Τα κιλά μου σε χρυσό!

Αν ο τίτλος της ανάρτησης ήταν αληθινός, τότε εμείς δεν θα ήμασταν εμείς αλλά κάποιοι άλλοι πλούσιοι και διάσημοι σωσίες μας. Αλλά επειδή οι τίτλοι είναι στα πλείστα των περιπτώσεων παραπλανητικοί, εμείς (Δόξω τω Θεώ) είμαστε εμείς κι εσείς είστε εσείς και ένα μάτσο μπέρδεμα...

Τέλος πάντων.

Η ουσία του θέματος είναι οτι θέλω να χάσω μερικά κιλά τώρα που μπήκε κι ο καινούργιος χρόνος, τι πρωτότυπο, θα πεις- όμως πρόσεχε! Είναι ένα τάμα που είχα κάνει το 2006 όταν η μαμά μου γκρίνιαζε σταμάτα να τρως γλυκά και πότε θα χάσεις κανένα κιλό κλπ και της είχα απαντήσει -με απαξίωση και μίσος στο βλέμμα συνάμα- το 2013 θα χάσω το κιλό! Και να'το τώρα το 2013, που ήρθε το άτιμο πιο γρήγορα από ότι περίμενα και να σου και το κιλό που πρέπει να χαθεί. Αυτό είναι το στόρυ.

Για να γίνει το στόρυ πραγματικότητα χρειάζομαι (εκτός από επιμονή, υπομονή, εγκράτεια, συμπάθεια κλπ) ένα βασικό βασικότατο εργαλείο που στην απεχθή γλώσσα της ΔΙΑΙΤΑΣ ονομάζεται ΖΥΓΑΡΙΑ...

Είχα τσακωθεί μαζί της, σου λέω καβγάς τρελός και από τη θέση ισχύος που βρισκόμουν για να την τιμωρήσω την είχα στείλει διακοπές στην αποθήκη. Αυτό το 2006. Μπαίνοντας το 2013 που λέγαμε και νωρίτερα, πάω στην αποθήκη να καπνίσω μαζί της την πίπα της ειρήνης. Και "φευ" τι αντικρίζουν τα μεγάλα καταπράσινα μάτια μου... την καημενούλα άσπονδη φίλη μου σε άθλια κατάσταση.

Ιδού:

Και λέω όχι, τέτοια τύχη δεν αξίζει ούτε στον εχθρό μου. Και παίρνω το σπρέι μου το χρυσό της ράβδου, για να πηγαίνει και με το μπάνιο μας που είναι στα γήινα χρώματα και της πατάω ένα βάψιμο όλο δικό της (και λίγο των δακτύλων μου).

Και γίνεται να!

Δε σταματώ όμως εκεί, γιατί λέω μην τη δεί κανείς ολόχρυση και πει τι ψωνάρα είναι αυτή με τη χρυσή ζυγαριά και αποφασίσω να της δώσω κι ένα "τατσ" διαφορετικό.

Βάζω τον Δημήτρη να αντιγράψει τις πατούσες μου σε χαρτί. Παρεμπιπτόντως να γαργαλιέμαι τρελά. Αν δεν κατάλαβες ακόμα, δε φταις εσύ, θα δεις περίμενε:

Μετά παίρνω το πατουσοσχεδιάγραμμα και το αντιγράφω σε ύφασμα (αφού περάσαμε μια γκρίνια με την μικρή που ήθελε να αντιγράψουμε και τις δικές της πατούσες - το κάναμε και ησυχάσαμε ευτυχώς):

Τις κόβω με το καλό:

Και τσουπ!

Σε ξέρανα;;;

Κολλάω τις πατουσίτσες επάνω στη ζυγαριά.

Και χωρίς φόβο και πάθος σας παρουσιάζω τη μεταλλαγμένη ζυγαριά μου, που ελπίζω να γίνει φίλη μου καλή εντός του τρέχοντος έτους...

Θα δείξει (κυριολεκτικά)

Τι λέτε σας αρέσει;