Ωδή στο μαξιλαράκι

Λοιπόν, άπαξ και πήραμε φόρα δε μας σταματά τίποτε. Διανύω το μαξιλαράκι moon και μέχρι την επόμενη ραπτική μου κατάκτηση, θα σας λιώσω στα μαξιλαράκια. Μέχρι να με βαρεθείτε και να πείτε: άντε και συ και το μαξιλαράκι σου!

Στις 8 Οκτωβρίου (εκτός από τα γενέθλια του Δημητράκου μου - Happy Birthday αγαπάκι) έχουν επέτειο γάμου και τα αδέλφια μας "Μαρία-Μάριος". Και για χάρη της αγάπης, πήραν φωτιά οι ραπτομηχανές και τα ψαλίδια κι είχαμε καλλιτεχνικό μαξιλαρο-οργασμό στο σπιτικό μας.

Υλικά:

- Ύφασμα: είχα ύφασμα αγορασμένο πριν καιρό ΙΚΕΑ, το λευκό με τα μαύρα γράμματα

- Μαξιλαράκια: τα μικρούλικα ΙΚΕΑ που είχα πάρει κάμποσα

- Τσόχα: χρώμα κόκκινο το δικό μας, το χρώμα του πάθος και του φλογερού έρωτος - αμ πώς;

- Μέτρο

- Ψαλίδι

- Ραπτομηχανή

Αρχίζει το ματς:

• Παίρνουμε το ύφασμα και μετράμε αναλόγως με τις διαστάσεις το μαξιλαριού + 2 πόντους παραπάνω 

• Τα μαξιλαράκια μας ήταν τα μικρούτσικα 30*30

• Παίρνουμε την τσόχα, σχεδιάζουμε μια καρδιά και κόβουμε

• Ράβουμε την καρδιά στο μαξιλαράκι: το ύφασμα είναι από την ανάποδη και με το χέρι ή με τη ραπτομηχανή ράβουμε την καρδιά. Εγώ τα έκανα στην ραπτομηχανή.

• Πάντα γυρισμένο από την ανάποδη, ράβουμε τις πλευρές σχηματίζοντας το μαξιλαράκι μας. Συνήθως η μία πλευρά δε θέλει ράψιμο γιατί είναι η συνέχεια του υφάσματος. Επίσης, μένει ακόμα μία, για να μπει μέσα στη θήκη το μαξιλάρι. Σε αυτή που απομένει, κάνουμε την κρυφή βελονιά.

• Έμεινε η τελευταία πλευρά, την οποία ράψαμε με το χέρι. Υπάρχει και ανάλογη ρύθμιση στη ραπτομηχανή, αλλά ήθελε πρόβες πριν γιατί δεν το πολυκατάλαβα όπως το εξηγούσε  αλλά δε με έπαιρνε ο χρόνος, οπότε χεράκι και πάλι χεράκι.

• Εδώ ολοκληρωμένα

• Η τσαχπινιά όλη είναι νομίζω οι καρδούλες που σχηματίζουν τσεπούλες και μπορείς μέσα να βάλεις ό,τι ποθεί η ψυχή σου. Και πρακτικότης βεβαίως βεβαίως. Εμείς τους βάλαμε μέσα δύο σοκολατίτσες για να είναι πάντα γλυκαμένα τα παιδιά. Επίσης, να πω οτι το σχέδιο το είχα δει στο pinterest.com 

Τέλος, να ζητήσω συγνώμη, καθώς οι φωτογραφίες δεν είναι πολύ καλές, λόγω του οτι τραβήχτηκαν με κινητό τηλέφωνο (ουχί τελευταίας τεχνολογίας)- ελλείψει της φωτογραφικής μας μηχανής (την αφήνω εδώ κι εκεί, να τα χαΐρια μας).

Και τέλος-τέλος, να ευχηθούμε από καρδιάς στα αδέλφια μας, να είναι πάντα αγαπημένοι μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, να έχουν κατανόηση και να σεβασμό, να "πονάνε" ο ένας τον άλλο...