευτέρα - Πέμπτη: 6-10 μ.μ., Παρασκευή - Σάββατο: 6-10.30 μ.μ., Κυριακή: 11 π.μ.- 10 μ.μ.

Ήμασταν κι εμείς εκεί...

Κι ο μυρμηγκομπαμπάς κι η μυρμηγκομαμά και το μυρμηγκομωράκι κι η μυρμηγκοθεία/ νονά 1 κι ο μυρμηγκοθείος/ νονός.

Και περάσαμε ΌΜΟΡΦΑ!

Πληροφορίες:

Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος: 1,5 € (εξαιρούνται ευάλωτες ομάδες και παιδιά ηλικίας έως 12 ετών). Ωράριο λειτουργίας έκθεσης: Καθημερινά από 10.00-22.00.

Θήκη για CD

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Σήμερα που τα λουλούδια και η άνοιξη έχουν την τιμητική τους, θα σας δείξουμε κατασκευή πολύχρωμη και τρελούτσικη που φτιάξαμε με το μυρμηγκάκι. Θήκη για CD και για να βρούνε όμορφη στέγη οι Ντόρες, οι Μπότες, οι Ντιέγκοι, οι Σφουγγαράκηδες κι όλα τα λοιπά κινούμενα σχέδια και ντοκιμαντέρ με ζωάκια που βλέπει καμιά φορά το μυρμηγκάκι μας. Κι επειδή τελευταία το μυρμηγκάκι μου έμαθε και την έννοια του "σι-ντι" και ανοιγοκλείνει με περίσσια δεξιοτεχνία το αντίστοιχο μηχάνημα, είπαμε να οργανωθούμε.

Είχαμε, λοιπόν, μια μαύρη θήκη κι είπαμε μέσα σε αυτή να τοποθετήσουμε τα παιδικά DVD. Όμως, δε μου άρεσε που ήταν μαύρη η θήκη. Έτσι, είπαμε να την επενδύσουμε κολλώντας της τα γνωστά μας "μπιρμπιλάκια". Πήραμε, λοιπόν, το πιστόλι σιλικόνης και ξεκινήσαμε. Μέσα σε λίγη ώρα, η μαύρη και σοβαρή θήκη του μπαμπά έγινε παιδική και παιχνιδιάρικη.

Έγινε κάπως έτσι:

Κι έτσι:

Κι έτσι:

Όσο για σήμερα...

Καλά λουλουδο-κοψίματα!

Καλά στεφανο-φτιαξίματα!