Η μαμά μου η "τρελή" πήρε ραπτομηχανή

Στην καρδιά του καλοκαιριού έχω τα γενέθλιά μου. Κι ήταν πάντα το μαράζι μου, που σαν παιδί κι εγώ δε μπορούσα να κάνω πάρτι με τις φίλες μου, γιατί καλοκαιριάτικα όλες ήταν διακοπές. Από τα πιο όμορφα γενέθλια που έχω να θυμάμαι ήταν ένα καλοκαίρι στη Χαλκιδική με τις συμφοιτήτριές μου. Κι ακόμα καλύτερα ήταν τα γενέθλια που γιόρτασα πριν τέσσερα χρόνια περίπου, γιατί τη μέρα εκείνη κάναμε τον "άτυπο" αρραβώνα μας με τον Δημήτρη.

Τώρα, που έχουμε και το μυρμηγκάκι, οι γιορτές έχουν άλλη χάρη κι άλλη χαρά. Κι είναι περισσότερο η γιορτή η ίδια που σε συνεπαίρνει. Βέβαια, και τα δωράκια, ανεξάρτητα αν είναι μικρά ή μεγάλα, όταν γίνονται με αγάπη, επιφυλάσσουν πάντα μια γλυκιά προσμονή και μια έκπληξη. Ένα από τα δώρα, λοιπόν, που πήρα φέτος ήταν μια ραπτομηχανή από τον Δημητράκο μου. 

Είχα από καιρό εκφράσει την επιθυμία να μάθω να ράβω σε ραπτομηχανή (αφού έπαιρνα κι έπαιρνα ιδέες από τη διαδικτυακή παρεούλα μας), αλλά και για καθαρά πρακτικούς λόγους (να κάνεις ένα κόντεμα, ένα μπάλωμα, βρε αδελφέ) πήραμε την απόφαση να αγοράσουμε μία. 

Ξεκίνησα με απλά πράγματα. Η γιαγιά μου, είχε τρυπώσει κάτι μαξιλαροθήκες κι εγώ ακολουθώντας τα χνάρια της κλωστής της, πέρασα από πάνω τα δικά μου με τη ραπτομηχανή. Η γιαγιά είπε πως τα πήγα πολύ καλά για πρώτη φορά. Και ξέρετε τι νομίζω; Ότι το έχω στο DNA μου! Η πρόγιαγιά μου η Σοφία ήταν μεγάλη μοδίστρα και μέχρι τα 80 της μας έραβε τα πιο όμορφα πράγματα. Εκτός, λοιπόν, από τις εικόνες που μου κληροδότησε και έχω μέσα μου, τη ραπτομηχανή της (μια παλιά Singer) και το μυστικό πορτάκι από κάτω, που το άνοιγες και ξεπετάγονταν ένα σωρό καλούδια -κουμπάκια, σαπουνάκια, κορδελίτσες-, εκείνη να ράβει κι η κορδέλα της ραπτομηχανής να κυλάει γοργά κι ο ήχος της να ακούγεται τραγούδι, μου μετέδωσε (κι ας μη το είχα συνειδητοποιήσει) και την αγάπη για δημιουργία και έργο.

Μην τα πολυλογώ, λοιπόν, μετά τις μαξιλαροθήκες, λέω στη γιαγιά μου "δε φτιάχνουμε κι ένα βρακάκι για το κινητό μου;". Μου είχε περισσέψει ύφασμα από άλλη κατασκευή κι ήταν ότι έπρεπε.

Να τι φτιάξαμε:

Καλή δεν είναι για πρώτη δημιουργία;