Οτιγουστάρηδες & Ωχαδελφιστές!

Με αφορμή ένα post από το "Είμαι Μαμά" [http://www.eimaimama.gr] για την καθαριότητα των ελληνικών ακτών και για το γεγονός οτι πάει η κοπέλα με το παιδί της να κάνει μπάνιο κι αντί να κολυμπήσει σε θάλασσα νερού, κολυμπάει σε θάλασσα αποτσίγαρων, συν το τραγικό γεγονός του ότι ένα παιδάκι παίζοντας έφαγε γόπα από τσιγάρο με αποτέλεσμα να καταλήξει στο νοσοκομείο, έγραψα κι εγώ τη θυμωμένη παρόλα μου. 

Το έχω καιρό στο νου μου αυτό το θέμα. Για την ακρίβεια το έχω συνέχεια στο νου μου. Θαρρώ έχω καταντήσει γραφική, σα μερικές γιαγιάδες που γκρινιάζουν για τα πάντα. Μα είναι αλήθεια. Νιώθω αυτόν τον κόσμο ώρες-ώρες εντελώς αφιλόξενο για εμένα και το παιδί μου.

Το ένα θέμα, είναι λοιπόν, η καθαριότητα. Δρόμοι βρώμικοι, συγκοινωνίες βρώμικες, παιδικές χαρές βρώμικες, γειτονιές βρώμικες! Μου λες φταίει το κράτος που δεν καθαρίζει. Όντως, ενίοτε φταίει.  Όμως, όσο καλά βλέπω τις ευθύνες του κράτους, άλλο τόσο βλέπω και τις δικές μου ευθύνες απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, τους συνανθρώπους μου. Κάνω, ας πούμε, κάποια βασικά πράγματα που τα μαθαίνω τώρα και στο δίχρονο παιδί μου: δεν πετώ τα σκουπίδια μου στο δρόμο, στο δάσος ή στην παραλία, δεν αφήνω τα "κακά" του σκύλου μου εκεί ακριβώς που τα έκανε και που μπορεί να είναι η εξώπορτα του σπιτιού σου, θα πετάξω τα σκουπίδια ή όποιο παλιό αντικείμενο δε χρειάζομαι μέσα στον κάδο και δε θα τα παρατήσω από έξω, θα σκουπίσω το πεζοδρόμιό μου (αν δεν το έχει κάνει ο Δήμος) ώστε να μη λιμνάσουν τα νερά στο γείτονά μου και χρειάζεται κανό για να μπει στο σπίτι του... κι άλλα τέτοια, απλά, καθημερινά, τετριμμένα, αυτονόητα πράγματα που μπορούν να συμβάλλουν, ώστε να διατηρηθεί το περιβάλλον μας καθαρό. 

Μην προσπαθείς να σώσεις το περιβάλλον ξεκινώντας από την Αλάσκα, ξεκίνα από το σπίτι σου και τον οικείο χώρο!

Το άλλο, εξίσου βασικό θέμα είναι η ευγένεια. Η δύναμή της είναι θαυματουργική! Στην Ελλάδα, όμως ο ευγενής είναι συνώνυμο του βλάκα (το λιγότερο). Ο αγενής είναι ο μάγκας. Είναι ο ίδιος τύπος που παίρνει τη θέση σου στην ουρά της τράπεζας προφασιζόμενος οτι βιάζεται ή οτι δε σε είδε, είναι ο ίδιος που έρχεται συστηματικά στον κινηματογράφο 10 λεπτά αφότου έχει αρχίσει η ταινία, είναι ο ίδιος που περνάει με κόκκινο φανάρι και κάνει σφήνες, είναι ο ίδιος που θα πιει το φραπέ του και μετά θα πετάξει το πλαστικό στο πεζοδρόμιο, είναι ο ίδιος που θα αφήσει το σκύλο του να κάνει τα κακά του έξω από την εξώπορτά σου και δε θα τα μαζέψει, είναι ο ίδιος που ενώ βλέπει ότι είσαι έγκυος (γιατί έχεις μια κοιλάρα να!) για να προλάβει το λεωφορείο είναι ικανός και κάτω να σε ρίξει κι άντε μετά να σε μαζεύουν, είναι ο ίδιος που του λες δεν επιτρέπεται να τρως μεσ' τη Βιβλιοθήκη κι αυτός σε γράφει, είναι είναι είναι... ένας ατέλειωτος κατάλογος με μάγκες και μάγκισσες (δεν ξέρω πως είναι είναι το θηλυκό) που δεν είναι τίποτε άλλο από "οτιγουστάρηδες" & "ωχαδελφιστές"!

"Είμαι Έλληνας -  ζω στην Ελλάδα και θα κάνω ό,τι γουστάρω κι όλοι οι άλλοι να πάνε να πνιγούν!"

"Ωχ, αδελφέ, πώς κάνεις έτσι, όλο γκρίνια είσαι!"

Τις έχω ακούσει και τις δύο φράσεις.

Κάποιοι, δεν έχουν μάθει ή δε θέλουν να ακολουθούν κανόνες;

Όποια και να 'ναι η απάντηση, ένα είναι το θέμα: όπως σε ένα ομαδικό παιχνίδι οφείλεις να ακολουθείς τους κανόνες του για να μπορείς να είσαι μέλος της ομάδας και να παίζεις σωστά, έτσι και στη ζωή. 

Οπότε ονόμασε παιχνίδι τη ζωή και μάθε (επιτέλους) να παίζεις σωστά!