Που να το φανταστώ οτι από μικρή εκκολαπτόμουν, ώστε να γίνω μεγαλώνοντας ένα "μυρμήγκι". Να, λοιπόν, η απόδειξη που έπεσε τυχαία στα χέρια μου, καθώς τακτοποιούσα τη βιβλιοθήκη της μικρής. Το παιδικό μου βιβλίο "Τα μυρμήγκια της Ειρήνης" του Γιάννη Μπάρτζη, που μου είχε δωρίσει η γιαγιά μου η δασκάλα και που τώρα ως αναπόφευκτη συνέπεια των γενεών που έρχονται κι αυτών που μεγαλώνουν (και κρυφοφιλόσοφος, άμα λάχει) το έχει στα χέρια της το κοριτσάκι μου.
Της το έδειξα, λοιπόν, και κατενθουσιάστηκε.
"Διάβασέ το μου", ήταν η πρώτη της κουβέντα. Και ξεκινήσαμε σιγά-σιγά την ανάγνωση.
Τίποτε δεν είναι τυχαίο στη ζωή τελικά. Τώρα μπορούμε να υπερηφανευόμαστε οτι είμαστε μια μυρμηγκο-οικογένεια και με τη "βούλα". Και μάλιστα, μυρμηγκο-οικογένεια της ειρήνης...
Και επανέρχομαι...
Το παιδικό μου βιβλίο ήρθε στα χέρια του παιδιού μου. Απίστευτο;..
Είδες??? Ήσουν πάντα μυρμηγκάκι..σε είχε κάνει η γιαγιά σου! Και τώρα είσαι μυρμηγκομάνα! Κι εγώ έχω κρατήσει τα παιδικά μου βιβλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου να πίστευα και στη μετενσάρκωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, νομίζω οτι είναι όντως τέλειο τώρα που "κληροδοτούμε" τα πράγματά μας στα παιδάκια μας.